Το βούλευμα-φωτιά που “έκαψε” τον Λιγνάδη

“Φωτιά” είναι το βούλευμα, με το οποίο η Δικαιοσύνη στοιχειοθέτησε τις κατηγορίες σε βάρος του Δημήτρη Λιγνάδη για βιασμό κατά συρροή. Πρόκειται για το βούλευμα, με το οποίο τα μέλη του συμβουλίου Πλημμελειοδικών της Αθήνας απέρριψαν την αίτηση του σκηνοθέτη για ακύρωση της προδικασίας, της δίωξης και του εντάλματος που είχε εκδοθεί για τη σύλληψή του.

Με την απόφαση αυτή, που ελήφθη το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, άνοιξε ο δρόμος για την απολογία του κατηγορούμενου, στην διάρκεια της οποίας όμως ο σκηνοθέτης δεν έπεισε την ανακρίτρια και τον εισαγγελέα για την αθωότητά του, αφού και οι δυο τάχθηκαν υπέρ της προφυλάκισής του. Στο βούλευμά τους, οι δικαστές, μέλη του Συμβουλίου, υιοθέτησαν πλήρως την εισαγγελική πρόταση σχετικά με την αίτηση Λιγνάδη.

Έτσι αποφάνθηκαν ότι ο κατηγορούμενος δεν έχει δικαίωμα από το νόμο να ασκήσει προσφυγή κατά του εντάλματος σύλληψης του και ότι ασκήθηκε σε βάρος του δίωξη καθώς υπάρχουν στοιχεία για έκνομη δράση του από το 1985, όταν έγινε η πρώτη καταγγελία σε βάρος του για ασέλγεια σε ανήλικο. Αναφέρουν μάλιστα ότι η έκνομη δράση του κατηγορούμενου συνεχίστηκε σε βάθος 30ετίας, έως το 2015.

Οι δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών έκριναν επίσης ότι το άλλοθι που προσκόμισε ο σκηνοθέτης, προκειμένου να αποδείξει ότι δεν τέλεσε τους βιασμούς στους τόπους και τους χρόνους που κατηγορείται, δεν είναι ισχυρά, καθώς παρουσιάζουν χρονικά κενά. Στο βούλευμα και ιδιαίτερα στο τμήμα όπου καταγράφεται η εισαγγελική πρόταση, παρουσιάζεται το σύνολο της δικογραφίας σε βάρος του Λιγνάδη.

Οι μηνυτές του σκηνοθέτη, αλλά και οι μάρτυρες που κατέθεσαν εναντίον του, αναφέρονται με λεπτομέρειες σε γεγονότα και περιστατικά που σοκάρουν. Στις μαρτυρίες εμπεριέχεται κατάθεση ενός από τους μηνυτές, ο οποίος αναφέρεται σε ανήλικα αγόρια που, όπως λέει, τα είχε προσλάβει ο κατηγορούμενος για να του καθαρίζουν το σπίτι, έναντι αμοιβής 5 έως 10 ευρώ. Ο ίδιος καταθέτει ότι τα παιδιά ερωτοτροπούσαν μεταξύ τους στο σαλόνι του διαμερίσματος του σκηνοθέτη και εκείνος αυνανίζονταν…

Η δίωξη και το ένταλμα

Ο Δημήτρης Λιγνάδης ζητούσε να ακυρωθεί η δίωξη εναντίον του για το κακούργημα του βιασμού κατά συρροή, επειδή δεν κλήθηκε πρώτα για εξηγήσεις. Ερμηνεύοντας τα σχετικά άρθρα του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, οι δικαστές αναφέρουν στο βούλευμα ότι: «…η κλήση του υπόπτου στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης προς παροχή εξηγήσεων, για πράξη τιμωρούμενη σε βαθμό κακουργήματος, μπορεί να παραλειφθεί αν από τα στοιχεία της προκαταρκτικής, προκύπτει σαφώς ότι ο ύποπτος έχει σχεδιάσει τη φυγή του ή την τέλεση νέων εγκλημάτων και έχουν προκύψει επαρκείς ενδείξεις για την άμεση άσκηση ποινικής δίωξης».

