Τι μας λένε οι αποκαλύψεις Μπόλτον για το δίδυμο Τραμπ-Ερντογάν

Οι αποκαλύψεις του πρώην συμβούλου της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Τζον Μπόλτον για τον πρόεδρο Τραμπ σχετικά με τις σχέσεις του με τον Ερντογάν, ερμηνεύουν σε κάποιο βαθμό τα γεγονότα που έχουν προκύψει στη γειτονιά μας. Οι αποκαλύψεις αυτές εδραιώνουν και πιστοποιούν πλέον την ειδική σχέση των δύο ηγετών.

Άλλωστε το γεγονός αυτό ήταν εμφανές όλο το προηγούμενο χρονικό χρονικό διάστημα, αφού βλέπουμε τον Ερντογάν να πραγματοποιεί τα σχέδιά του, χωρίς να αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ΗΠΑ παραμένουν απούσες από τα τεκταινόμενα στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, αφήνοντας την Τουρκία να δρα ανενόχλητη εφαρμόζοντας τα επεκτατικά της σχέδια. Ας θυμηθούμε:

● Την συμπεριφορά των ΗΠΑ στη Συρία, όπου η Τουρκία πέτυχε σε ποσοστό 70% αυτό που ζητούσε.
● Τη συμπεριφορά των ΗΠΑ με τους Κούρδους της Συρίας που τους άφησαν στο έλεος του Ερντογάν, παρότι μέχρι πρότινος ήταν οι στενοί σύμμαχοί τους. Ενώ το κυνηγητό αυτού του δυστυχισμένου λαού που ζητά την ελευθερία του συνεχίζεται χωρίς τέλος. Το πόσο ακόμη αθώο αίμα πρέπει ακόμη να χυθεί για να αποκτήσει αυτός ο λαός το αυτονόητο είναι ένα ερώτημα και ας το αξιολογήσει η διεθνή κοινότητα.
● Την αναιμική συμπεριφορά των ΗΠΑ ως προς την τουρκική προκλητικότητα σε βάρος της Ελλάδας, με τις συνεχείς παραβιάσεις και υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά μας.
● Την συμπεριφορά των ΗΠΑ στην εισβολή της Τουρκίας στη Λιβύη χωρίς να προβάλει μέχρι και σήμερα καμία ουσιαστική αντίδραση.
● Την παράλογη από κάθε άποψη συμπεριφορά της Τουρκίας που παραβιάζει κάθε είδους δικαίου με την επιβολή της συμφωνίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης. Παρακολουθούμε ότι οι ΗΠΑ δεν αντιδρούν παρεμβατικά εκτός από χλιαρές δηλώσεις που δικαιώνουν τη χώρα μας, που όμως δεν προέρχονται από το στόμα του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και αυτό λέει πολλά. Απλά οι όποιες δηλώσεις των Αμερικανών αξιωματούχων, μην ξεγελιόμαστε ,είναι για να θολώνουν τα νερά!
● Τις παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας ,που οι ΗΠΑ τις αγναντεύουν χωρίς να αντιδρούν.
● Εξηγούν τη λογική του ΓΓ του ΝΑΤΟ που είναι σαφές ότι επηρεάζεται από άλλα κέντρα που είναι κοντά με τα Τουρκικά συμφέροντα.
● Γιατί το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να πάρει ξεκάθαρη θέση ως προς την συμφωνία “Irini” και να επιβάλλει το εμπάργκο. Τα τελευταία γεγονότα που προέκυψαν με την ελληνική και γαλλική φρεγάτα όταν δεν μπόρεσαν να επιβάλουν το εμπάργκο λόγω της παρουσίας των τουρκικών φρεγατών, όπως και η καταγγελία της υπουργού της Άμυνας της Γαλλίας σε βάρος της Τουρκίας ερμηνεύει τη λογική του ΝΑΤΟ που προφανώς βρίσκεται σε σύγχυση.

Οι σύμμαχοί μας

Η αποδεδειγμένη πλέον σχέση μεταξύ των δύο ηγετών των ΗΠΑ και της Τουρκίας, σε συνδυασμό με τα στοιχεία που μνημονεύονται και, σε συνάρτηση με δευτερεύουσες παραμέτρους, συνηγορούν, μαρτυρούν και εξηγούν ενδεχομένως γιατί η παγκόσμια δύναμη δεν συμπεριφέρεται ανάλογα στη χώρα μας σε σχέση με την Τουρκία.

Βεβαίως η Τουρκία έχει γεωπολιτική αξία για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι έχει το δικαίωμα αυτή να παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα άλλων χωρών. Δεδομένου ότι και οι δύο χώρες Ελλάδα και Τουρκία ανήκουν στο ΝΑΤΟ, θα έπρεπε οι ΗΠΑ να συμμετέχουν ενεργά στην απονομή της δικαιοσύνης όπως καθορίζεται από την συνθήκη του δικαίου της θάλασσας” τραβώντας το αυτί του Ερντογάν” ακυρώνοντας την προκλητική Τουρκολιβυκή συμφωνία.

Ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι παραδοσιακή σύμμαχος των ΗΠΑ διαχρονικά, έδωσε χωρίς αντάλλαγμα βάσεις σε όλη την ελληνική επικράτεια, με πολλές θυσίες αναλογικά ανθρώπινου δυναμικού από την συμμετοχή της στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε αντίθεση με την Τουρκία.

Σ’ αυτή την συγκυρία, όπου η χώρα μας δέχεται τα πυρά ενός “σουλτάνου” που επιθυμεί να επιβάλει με την ισχύ των όπλων την απονομή του δικαίου σε συνδυασμό με την μη συμμετοχή σε ενεργό δράση των συμμάχων μας (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ) να επιβάλουν το δίκιο, η πατρίδα μας πέρα από την αμυντική της θωράκιση που είναι αναγκαία, οφείλει να επιλέξει την λογική της πολιτικής θρασύτητας με βάσιμα επιχειρήματα ως μέσο αντιμετώπισης της κρίσης. Προφανώς δεν εννοώ να προβούμε σε παραλογισμούς χωρίς αντίκρισμα, και, σε δηλώσεις υβριστικού χαρακτήρα άνευ περιεχομένου, όμως να απαιτήσουμε από τους συμμάχους μας να μας αντιμετωπίσουν ίσο προς ίσο με ότι αυτό συνεπάγεται,