Εμείς οι Έλληνες απέναντι στον επεκτατισμό της Τουρκίας

Εμείς οι Έλληνες, έχουμε πρόβλημα με το σύγχρονο πολιτικό σύστημα που κυβερνάει την Τουρκία, που έχει μετεξελιχθεί σταδιακά σε “μια εκλεγμένη δικτατορία” και ο ίδιος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε “έναν εκλεγμένο δικτάτορα” με τρέλα μεγαλείου. Η Τουρκία ταυτόχρονα είναι η τοπική υπερδύναμη σε όλα τα επίπεδα: πληθυσμιακό, οικονομικό και στρατιωτικό.

Τι δείχνει όμως η τουρκική επιθετικότητα εναντίον της Ελλάδας; Γιατί η τουρκική στρατηγική είναι μπουκωμένη με καθαρές απειλές για τα νησιά του Αιγαίου, το Καστελλόριζο και τη Δυτική Θράκη; Γιατί οι Τούρκοι συμπεριφέρονται σαν να θέλουν ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο; Ένα επεισόδιο, το οποίο, αν ξεφύγει από κάθε έλεγχο, θα οδηγήσει σε πολεμική σύρραξη με την Ελλάδα.

Ήδη, την ώρα ακόμη που διαβάζετε το άρθρο αυτό συνεχίζεται με αμείωτη ένταση ένας κλιμακούμενος πόλεμος με λέξεις, απειλές («θα κολυμπήσετε έως τη Σικελία»), δηλώσεις, Casus Belli (συνιστά η πιθανή απόφαση της Αθήνας για επέκταση από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια), το Oruc Reis, πολεμικές ιαχές και αμέτρητες παραβιάσεις. Αν η Τουρκία προβεί σε θερμό επεισόδιο, προκύπτει αμέσως το ερώτημα: Τι είναι πιθανό να πράξει η ίδια μετά ή κατά τη διάρκεια ενός θερμού επεισοδίου; Και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι ένα θερμό επεισόδιο μπορεί να ξεκινήσει από ένα ατύχημα ή και από μια προβοκάτσια.

Τα πιθανά τουρκικά πλήγματα

Είναι πιθανό η Τουρκία να χτυπήσει με πυραύλους και με στρατηγικά όπλα και, με τη συνδρομή της ισχυρής αεροπορίας της, να επιφέρει πλήγματα στα ελληνικά αεροδρόμια, στους ναύσταθμους, στα λιμάνια, στις αποθήκες των πυρομαχικών, στα στρατόπεδα, ώστε να σπάσει την αμυντική ικανότητα της Ελλάδας.

Και, σε έναν βομβαρδισμό της ελληνικής επικράτειας, είναι πολύ πιθανό ‒«κατά λάθος» όπως θα ισχυριστεί εκ των υστέρων η Άγκυρα‒ να βομβαρδίσει μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς, νοσοκομεία και γέφυρες. Και, γοργοκίνητα ή και ταυτόχρονα, να προχωρήσει σε αιφνιδιαστική κατάκτηση των μεγαλύτερων νησιών στο Αιγαίο, να εισβάλει στον Έβρο ή και να προχωρήσει ακόμη στη νότια Κύπρο.

Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή για να μειώσει τη διεθνή κατακραυγή (διότι στην προηγούμενη περίπτωση θα υπάρξουν εκατοντάδες θύματα αμάχων και στρατιωτικού προσωπικού) να προχωρήσει στην κατάκτηση των μεγαλύτερων ακατοίκητων νησιών και βραχονησίδων του Αιγαίου. Βεβαίως, “παρά τις πληγές που θα τρέχουν αίμα”, η στρατιωτική θωράκιση της Ελλάδας είναι τέτοια, που εκ των πραγμάτων η χώρα θα σηκωθεί και θα σταθεί στα πόδια της.

