Το ΚΙΝΑΛ σαν νύφη και ο Σημίτης σαν προξενητής!

Η αναστάτωση που δημιούργησε η πανδημία στην Ελλάδα έχει ανατρέψει τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για τον τρόπο και το χρόνο που θα κρίνει ασφαλέστερο, για τα εκλογικά συμφέροντά της, να πάει στις κάλπες για να διατηρηθεί στην εξουσία, καθώς οι προσεχείς εκλογές θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής.

Τα δεδομένα αυτά, αποκλείουν ουσιαστικά την αυτοδυναμία και υποχρεώνουν τα δύο μεγάλα κόμματα να καλλιεργούν κλίμα συνεργασιών για την επόμενη μέρα. Και στο ενδιάμεσο της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει μόνο ή κυρίως το ΚΙΝΑΛ. Και όταν οι νεοφιλελεύθερες (και επισήμως), επιλογές της κυβέρνησης απειλούν να κατεδαφίσουν συνολικά τον Δημόσιο Τομέα και τις εργασιακές συνθήκες, το κόμμα της Φώφης Γεννηματά και μόνο για εκλογικούς λόγους, είναι σχεδόν αδύνατο και πιθανώς αυτοκτονικό, να ακολουθήσει και να στηρίζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την κυβέρνηση και την πολιτική της.

Η κυβέρνηση λοιπόν παρεμβαίνει –όπως εκτίμησαν στο περιβάλλον της Φώφης Γεννηματά– πρώτα με δημοσκόπηση όπου δείχνει στην πρώτη θέση τον Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος διατηρεί καλές σχέσεις με τη ΝΔ, και τησημερινή πρόεδρο να έρχεται τρίτη. Στη συνέχεια επιστρατεύτηκε προθύμως(!) ο κ. Σημίτης και με άρθρο του στα ΝΕΑ υποστήριξε ότι το σχέδιο Πισσαρίδη είναι ότι καλύτερο(!) για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας.

Μια παρέμβαση που εξέπληξε πολλούς, πλην όμως κανείς από το ΚΙΝΑΛ και το ιστορικό ΠΑΣΟΚ, δεν τόλμησε να σχολιάσει, καθώς ο διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου επέλεξε απροκάλυπτα, σε μια περίοδο που οι κεϋνσιανές συνταγές με δημόσιες παρεμβάσεις γίνονται αποδεκτές ακόμα και από θεσμούς όπως το ΔΝΤ, ως η καλύτερη λύση για τις οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες και ισορροπίες, αυτός να υποστηρίζει ένα “σχέδιο Φρανκενστάιν” δια πάσα νόσο!

Ένα σχέδιο το οποίο θεωρεί πως μπορεί εφαρμοστεί εν μέσω μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, σε μια οικονομία με τόσο σοβαρά υποκείμενα “νοσήματα” και το υψηλότερο δημόσιο χρέος στην Ευρώπη. Λες και με περικοπές μισθών και περικοπές φόρων, κάθε οικονομία απογειώνεται. Αν ήταν έτσι, Βουλγαρία και Ρουμανία θα ήταν οι “τίγρεις” της ΕΕ.

Η παρέμβαση Σημίτη, με πρόσχημα το σχέδιο Πισσαρίδη αφορά και απευθύνεται κυρίως στους επώνυμους αξιωματούχους που πρωταγωνιστούν στο μικρό πλέον κόμμα που διαδέχτηκε το ΠΑΣΟΚ και από καιρό φλερτάρουν, όχι μόνο για συνεργασία με τη ΝΔ, αλλά και για μεταγραφή σε αυτήν, αν παραστεί ανάγκη, για να συνεχίσουν την πολιτική τους καριέρα. Άλλωστε δεν θα είναι οι πρώτοι. Φυσικά η πλέον βολική λύση για τα συμφέροντα της ΝΔ, είναι να κυριαρχήσουν στο ΚΙΝΑΛ οι δικές της επιρροές.

Δίκοπο μαχαίρι

Διαφορετικά, η επιχείρηση εγκλωβισμού του ΚΙΝΑΛ σαν δεκανίκι του Κυριάκου Μητσοτάκη, κινδυνεύει να έχει, τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα. Ίσως και να προκαλέσει κρίση που θα οδηγήσει σε διάσπαση και έκρηξη αντιδεξιών αντανακλαστικών στο σώμα των ψηφοφόρων του σχήματος. Τι θα συμβεί όμως τότε; Ποια είναι η πραγματική προίκα και επιρροή των φιλοδεξιών παραγόντων στην εκλογική βάση του ΚΙΝΑΛ; Υπολογίζουν τα οφέλη χωρίς να κάνουν σενάρια για τα κόστη; Και ένα από τα κόστη, είναι να δημιουργήσει πολιτικές ανάγκες για συνεργασία με την Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ κατά πρώτο λόγο και το ΜεΡΑ κατά δεύτερο.

Δυστυχώς οι σχεδιαστές της πολιτικής του πρωθυπουργού και οι χορηγοί του, που ελέγχουν τους μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς, θα δυσκολευτούν να αποφασίσουν και κυρίως να καταλήξουν πότε είναι καλύτερα για τα συμφέροντά τους, να προσφύγουν σε εκλογές καθώς το κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον, θα γίνεται όλο και περισσότερο δυσμενές.

Τα χρέη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα αυξάνονται ιλιγγιωδώς. Η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα σαρώνεται από τον περιορισμό της ζήτησης. Οι δικαιολογίες και τα ψέματα αποκαλύπτουν τα κοντά ποδάρια καθώς η αξιοκρατία και η αποτελεσματικότητα αποδείχτηκαν μύθος. Με λίγα λόγια, ο χρόνος δεν είναι μόνο χρήμα. Ενίοτε είναι και κόστος.