Διαχείριση με το βλέμμα στην επόμενη δημοσκόπηση

Tο πολιτικό σύστημα, ανοίγει λογαριασμούς για την μετά τον κορονοϊό εποχή. Προφανώς θεωρούν πως σύντομα θα ξεκαθαρίσει το τοπίο, πως θα “νικηθεί” η πανδημία και θα επανέλθουν στη δική τους κανονικότητα. Δίνουν δείγματα γραφής από τώρα. Δεν είναι καινούργιο πως όλα τα ζητήματα αντιμετωπίζονται με πολιτικούς όρους και με το βλέμμα στην επόμενη δημοσκόπηση, για τις επερχόμενες εκλογές.

Στις σημερινές συνθήκες τούτο επιβεβαιώνει πως δεν υπάρχει επαρκής κατανόηση για τα νέα δεδομένα και πως υπάρχει το ενδεχόμενο να βιώσουμε μια παρατεταμένη κρίση. Η δική τους πραγματικότητα φιλτράρεται μέσα από τις παλιές, γνωστές δοκιμασμένες συνταγές. Εργαλεία ανάλυσης υπήρχαν πάντα, το ζητούμενο είναι πως προσαρμόζονται με αφηγήματα που έχουν πλέον ξεπερασθεί.

Η αποτυχία του άλλου, είναι επιτυχία δική τους. Όταν, εν τη ρύμη του λόγου αναφέρονται σε μια «νέα κανονικότητα», πως «τίποτε δεν θα είναι το ίδιο όπως πριν την εποχή του κορονοϊού», δεν το εννοούν πραγματικά. Κι αυτό δεν συνάγεται μόνο από τα όσα λέγονται, αλλά επιβεβαιώνεται και στην πράξη. Είναι σαφές πως είτε αρνούνται να δουν τη νέα πραγματικότητα, είτε δεν θέλουν. Σε μια κοινωνία που αλλάζει, “δια της βίας” λόγω μιας κρίσης, δεν μπορούν οι κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού να παραμένουν οι ίδιοι.

Σαν να μην άλλαξε τίποτα

Η κυβέρνηση στο πεδίο της αντιμετώπισης της πανδημίας τα πήγε καλά. Όταν στο προσκήνιο άρχισαν να “εισβάλλουν” κι άλλοι παράγοντες, πρωτίστως οικονομικοί, τότε σαφώς και λειτούργησε mδιαφορετικά. Όπως παλιά! Το τι έγινε με το πρόσφατο νομοσχέδιο για τις κρατικές εγγυήσεις πολλά μπορούν να ειπωθούν. Έγινε λόγος για διαφορετικές φιλοσοφίες, για πάρτι που ματαιώθηκε, για υπερβολικές τροποποιήσεις που “φορτώθηκε” το νομοσχέδιο.

Πολλές φορές τι λέγεται έχει τη σημασία τους, αλλά όχι πάντοτε. Στην πράξη και όχι τώρα, αποδείχθηκε πως το πολιτικό δίπολο είναι μνημονιακό. Οι μεν τους προσκάλεσαν, οι δε άλλοι τους έστρωσαν κόκκινο χαλί για να περάσουν από πάνω μας. Αυτά, όχι για την ιστορία, αλλά για να ξέρουμε που στεκόμαστε και για τις πολιτικές που υιοθετούνται. Όχι θεωρητικά, αλλά όταν ασκείται εκτελεστική εξουσία.

Η τύχη του πρόσφατου νομοσχεδίου ήταν προδιαγεγραμμένη καθώς η κυβέρνηση επένδυσε στο ΔΗΚΟ, το οποίο θέλησε να δηλώσει πως δεν πρέπει να θεωρείται -πλέον- δεδομένο. Και όταν κατάλαβαν στην κυβέρνηση πως δεν τους έβγαιναν οι αριθμοί για να εγκριθεί, ενήργησαν ως κακομαθημένο παιδί. Το απέσυραν! Οι πολιτικές προσεγγίσεις και πρακτικές είναι δοκιμασμένες και αυτό που σαφώς διαπιστώνεται είναι πως τα γεγονότα, η εποχή και η κρίση, τους έχει ξεπεράσει.

Ξεπερασμένες προσεγγίσεις

Μάλλον δεν αντιλήφθηκαν πως θα κάνουν προεκλογική εκστρατεία χωρίς χοροσπερίδες, καφενόβιες συζητήσεις και θερμές αγκαλιές και χειραψίες. Τα κουμπαράτα και οι παραγοντισμοί δεν μπορούν προφανώς να αποδώσουν δια τηλεφώνου, ή ακόμη και από το Skype! Υπάρχουν δεδομένα, τα οποία δεν μπορούν να αγνοηθούν. Δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει το γεγονός ότι οι πολίτες έχουν κουραστεί από την πανδημία.

Όμως ταυτόχρονα παραμένουν φοβισμένοι από τον επιθετικό ιό, αισθάνονται να είναι αβέβαιο το μέλλον τους, ενώ οι περισσότεροι βιώνουν οικονομικά αδιέξοδα. Θα ζούμε με τον φόβο μιας νέας “επέλασης” της πανδημίας, αλλά θα ακούμε το ίδιο πολιτικό ρεφρέν. Όπως ακούμε τις ίδιες ατάκες για το Κυπριακό, είτε όταν οι Τούρκοι σεργιανίζουν στην ΑΟΖ, είτε όταν πρέπει να εκδοθεί επετειακή ανακοίνωση για το πραξικόπημα και την εισβολή.

Λέγεται και είναι αλήθεια πως η καθημερινότητα αλλάζει και δεν θα είναι η ίδια. Περάσαμε (;) την κρίση του 2013, ισοπεδώθηκε η οικονομία και όταν είχαμε φθάσει στο σημείο να σταθούμε στα πόδια μας, άρχισαν να επαναλαμβάνονται οι ίδιες υπερβολές, τα ίδια λάθη
και συμπεριφορές. Αυτή τη φορά ενδεχομένως η κρίση να κρατήσει πολύ περισσότερο, λόγω των ιδιαιτεροτήτων. Αυτό σημαίνει πως οι ανάγκες της κοινωνίας και της χώρας θα είναι διαφορετικές. Με ξεπερασμένες προσεγγίσεις δεν αντιμετωπίζονται οι κρίσεις.