Το δικαστικό συμβούλιο αναφέρει επίσης ότι στην περίπτωση του Λιγνάδη η εισαγγελία άσκησε δίωξη εναντίον του, αξιοποιώντας τα στοιχεία της δικογραφίας (μηνύσεις και μαρτυρίες) από τα οποία προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος: «Τουλάχιστον από το έτος 1984, οπότε χρονολογείται σήμανσή του για αδίκημα σχετιζόμενο με τη γενετήσια ελευθερία σε βάρος ανηλίκου και έως έτος 2015, δηλαδή για διάστημα τουλάχιστον 30 ετών, προσέγγιζε ανηλίκους και εν γένει άτομα νεαρής ηλικίας, πέραν των κατονομαζόμενων στη δικογραφία και πλήθος άλλων». Προσθέτει μάλιστα, ότι τους εντόπιζε στο πλαίσιο της επαγγελματικής του δραστηριότητας, αλλά και πέραν αυτής.

Οι δικαστές έκριναν ότι από τα στοιχεία αυτά προέκυψαν ενδείξεις για την άσκηση ποινικής δίωξης, αλλά και για την τέλεση νέων αντίστοιχων εγκλημάτων «τα οποία κατά τη διάταξη του άρθρου 244 παρ. 2 ΚΠΔ, δεν είναι αναγκαίο να είναι ίσης βαρύτητας, αφού η μεθοδευμένη αυτή δράση του αιτούντος και η επανειλημμένη τέλεση υποδεικνύει σταθερή ροπή του προς τη διάπραξη αυτού του είδους των εγκλημάτων, ως στοιχείο της προσωπικότητας του, στοιχείο το οποίο δεν θα μπορούσε να μεταβληθεί ούτε κατά το χρόνο που διενεργείτο η προκαταρκτική εξέταση».

Σε ό,τι αφορά το αίτημα του κατηγορούμενου για ακύρωση του εντάλματος της σύλληψής του, οι δικαστές αναφέρουν ότι ο νόμος δεν προβλέπει δικαίωμα προσφυγής για ακύρωση του εντάλματος σύλληψης. Ως εκ τούτου, η προσφυγή Λιγνάδη, κατά το μέρος αυτό, κρίθηκε απαράδεκτη, όπως υπογραμμίζουν οι δικαστές.

Το άλλοθι του Λιγνάδη

Στο βούλευμά τους, οι δικαστές αναφέρουν και το σκεπτικό τους, βάση του οποίου απέρριψαν τα άλλοθι που προσκόμισε ο κατηγορούμενος για να στηρίξει τον ισχυρισμό του ότι δεν βρισκόταν στα σημεία, όπου τελέστηκαν οι βιασμοί που του αποδίδουν οι μηνυτές του, στις ημερομηνίες που εκείνοι αναφέρουν. Οι δικαστές σημειώνουν ότι υπάρχουν χρονικά κενά σε αυτά τα έγγραφα, τα οποία ο σκηνοθέτης προσκόμισε και στην ανακρίτρια κατά την απολογία του.

«Συγκεκριμένα κατά την ενώπιον του Δικαστικού Συμβουλίου διαδικασία προσκομίστηκαν έγγραφα με τα οποία ο αιτών θεωρεί ότι καταρρίπτεται η φυσική παρουσία του στους τόπους και κατά τους χρόνους των δυο πράξεων των βιασμών (……..) του πρώτου τον Αύγουστο του 2010 στην Αθήνα και του δεύτερου στην Επίδαυρο την 9η Αυγούστου 2014…» αναφέρει το βούλευμα.

Προσθέτει επίσης ότι ο κατηγορούμενος «σχετικώς εγχείρισε κατά την αυτοπρόσωπή παράσταση του ενώπιον του δικαστικού συμβουλίου καταρχήν αντίγραφα εισιτηρίων και φορολογικών παραστατικών με τα φαίνεται ότι κατά το χρονικό διάστημα από 3/8/2010 έως 9/8/2010 βρισκόταν σε ταξίδι στην Αίγυπτο και κατά δεύτερον φωτογραφίες από τις οποίες προκύπτει ότι κατά τις ημερομηνίες 1η, 5η, 6η, 11η, 15η και 16η /8/2015 βρισκόταν διακοπές στην Ιθάκη με φιλικά του πρόσωπα».

