Σφάζονται για το πέναλτι, όχι για την κατοχή

του Κώστα Βενιζέλου  –  

Το κράτος απουσιάζει μονίμως, αντιδρά εκ των υστέρων και με «θυμωμένο ύφος» εξαγγέλλει βαρύγδουπες χιλιοειπωμένες υποσχέσεις. Η μόνιμη αντίδραση της υπερβολής, βασικό χαρακτηριστικό των ανικάνων. Η Αστυνομία παρακολουθεί από απόσταση και όταν επικριθεί ανακοινώνει έρευνα για τα μέλη της.

Τι να σχολιάσει κανείς όταν βλέπει σε παράταξη «ειδικές δυνάμεις» με… πανοπλίες να κάνουν το χατίρι στους ανεγκέφαλους, να παραδίδονται στην ακινησία και στις ορέξεις των χουλιγκάνων; Η αρμόδια οικεία Ομοσπονδία περί άλλα τυρβάζει, διορίζει διαιτητή που είναι «κόκκινο πανί», ενώ όλα περιστρέφονται γύρω από το τρίποντο, που δια πυρός και σιδήρου πρέπει να κερδηθεί. Νικηφόρα πορεία με όποιο και να είναι το κόστος.

Αυτό είναι το μεγάλο παζλ ενός συστήματος, ενός μηχανισμού που αλληλοτροφοδοτείται και γι’ αυτό κανείς δεν θέλει να αλλάξει το παραμικρό. Είναι προφανές πως ο εύκολος στόχος είναι οι ανεγκέφαλοι χούλιγκαν. Λογικό και αναμενόμενο. Αυτοί ανάβουν τους πυρσούς, ρίχνουν φωτοβολίδες, σπάζουν ακόμη και τσιμέντα. Αυτοί, λοιπόν, είναι οι καταστροφείς του ποδοσφαίρου και θα πρέπει να εκδιωχθούν από τα γήπεδα. Εάν, όμως, απαγορευτεί η είσοδός τους στα γήπεδα θα σωθεί το ποδόσφαιρο, θα σταματήσουν τα επεισόδια; Θα σταματήσουν τα στημένα παιχνίδια; Θα σταματήσουν τα… ανθρώπινα λάθη των διαιτητών;

Υπάρχουν πολλές σκοτεινές πτυχές που δεν φωτίζονται ποτέ. Το ερώτημα είναι ποιος «οπλίζει» τους χούλιγκαν με βία και φανατισμό; Ποιους εξυπηρετούν οι «στρατοί» των οπαδών; Αυτούς, προφανώς, που εξυπηρετεί το γεγονός ότι οι νέοι αντιδρούν μόνο όταν αδικείται η ομαδάρα, μπορούν να… σφαχτούν για ένα οφσάιντ, ένα αμφιλεγόμενο πέναλτι, ενώ την ίδια ώρα παραμένουν απαθείς έναντι αυτών που τους καταδικάζουν σε μόνιμη ανεργία. Δεν αντιδρούν σε αυτούς που καταστρέφουν τα όνειρα και το μέλλον, είναι όμως πανέτοιμοι να πέσουν μαχόμενοι υπέρ βωμών και ομαδάρας.

Σε μια ημικατεχόμενη χώρα, οι προτεραιότητες θα έπρεπε να είναι άλλες. Η άρση της κατοχής, η απελευθέρωση. Υπάρχει μια υπόγεια δύναμη στην κοινωνία που θέλει τους νέους αδιάφορους. Αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι τα κοινωνικά πρότυπα είναι κακά. Είναι προφανές πως πολιτική ασκούν και γραφικότητες, όπως και διαπλεκόμενοι. Παραδείγματα προς αποφυγήν για τον κάθε νέο.

Το σύστημα, ο μηχανισμός των υπόγειων συνεννοήσεων, διαθέτει από όλα. Μοιάζει με σούπερ μάρκετ. Υπάρχουν και οι σοβαροί, όπως και οι σοβαροφανείς, αυτοί που ντύνονται με τον μανδύα του «καθωσπρεπισμού». Υπάρχει στη μεγάλη εικόνα μέχρι και υπόκοσμος. Το χρήμα ενώνει. Μέρος του συστήματος, η δημιουργία και η δράση των «στρατών» των οπαδών, που υπερασπίζονται την ομάδα, ως να είναι η πατρίδα, η θρησκεία.

Μετά από επεισόδια και τραγικά αποτελέσματα, εκείνο που επιβάλλεται δεν είναι νέες εξαγγελίες μέτρων και επιδερμικές προσεγγίσεις. Αυτά τα έχουμε ξανακούσει και το μόνο που είχαν καταφέρει ήταν να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Εάν ως κοινωνία δεν αντιμετωπίσουμε τα βαθύτερα αίτια αυτών των εκφράσεων βίας που προέρχονται από νέους ανθρώπους, τότε οι σκηνές αυτές θα επαναλαμβάνονται συνεχώς.

Φταίει και η κοινωνία που δεν αντιδρά. Φταίνε οι πολίτες που μπορεί να σφαχτούν για το πέναλτι που δεν δόθηκε στην ομαδάρα, αλλά το αντιμετωπίζουν με «νηφαλιότητα» και «πολιτισμένα» κι όταν ακόμη τους λεηλατούν τη ζωή. Δεν ενοχλούνται για την τεράστια σημαία της κατοχής στον Πενταδάκτυλο και μπορεί να σκοτώσουν για την αμφισβητούμενη φάση; Το πρόβλημα είναι κοινωνικό, είναι πολιτικό, αλλά και οικονομικό (γι’ αυτό και αναμιγνύονται πολλές και διαφορετικές δυνάμεις για το χρήμα). Το πρόβλημα μπορεί να είναι και ψυχολογικό.