Η “στάνη” και η νέα διαχωριστική γραμμή

του Μένιου Τασιόπουλου  – 

Τα όσα συνέβησαν αυτές τις ημέρες στη Βουλή προσφέρονται και για δεοντολογική, αλλά και για ιδεολογική και για πολιτική ανάγνωση. Η λειτουργία της δημοκρατίας προϋποθέτει την προσωπική πολιτική ευθύνη των βουλευτών, ειδικά σε  θέματα  που άπτονται της κοινωνικής τάξης και της εθνικής ασφάλειας. Η Βουλή δεν είναι στάνη.

Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και φυσικά υπηρετεί ως νομικό σύστημα τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν μπορεί να καταλήξει σε στρέβλωση. Διάφορες ιδεοληψίες επιβάλλονται ως καθεστώς στην πλειονότητα των πολιτών, με επικλήσεις στην ηθική και στην ελευθερία από παράγοντες που αυτοαναγορεύονται μοχλοί προόδου. Παραλλήλως, καλλιεργείται στους Έλληνες η εθελοδουλία ως απόδειξη εξευρωπαϊσμού από διάφορους φιλελευθερίζοντες και μεταμοντέρνους, που ουσιαστικά εκφράζουν ένα είδος μηδενισμού.

Ασχέτως κομματικής ταυτότητας, οι βουλευτές πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Να μελετούν σε βάθος αυτά που καλούνται να ψηφίσουν. Να προβληματίζονται για τις επιπτώσεις που αυτές οι ρυθμίσεις έχουν στην συλλογική καθημερινότητα, αλλά και τα μηνύματα που στέλνουν στην κοινωνία.

Η ιδεολογική ανάγνωση

Στο όνομα του φωτός, το εγχώριο σύστημα διακυβέρνησης επιβάλλει για δεκαετίες στους Έλληνες ένας μεταμοντέρνος “σκοταδισμό”. Με την ψευδεπίγραφη επίκληση ευρωπαϊκών δεδομένων περιφρονούνται οι αρχές, οι αξίες, τα ήθη και τα έθιμα του ελληνικού λαού. Οι βουλευτές πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν μπορούν πάντα να αθροίζονται σε κυβερνητικούς ή αντιπολιτευτικούς αλγόριθμους. Όλα τα ζητήματα δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ούτε στην βάση του «ελευθεριακού μηδενισμού», ούτε στη βάση της μικροπολιτικής.

Οι βουλευτές, όπου κι αν ανήκουν δεν πρέπει να έχουν συμπλεγματική στάση. Στο ζήτημα των διεμφυλικών, η Ελλάδα διακρίνεται για την προοδευτική νομοθεσία της. Από το 1974 (χρόνια πριν την ένταξή της στην ΕΕ) έχει στο νομικό της σύστημα πρόβλεψη για επέμβαση αλλαγής φύλου, όταν αυτό κρίνεται επιβεβλημένο.

Ουδείς έχει θέσει το θέμα από τότε. Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει επανειλημμένως και χωρίς τυμπανοκρουσίες αποδείξει εν τοις πράγμασι την ορθοκρισία της. Κάτι που δεν ισχύει πάντα για το Βατικανό και τον Προτεσταντισμό. Άρα προς τι όλος αυτός ο θόρυβος σήμερα για τον αυτοπροσδιορισμό του φύλου και αύριο για τον γάμο ομοφυλοφίλων; Τα ουσιαστικά δικαιώματά τους ήδη υπηρετούνταν σε μεγάλο βαθμό από τις διατάξεις του αστικού δικαίου.

Η πολιτική ανάγνωση

Στην πραγματικότητα, με τις νομοθετικές πρωτοβουλίες του ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να εμπεδώσει κλίμα ηγεμονίας τόσο απέναντι στην «προλεταριακή Αριστερά» του ΚΚΕ, όσο και απέναντι στη (νεο)αστικών αντανακλαστικών Κεντροαριστερά της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Για την ακρίβεια, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να αναδιατάξει το πολιτικό τοπίο στα μέτρα του. Με βάση την δική του ακραία ερμηνεία για τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιχειρεί να χαράξει μία νέα διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία σε μία διαφορετική βάση από τα παλιά εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα.

Με τις πρωτοβουλίες του σ’ αυτό που ο ίδιος θεωρεί μέτωπο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να συσπειρώσει την Αριστερά και να αποσυντονίσει την Κεντροαριστερά και τη φιλελεύθερη Κεντροδεξιά. Με τον τρόπο αυτό, όμως, εξωθεί τις συντηρητικές δυνάμεις, οι οποίες διαθέτουν αυτόνομη πολιτική έκφραση, να οργανωθούν πολιτικά ως αντίπαλος πόλος.