Και καταλήγει: «Πλην όμως από τα πρώτα εκ των εγγράφων αυτών καλύπτεται μόνο ένα μικρό χρονικό διάστημα των ημερών του Αυγούστου του 2010 ενώ η πράξη για την οποία ασκήθηκε η δίωξη δεν έχει προσδιοριστεί κατά ακριβή ημερομηνία, ενώ από τα δεύτερα υπάρχει κενό ακριβώς κατά την επίμαχη ημερομηνία της 9ης Αυγούστου 2015…..».

Σοκάρει η δικογραφία

Η εισαγγελική πρόταση, που εμπεριέχεται στο σώμα του βουλεύματος, παραθέτει και το  σύνολο των στοιχείων που είχαν συγκεντρώσει οι εισαγγελείς για τον κατηγορούμενο. Αυτά είναι κυρίως μαρτυρίες παθόντων, οι οποίες προκαλούν σοκ. Σε μία μάλιστα, που προέρχεται από τον έναν από τους δύο μηνυτές, αναφέρεται ότι ο  κατηγορούμενος είχε προσλάβει ανήλικά αγόρια για την καθαριότητα του σπιτιού του, τα οποία ο μάρτυρας είχε δει να ερωτοτροπούν στο διαμέρισμα του σκηνοθέτη και εκείνος (ο σκηνοθέτης) να παρακολουθεί και να αυνανίζεται.

Η εισαγγελική λειτουργός κάνει λόγο για «ανεξέλεγκτη γενετήσια ορμή» του κατηγορουμένου, την οποία χρησιμοποίησε στην περίπτωση του πρώτου θύματος ασκώντας σωματική βία και στην περίπτωση δεύτερου χρησιμοποιώντας αλκοόλ και ναρκωτική ουσία. Και προσθέτει: «Η εμμονική αυτή παραφιλική του τάση, καθώς και η σταθερή εξακολουθητική ροπή του προς την ικανοποίηση της γενετήσιας ορμής του με ανήλικα αμφοτέρων των φίλων, … σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτός συνεχίζει να μένει στην ευρύτερη περιοχή του Μεταξουργείου όπου ανέκαθεν αλίευε ανήλικους για τον ανώτερο σκοπό, δικαιολογούσαν κατά την άποψή μας απόλυτα την εφαρμογή στο πρόσωπο του της παραγράφου του κώδικα ποινικής δικονομίας περί παράλειψης κλήσης του ως υπόπτου για λήψη χωρίς όρκο εξηγήσεων και της άμεσης άσκησης ποινικής δίωξης σε βάρος του».

Σύμφωνα με την εισαγγελέα ορθώς ασκήθηκε «άμεσα ποινική δίωξη και συμφώνησε για την έκδοση εντάλματος σύλληψης σε βάρος του, (…) κρίνοντας ότι υφίσταται ενεργός κίνδυνος να τελέσει νέα παρόμοια αδικήματα, κρίση που ενισχύεται πλέον και από το γεγονός ότι ο αιτών έχει ήδη συλληφθεί και σημανθεί για αποπλάνηση ανηλίκου και το έτος 1984, όπως προέκυψε από το δελτίο εγκληματικότητας του».

Ο Δημήτρης Λιγνάδης βρίσκεται πια σε κελί των φυλακών της Τρίπολης, όμως την ίδια ώρα, ο συνήγορος ενός εκ των θυμάτων, Γιάννης Βλάχος, κάνει λόγο για νέες καταγγελίες και προαναγγέλλει ότι θα ζητήσει «να ανοιχτεί το κινητό τηλέφωνο του κατηγορουμένου και να ελεγχθεί η δραστηριότητά του στο ίντερνετ».