Τα “επινίκια” της κυβέρνησης και το στοίχημα της επόμενης μέρας

Στην Κύπρο υπάρχουν πολλές πραγματικότητες. Υπάρχουν περισσότερες ψευδαισθήσεις, που βιώνουμε ως κοινωνία, αλλά γίνονται ανεκτές. Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής επιβεβαιώθηκε ο θρίαμβος της επιφάνειας. Την ίδια ώρα, διαψεύστηκε ότι οι πολίτες ξεσηκώνονται και κάνουν ανατροπές. Αντιδρούν για τα κακώς έχοντα, όταν αισθάνονται ότι αδικούνται, αλλά δεν χρησιμοποιούν το εργαλείο –την ψήφο τους– για ανατροπές.

Η βουή του πλήθους περνά μέσα από το πληκτρολόγιο και σβήνει πριν από τη νέα ανάρτηση. Τιμωρούν συντηρητικά –όπως έπραξαν κυρίως με το ΑΚΕΛ– αλλά αυτό θα ξεχαστεί μέχρι την επόμενη φορά. Τιμωρήθηκε το ΔΗΚΟ γιατί πλήρωσε τον τρόπο που πολιτεύθηκε, ξεχνώντας σε ποιο ακροατήριο απευθύνεται. Μπορεί να είναι σημαντικός παράγοντας οι δύο διασπάσεις, αλλά δεν ήταν ο μοναδικός λόγος.

Σήμερα, το στοίχημα είναι οι διεργασίες για την εκλογή του Προέδρου της Βουλής να μην ακολουθήσουν την πεπατημένη. Δηλαδή, κομματικοί υπολογισμοί, μέτρημα και ξαναμέτρημα των ψήφων. Πολιτικές φιλοδοξίες να καθορίζουν τους τακτικισμούς και στο βάθος οι προεδρικές εκλογές του 2023. Είναι μακρύς ο δρόμος μέχρι εκεί, πλην όμως οι κινήσεις καθορίζουν και το παιχνίδι. Θα συνεργαστούν –έτσι τουλάχιστον φαινόταν προεκλογικά– το ΑΚΕΛ με το ΔΗΚΟ;

Σε ποια βάση; Άντε στα οικονομικά να βρουν μια φόρμουλα καθώς οι διαφορές δεν είναι μεγάλες. Θεωρητικά αποκλίνουν οι προσεγγίσεις τους, στην πράξη συνήθως όχι. Στο Κυπριακό; Ή προβλέπουν πως δεν θα υπάρξουν εξελίξεις, ώστε να βρεθούν προ διλημμάτων; Υπάρχει κοινός στόχος, να φύγει η σημερινή διακυβέρνηση, ότι χρειάζεται η χώρα αλλαγή. Αυτός είναι σημαντικός λόγος για συνεργασία.

Δεν είναι, όμως, αρκετός. Και μετά; Την επόμενη ημέρα; Πώς θα κυβερνήσουν; Εξ όσων γίνεται αντιληπτό σε αυτό το μπλοκ υπολογίζονται και οι Οικολόγοι, των οποίων επίσης μειώθηκαν τα ποσοστά. Οι συνεργασίες είναι αναγκαίες. Και για την προεδρία της Βουλής και τις προεδρικές. Χρειάζονται και υπερβάσεις, συναινέσεις, όχι όμως σε βάρος αρχών και διαχρονικών θέσεων.

“Επινίκια” και πατριωτισμός

Οι κυβερνώντες νομίζουν ότι διασώθηκαν με την πρωτιά. Αυτή κι εάν είναι ψευδαίσθηση. Έχουν, ωστόσο, ένα δεδομένο, το οποίο και θα αξιοποιήσουν. Έχουν οι ψηφοφόροι τους ψηλό το αίσθημα του “κομματικού πατριωτισμού”. Οι Συναγερμικοί κινητοποιήθηκαν την υστάτη και διέσωσαν την παρτίδα (οι άλλοι τους τραβούσαν από τους καναπέδες και δεν σηκωνόντουσαν).