Ο πειρασμός

Το Αιγαίο πέλαγος για τους γείτονες είναι ένας πειρασμός και, αν αποφασίσουν να ενδώσουν στον πειρασμό αυτόν (να διαβούν τον Ρουβίκωνα), τότε θα αρχίσουν την «πολεμική παράσταση», με την πιθανή ανοχή της Αμερικής και της Ρωσίας. Μια ανοχή που θα είναι μεγαλύτερη όταν στο ένα τιμόνι –ρωμαϊκού στυλ ηγεσίας– είναι ο Ντόναλντ Τραμπ και στο άλλο ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Αξίζει να σημειωθεί ότι για την Αμερική λειτουργεί ακόμη το δόγμα περί «αναντικατάστατης Τουρκίας», ένα κατάλοιπο του Ψυχρού Πολέμου.

Υπερβολές, θα σκεφτεί κανείς; Ίσως και σενάριο φαντασίας; Καθόλου. Οι νεο-οθωμανικές απειλές είναι η καθημερινή πραγματικότητα. Για κάποιο λόγο λαμβάνουν χώρα οι διαρκείς τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο. Έτσι δεν είναι; Οι Τούρκοι ίσως μια μέρα να θελήσουν να δώσουν σάρκα και οστά στις παραβιάσεις και στις διεκδικήσεις τους (ας τονιστεί ότι: μετά την κρίση στα Ίμια το 1996, η Τουρκία μιλάει για «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο). Η Άγκυρα αμφισβητεί ότι το Καστελλόριζο έχει υφαλοκρηπίδα.

Η Ελλάδα χρειάζεται να δυναμώσει την ισχύ της, και η ισχύς της Ελλάδας δεν πρέπει ποτέ να υποταχθεί στη στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας. Χωρίς αμφιβολία χρειάζονται δύο φρεγάτες Belh@ara, αν και η προσπάθεια εξαγοράς προς το παρόν ναυάγησε, αλλά και τουλάχιστον, 24 stealth μαχητικά F-35Α, να συνδυαστούν αρμονικά με τα F-16V. Και ίσως η χώρα μας θα πρέπει να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις, ώστε να μην αφήσει την ισχύ της Τουρκίας να μεγαλώνει απεριόριστα. Κάτι που είναι δύσκολο.

Ο επίκαιρος Κονδύλης

Στην αρχαιότητα, η Κόρινθος σκανδάλιζε τη Σπάρτη όταν έβλεπε την ισχύ της Αθήνας να μεγαλώνει τόσο πολύ – μαθαίνουμε από τον Θουκυδίδη. Τον ρόλο της Σπάρτης για τα σημερινά δεδομένα μπορεί να παίξει η Ρωσία (ταυτόχρονα, η ορθόδοξη Ρωσία είναι ο παραδοσιακός εχθρός της Τουρκίας).

Χρόνια πριν, ο φιλόσοφος Κονδύλης, όταν μετέφρασε ένα βιβλίο του “Θεωρία του Πολέμου”, εκ. Θεμέλιο, Αθήνα 1997 για να κυκλοφορήσει και στην ελληνική γλώσσα, έγραψε και πρόσθεσε στο τέλος ένα επίμετρο με τίτλο που δηλώνει από μόνος του πολλά: Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέμου.

Και ακόμη ανέπτυξε στις σελίδες αυτές τα περί “του πρώτου πλήγματος” και, βέβαια, δεν εννόησε ποτέ ότι πρέπει η “ανήμπορη” Ελλάδα να ξεκινήσει πόλεμο με την Τουρκία, αλλά, αν ο πόλεμος αυτός αρχίζει με de facto ευθύνη της Τουρκίας, τότε η Ελλάδα a priori θα πρέπει να είναι ικανή να καταφέρει ένα πρώτο συντριπτικότατο και καθοριστικότατο πλήγμα, που θα αποβεί καταλυτικό στην έκβαση του πολέμου.

Στρατιωτικοί συσχετισμοί

Σαφώς, ο έξοχος κονδύλειος νους γνώριζε σε βάθος και τους στρατιωτικούς συσχετισμούς μεταξύ των δύο χωρών (όπως και τους πληθυσμιακούς): Η Τουρκία έχει αδιαμφισβήτητη αριθμητική υπεροχή στο Πεζικό και την Αεροπορία, ενώ η Ελλάδα κάπως τα καταφέρνει να την εξισορροπεί στο Ναυτικό, δεδομένης και της ναυτικής μας κληρονομιάς, αλλά και εν γνώσει του γεγονότος ότι το Πολεμικό Ναυτικό δεν έχει υποστείλει ποτέ τη σημαία του! Οι συσχετισμοί αυτοί δεν έχουν αλλάξει.

