Από το lockdown της Ελλάδας στα πάρτι του Ντουμπάι – Η ύβρις της κοσμικής Αθήνας

“Στο Ντουμπάι άλλαξε χρόνο η κοσμική Αθήνα!” Η είδηση έκανε το γύρο του διαδικτύου με τα σχετικά tweet και φωτογραφίες στο instagram σε ένα προκλητικά ακραίο εξιμπισιονισμό (επιδειξιμανία) που είχε αναμφίβολα σαδιστικό υπόβαθρο για τους έγκλειστους στο κλείνον άστυ, αλλά ήταν αναγκαίος για την τόνωση του ηθικού της γκλαμουριάς, μετά από δέκα χρόνια που έκρυβαν τα Cayen και κουρσάρες στους στα γκαράζ.

Ήρθε η απελευθερώτρια ΝΔ και μπόρεσαν να τα βγάλουν έξω, αλλά προέκυψε ο κορονοϊός χωρίς το σύστημα να μπορέσει επαρκώς να εκτονωθεί στο Paradise… Σε κάθε περίπτωση, οι Ντουμπάτι, ως άλλοι Illuminati, εκμεταλλευόμενοι το “we are open” του εμιράτου παραβρέθηκαν με τα κορίτσια τους στο θυγατρικό της Μυκόνου Nammos Dubai για να γιορτάσουν το σωτήριον έτος 2021, εκτός καραντίνας σε συνθήκες χλίδας και γκλαμουριάς με Έλληνες καλλιτέχνες και dj, όπως τον Στέφανο Κορκολή, τη Σοφία Μανουσάκη, τον Αντώνη Δημητριάδη και τον Βασίλη Τσιλιχρήστο.

Μεταξύ άλλων, στο Nammos Dubai βρέθηκαν ο Πέτρος Κωστόπουλος με τη σύντροφό του, Κατερίνα Λιόλιου, ο Χάρης Σιανίδης, η Σοφία Χαρμαντά, o Ανδρέας και η Αλεξάνδρα Παναγιώτου και πολλοί άλλοι. Με εξαίρεση τον κυρ-Κωστό, δυστυχώς, δεν γνωρίζω ούτε κατ΄όνομα τους υπόλοιπους, μόνο τον Τσιτσιπά που επέλεξε για τη διασκέδασή του, το Cipriani.

Ήταν σα να λένε “δεν σας έχουμε ανάγκη” πάμε κι αλλού. Δεν ήταν μόνο ένα φτύσιμο στον απλό κοσμάκη, αλλά και προς το νόμο, για να μην πούμε και προς την κυβέρνηση… Και πράγματι, δεν μας έχουν ανάγκη οι κοσμικοί και οι celebrities της “αποικίας χρέους” γιατί αυτοί έχουν λεφτά και μάλιστα έξω, στις offshore τους.

Σε λίγα χρόνια άλλωστε δεν θα έχουν ανάγκη κανένα, θα κάνουν τη δουλειά μας τα ρομπότ και η τεχνητή νοημοσύνη. Θα τα κάνουν όλα, ακόμα και τα βιβλία μας θα γράφουν… Δεν είδαμε άλλωστε και κανένα καθηγητή από αυτούς που πιπιλάνε τα μυαλά στα τηλεοπτικά παράθυρα με τις βαρύγδουπες εκτιμήσεις τους, να παραγγέλνει ένα διδακτορικό για το πόσες θέσεις εργασίας έφαγε το taxis, το e-banking και το e-government, παρ΄ότι ταυτόχρονα θα μπορούσε η έρευνα να καταδείξουν τις θετικές επιπτώσεις της τεχνολογίας, αφού αυξήθηκε η διαύγεια, περιορίστηκε η φοροδιαφυγή και συνέβησαν διάφορα άλλα καλά…

Ποιος, πόσο, γιατί

Οι κοσμικοί ρεπόρτερ δεν μας ενημέρωσαν ποιος διοργάνωσε το event και πόσο πήγε το μαλλί, αλλά τι σημασία έχει. Ή μάλλον καλύτερα, γιατί έτσι μπορούμε να υποθέσουμε πως η απόβαση των κοσμικών στο Ντουμπάι ήταν μια χορηγία κάποιου μεγιστάνα προς το υπαλληλικό προσωπικό, στην εμπροσθοφυλακή των κατασκευαστών του παραισθησιακού θεάματος που παρέχεται στις μάζες.

Οι ανισότητες εκφράζονται πια με επίκεντρο το “χώρο” με τρόπο που θυμίζει έντονα την κοινωνική γεωγραφία με τα κάστρα των φεουδαρχών. Ο κοινωνικός γεωγράφος, Κριστόφ Γκιλλουί, στο βιβλίο του “NO SOCIETY-Το τέλος της μεσαίας τάξης της Δύσης” (Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2019), παρέδωσε μία νέα προσέγγιση των κοινωνικών καταστάσεων μέσα από τη χωροταξία: τις μητροπόλεις των παγκοσμιοποιημένων ελίτ και της υποτακτικής τους υπαλληλίας από τη μια και των περιφερειών των παρηκμασμένων βιομηχανικών πόλεων και των μητροπολιτικών περιχώρων με τα διαλυμένα από τις κρίσεις μεσαία κοινωνικά στρώματα από την άλλη.

Εκτιμά ότι η ηθική πάνω στην οποία η κυρίαρχη τάξη νομιμοποιούσε την οικονομική της επιβολή, με τη στήριξη του μιντιακού και ακαδημαϊκού κατεστημένου στο όνομα της ανοιχτής κοινωνίας, “εξεμέτρησε το ζην”. Θεωρεί ότι η πολιτική τάξη δεν απευθύνεται πια στην κοινωνία, αλλά σε μερίδια της αγοράς, γεγονός που οδηγεί στην κατάρρευση της έννοιας του “κοινού καλού” και στην εγκατάλειψη της “κοινής γλώσσας”. Το ότι το βαθύ σύστημα και η υπαλληλία του δεν μας έχουν ανάγκη είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Στην άλλη βρίσκεται το ερώτημα κατά πόσο τους έχουμε εμείς.