Το σκηνικό αυτό το έχουμε, πάντως, ξαναδεί. Το 2004 στο δημοψήφισμα στον ΔΗΣΥ ένιωσαν την απόλυτη μοναξιά καθώς οι ψηφοφόροι τους απέρριψαν τη θέση του κόμματος υπέρ του σχεδίου Ανάν. Δυο μήνες μετά, ωστόσο, στις πρώτες ευρωεκλογές, παρά τη μείωση ποσοστών αναδείχθηκε πρώτο κόμμα. Το αποτέλεσμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής -που δεν είναι νίκη των κυβερνώντων, απλά ηττήθηκε η αντιπολίτευση –δεν αλλάζει τα δεδομένα.

Η κυβέρνηση παραμένει υπό κατηγορία και κουβαλά το βάρος σκανδάλων. Όπως ανέφερε χθες στον “Φιλελεύθερο” ο πρόεδρος της Ερευνητικής Επιτροπής για τις Πολιτογραφήσεις, Μύρωνας Νικολάτος, στο τελικό πόρισμα που αναμένεται να τεθεί την ερχόμενη Δευτέρα ενώπιον του Γενικού Εισαγγελέα, οι πολιτογραφήσεις μέσω του κυπριακού επενδυτικού προγράμματος που ήταν παράνομες, αυξάνονται σε ποσοστό 53%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στο ενδιάμεσο πόρισμα, ανερχόταν στο 51,8%. Συνεπώς, το μετεκλογικό πάρτι θα συνεχιστεί. Αυτά θα είναι τα επινίκια της κυβέρνησης !

Για την προεδρία της Βουλής, η κίνηση της Πινδάρου με την υποψηφιότητα της κ. Αννίτας Δημητρίου, που θα στηριχθεί μέχρι τέλους, αποφεύγει τη λογική πως τα μεγάλα κόμματα ενίοτε επιλέγουν μικρότερα για να τα… έχουν από κοντά. Αυτή η προσέγγιση, έχει ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα, το οποίο λαμβάνει υπόψη το αποτέλεσμα των εκλογών. Δεν είναι, ωστόσο, σίγουρο ότι θα βοηθήσει –εντός Βουλής– σε περίπτωση, που δεν εκλεγεί η κ. Δημητρίου. Ιδιαίτερα εάν δεν υποστηριχθεί και από άλλους, πέραν του ΔΗΣΥ.

Πρόεδρος της Βουλής

Είναι, πάντως, σαφές πως στο Προεδρικό φαίνεται να αναζητούν από αυτή τη διαδικασία συνεργασίες, βλέποντας και τις δυσκολίες στην προώθηση κυβερνητικών νομοσχεδίων αλλά έχοντας ως φόντο και τις Προεδρικές. Γι’ αυτό και βλέπουν από τώρα τη δυνατότητα συνεργασίας με τη ΔΗΠΑ αλλά και την ΕΔΕΚ. Με κάποιο τρόπο βλέπουν και μιας μορφής στήριξη από το ΕΛΑΜ.

Όλα αυτά, βέβαια, πρέπει να φανούν στην πράξη κατά πόσο θα ισχύσουν και τον τελευταίο λόγο θα έχουν τα υπό αναφορά κόμματα. Εκτός της ΔΗΠΑ, που πρέπει να θεωρείται δεδομένη καθώς εάν βρεθεί εκτός εξουσίας χάνεται… το οξυγόνο της.  Οι εσωτερικές αποτιμήσεις του εκλογικού αποτελέσματος από τα κόμματα, συνιστούν -σε κάποιες περιπτώσεις- άλλοθι για να κρύψουν τις αποτυχίες τους, εκτός κι εάν αλλάξουν νοοτροπίες και συμπεριφορές.

Και δεν σώζεται η παρτίδα με αλλαγές προσώπων μόνο. Είναι και οι πολιτικές, όπως και η έλλειψη θέσεων. Την ίδια ώρα, η εκλογή Προέδρου της Βουλής δεν θα πρέπει να κρύψει προβλήματα, στρεβλώσεις και παθογένειες κάτω από το χαλί. Ο νέος Πρόεδρος του κοινοβουλίου χρειάζεται να τυγχάνει ευρύτερης αποδοχής και να γεμίζει την καρέκλα. Δύο στοιχεία, που θα πρέπει να ληφθούν απαραιτήτως σοβαρά υπόψη.