Κόντσερ Μπρίκε, η πρώτη ταπείνωση της ευρωπαϊκής υπερδύναμης

Το 1675 ο πόλεμος που είχε ξεκινήσει το 1672 ως στρατιωτικός περίπατος της τότε ευρωπαϊκής υπερδύναμης κατά της μικρής Ολλανδίας είχε αλλάξει ρου. Ο Ολλανδικός Πόλεμος που ξεκίνησε ως περιορισμένης κλίμακας σύγκρουση είχε εξελιχθεί σε πανευρωπαϊκό πόλεμο με την συμμετοχή της αυτοκρατορίας των Αψβούργων και της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους (Ράιχ).

Στις 27 Ιουλίου ο γερμανικός στρατός υπό τον εξαίρετο στρατάρχη Μοντεκουκόλι συναντήθηκε με τον γαλλικό στα Ζάτσμπαχ. Ωστόσο μια βολή πυροβόλου ήταν αρκετή να κρίνει την σύγκρουση καθώς κομμάτιασε τον Γάλλο επικεφαλής, τον μεγάλο στρατάρχη Τουρέν. Χωρίς τον αρχηγό του ο γαλλικός στρατός υποχώρησε καταδιωκόμενος. Έτσι μια άλλη γερμανική στρατιά υπό τον δούκα της Λωρραίνης Κάρολο Δ’ πολιόρκησε την πόλη Τρίερ που είχαν καταλάβει οι Γάλλοι το 1673.

Στην πόλη υπήρχαν επτά γαλλικά τάγματα. Ο Γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ’ όμως επιθυμούσε τη διατήρηση της πόλης και έτσι έστειλε τον στρατάρχη Φρανσουά ντε Κρεκί να σπάσει την πολιορκία. Ο Κρεκί διέθετε 12 τάγματα πεζικού, 36 ίλες ιππικού και 11 πυροβόλα (15.000 άνδρες συνολικά). Οι Γερμανοί πληροφορήθηκαν την προσέγγιση του Κρεκί και έσπευσαν να τον αντιμετωπίσουν, αφήνοντας 9 τάγματα και 4 ίλες να επιτηρούν τους πολιορκημένους στην Τρίερ.

Η δύναμη που κινήθηκε κατά του Κρεκί αριθμούσε 11 τάγματα, 42 ίλες και 14 πυροβόλα. Η πλειοψηφία της δύναμης του Καρόλου αποτελείτο από στρατιώτες των κρατιδίων του Λούνεμπουργκ και του Όσναμπρουκ. Οι λοιποί ήταν από τη Λωρραίνη, το Μύνστερ, την Τρίερ και την Αυστρία. Οι γερμανική στρατιά σχημάτισε τρεις φάλαγγες. Η δεξιά υπό τον Αυστριακό στρατηγό φον Γκράνα διέθετε 12 ίλες ιππικού της Λωρραίνης και 4 ίλες δραγώνων (2 αυστριακές, 2 εκ Λωρραίνης).

Η κεντρική φάλαγγα αποτελείτο από το σύνολο του πεζικού και του πυροβολικού, ενώ η αριστερά φάλαγγα αποτελείτο από 24 ίλες ιππικού (18 από το Όσναμπρουκ και το Λούνεμπουργκ και 6 αυστριακές). Η γερμανική στρατιά έφτασε το βράδυ της 10ης Αυγούστου στη γέφυρα Κόντσερ επί του ποταμού Ζάαρ (παραπόταμου του Μοζέλα) και αφού κατέβαλε εύκολα τους Γάλλους φρουρούς της  την έθεσε υπό έλεγχο. Οι Γερμανοί διέθεταν 16.000 άνδρες.

Το επόμενο πρωί οι Γερμανοί πέρασαν τον ποταμό από τρία σημεία. Οι Γάλλοι αιφνιδιάστηκαν απόλυτα σε σημείο να αφήσουν δύο ποταμόπλοιά τους που μετέφεραν εφόδια να κυριευτούν από το γερμανικό ιππικό! Γύρω στις 11.00 το πρωί οι Γερμανοί επιτέθηκαν. Ωστόσο οι Γάλλοι πολέμησαν εξαιρετικά και τους κράτησαν.

Ο Κρεκί μάλιστα εξαπέλυσε αντεπίθεση και παραλίγο να διαλύσει την αντίπαλη παράταξη. Την κατάσταση έσωσε ο Αυστριακός (ιταλικής καταγωγής) φον Γκράνα ο οποίος συγκέντρωσε 2.200 ιππείς, 600 δραγώνους, 4.500 πεζούς και 3 πυροβόλα και εφόρμησε κατά των Γάλλων, υποχρεώνοντας το γαλλικό αριστερό πλευρό σε υποχώρηση. Οι Γερμανοί κατέλαβαν τα υψώματα του Τάβερν, πλήττοντας τις υπόλοιπες γαλλικές δυνάμεις στο πλευρό.

Ο Κρεκί προσπάθησε να σώσει την κατάσταση αλλά σύντομα οι άνδρες του τράπηκαν σε άτακτη φυγή. Από τους άνδρες του 2.000 σκοτώθηκαν, 1.600 αιχμαλωτίσθηκαν και χιλιάδες πέταξαν τα όπλα και λιποτάκτησαν. Στα χέρια των νικητών έπεσαν και τα 11 γαλλικά πυροβόλα, 80 σημαίες και λάβαρα, καθώς και 200 άμαξες με εφόδια και πυρομαχικά. Οι νικητές είχαν 1.000 νεκρούς.

Οι Γερμανοί καταδίωξαν τους ηττημένους αντιπάλους τους σε απόσταση 50 χλμ. Σύμφωνα με τις περιγραφές οι Γερμανοί δεν χαρίστηκαν στους αντιπάλους τους και υπήρξαν γαλλικά τάγματα που εξοντώθηκαν ολοσχερώς. Ο Κρεκί σώθηκε από θαύμα και φορώντας στολή ιππέα της Λωρραίνης κατάφερε να φτάσει στην Τρίερ αναλαμβάνοντας την ηγεσία της φρουράς. Οι Γερμανοί επανήλθαν στην πολιορκία. Η γαλλική φρουρά αντιστάθηκε, αλλά υπέστη τρομακτικές απώλειες (από 6.000 άνδρες είχαν απομείνει μόνο 1.500). Όταν ο Κρεκί αρνήθηκε πρόταση των Γερμανών να παραδώσει την πόλη οι άνδρες του στασίασαν και παραδόθηκαν. Στην πολιορκία οι Γερμανοί έχασαν μόλις 500 άνδρες.

Η Τρίερ ξαναέγινε γερμανική και ηγεμόνας της ο επίσκοπος Καρλ Κάσπαρ φον ντερ Λάιεν. Ο Κρεκί πάντως συνέχισε την αντίσταση, οχυρωμένος με λιγοστούς άνδρες του στον καθεδρικό ναό της πόλης. Τελικά όμως η αντίσταση των Γάλλων συνετρίβη και ο Κρεκί αιχμαλωτίσθηκε. Η μάχη αποτελεί σημείο καμπής στην ευρωπαϊκή ιστορία, αν και παραμένει γενικά άγνωστη. Ήταν η πρώτη σημαντική ήττα των δυνάμεων του Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ, του «βασιλιά Ήλιου», που έδειξε ότι ο γαλλικός στρατός δεν ήταν αήττητος. Φυσικά δεν αποτελεί μια καταλυτική σύγκρουση όπως αυτή του Μπλενχάιμ το 1704, αλλά συντέλεσε τα μέγιστα στην ανατροπή της κατάστασης εκείνη την εποχή.