Ένας πόλεμος με την Τουρκία πρέπει να αποφευχθεί και να μην προχωρήσει από τα φραστικά πυρά στα πραγματικά πυρά. Στο πλαίσιο βέβαια που δεν παραχωρείται ούτε σπιθαμή ελληνικού χώρου – χερσαίου, θαλάσσιου και εναέριου! Αν όμως μια μέρα ένας τέτοιος πόλεμος ξεκινήσει, θα είναι απίστευτα καταστροφικός.

Οι Τούρκοι πολιτικοί –και σαφώς και οι στρατιωτικοί– γνωρίζουν ότι η χώρα τους μπορεί να συγκεντρώσει πάνω σε ένα νησί αξιοζήλευτο όγκο πυρός, πράγμα που είναι δύσκολο να κάνει η Ελλάδα. Παραγνωρίζουν όμως, ηθελημένα, ότι σε ένα θερμό επεισόδιο, ή και πολεμική σύρραξη ακόμη, η ποσοτική υπεροχή της Τουρκίας δεν είναι απαραίτητα χρήσιμη και δεν είναι αυτή που θα κρίνει το αποτέλεσμα.

Θα θελήσει άραγε η Τουρκία να προκαλέσει τη μοίρα της, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στη διάλυσή της; Υπάρχει περίπτωση να είναι η επόμενη Γιουγκοσλαβία; Παρατηρούμε πως η Τουρκία έχει ξεπεράσει τα όρια της ύβρεως. Έχει παντού εχθρούς: από την Ελλάδα μέχρι τη Συρία, την Κύπρο, τη Λιβύη (Χάφταρ), τους Κούρδους, το Ισραήλ και το Ιράν. Θα εγκαταλείψει η Αμερική και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τους Έλληνες, στους οποίους έχει επενδύσει πολλά λόγω Σούδας και Ισραήλ;

Τι μέλλει γενέσθαι

Στο τι μέλλει γενέσθαι έχει μεγάλο ενδιαφέρον και βαρύτητα και το πώς θα εξελιχθεί η διαμάχη μεταξύ ισλαμιστών και κεμαλιστών. Το αποτέλεσμα σαφώς δεν προεξοφλείται. Πολλά μπορεί να συμβούν και για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, όπως η μετατροπή της Αγίας Σοφιάς σε εν ενεργεία τέμενος. Την ίδια ώρα, πληθαίνουν οι ομάδες που εναντιώνονται στο σύστημα Ερντογάν, “του πολιτικού Ισλάμ”, με πολλά έμπειρα στελέχη, συνήθως κεμαλικά, να έχουν “ξηλωθεί” από την αστυνομία, και τις Ένοπλες Δυνάμεις της Τουρκίας.

Ταυτόχρονα, όλοι οι Έλληνες και όλες οι Ελληνίδες πρέπει να ξαναεκτιμήσουν αυτό που έχουμε δημιουργήσει σε διακόσια χρόνια, από το 1821, και τότε θα το υπερασπιστούν καλύτερα. Η Συμφωνία του Καΐρου θα μπορούσε να είναι καλύτερη σε σχέση με την επήρεια ΑΟΖ της Κρήτης. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, άδραξε την ευκαιρία και δήλωσε:

«Έτσι, όπως φαίνεται, έχουν γίνει υποχωρήσεις από τα κυριαρχικά δικαιώματα των νησιών και της Κρήτης από την Ελλάδα και αυτό ουσιαστικά ενισχύει τις θέσεις μας». Η Ελλάδα είναι η πατρίδα μας. Η κατάλληλη πολιτική ηγεσία θα πολλαπλασιάσει θετικά και την στρατιωτική ισχύ της Ελλάδας. Και σε ένα θερμό επεισόδιο, πολεμική σύρραξη, ή και πάνω στο τραπέζι του διαλόγου ακόμη, η στρατιωτική ισχύς θα είναι πάντα ο Νο1 καταλύτης.