Το συλλαλητήριο και ο πολιτικός αυτοχειριασμός του ΣΥΡΙΖΑ

της Νεφέλης Λυγερού  –

Μετά την εβδομάδα που πέρασε, η κυβέρνηση χρειάζεται επειγόντως ένα νέο οδικό χάρτη στο μέτωπο του Μακεδονικού. Παρά την αισιοδοξία για την επίτευξη προόδου στις διαπραγματεύσεις, την οποία σε κάθε ευκαιρία εξέφραζαν, το καλό κλίμα που υπήρχε αρχικά ανάμεσα στις δύο πλευρές έχει διαταραχθεί. Επιπλέον, πίσω από κλειστές πόρτες στο Μαξίμου συμφωνούσαν ότι μετά και το δεύτερο ογκώδες συλλαλητήριο, μία συμφωνία που δεν θα κατοχυρώνει ισχυρά τα εθνικά συμφέροντα θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία.

Προς το παρόν, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί την αποδόμηση του  συλλαλητηρίου. Υιοθετήθηκε η ρητορική της μικρής συμμετοχής(!), υπολογίζοντας το πλήθος σε 140.000. Ο λόγος των ομιλητών χαρακτηρίστηκε εθνικιστικός και ακραίος. Εξ ού και η ανακοίνωση του υπουργού Εξωτερικών περί διάψευσης, ήσυχης συνείδησης και για «ευθύνη να διαπραγματεύομαι για το καλό της πατρίδας».

Είναι αξιοσημείωτο ότι για μία ακόμα φορά η Αστυνομία προχώρησε σε υπολογισμό του συγκεντρωμένου πλήθους. Παλαιότερα, η Αριστερά κατηγορούσε την Αστυνομία ότι συστηματικά υποεκτιμούσε τον αριθμό των συγκεντρωμένων. Το ζήτημα που εγείρεται είναι για ποιο λόγο η Αστυνομία (όχι τώρα, αλλά πάντα) ανακοινώνει τις αυθαίρετες εκτιμήσεις της για τον αριθμό των εκάστοτε συγκεντρωμένων. Η απάντηση είναι απλή. Όπως παλαιότερα, έτσι και τώρα, οι υπουργοί Δημόσιας Τάξης χρησιμοποιούν την Αστυνομία για να παίξουν τα κυβερνητικά πολιτικά παιχνίδια, γεγονός από μόνο του θεσμικά απαράδεκτο.

Αυτό, βεβαίως, δεν εμπόδισε τον υπουργό Επικρατείας Χριστόφορο Βερναρδάκη να πλειοδοτήσει στην υποτίμηση του συλλαλητηρίου με μία «επιστημονική προσέγγιση»! Στηριζόμενος στο ότι η πλατεία Συντάγματος είναι μια πλατεία 23.336 τ.μ, ισχυρίστηκε ότι ακόμα και με τη μέγιστη δυνατή χωρητικότητα τεσσάρων ατόμων ανά τετραγωνικό, ο κόσμος δεν θα μπορούσε να ξεπερνάει τους 94 χιλιάδες! Το γεγονός ότι το πλήθος ήταν απλωμένο σε μία έκταση πολλαπλάσια της πλατείας Συντάγματος, όπως μπορούσε ο καθένας να δει, διέφυγε από τον υπουργό.

Θα έπρεπε να γνωρίζει, όμως, ότι όταν υποτιμάς τόσο κραυγαλέα τη νοημοσύνη των πολιτών, η χοντροκομμένη προπαγάνδα μετατρέπεται σε πολιτικό μπούμεραγκ. Καμία έκπληξη και εδώ! Η λογική της κατηφόρας είναι πάντα ο πάτος. Πέρα από το γεγονός ότι δεν υπάρχει δυνατότητα για ακριβή υπολογισμό του πλήθους, από πολιτικής απόψεως δεν έχει σημασία εάν συγκεντρώθηκαν 1.000.000 ή 600.000 ή ακόμα και 300.000 πολίτες. Αναμφισβήτητα, το συλλαλητήριο ήταν πολύ μεγάλων διαστάσεων και ως εκ τούτου το πολιτικό μήνυμά του είναι ισχυρότατο. Πολύ περισσότερο όταν και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ με το ζόρι μαζεύουν στις κομματικές συγκεντρώσεις τους μόνο μερικές χιλιάδες.

Πολιτικός αυτοχειριασμός

Η πολιτική αποδόμηση του συλαλλητηρίου προκύπτει κυρίως από ιδεοληπτική απέχθεια. Είναι, ωστόσο, πολιτικός αυτοχειριασμός να «χαρίζει» ο ΣΥΡΙΖΑ όλο αυτό το πλήθος και ευρύτερα την εθνική ευαισθησία των Ελλήνων στη ΝΔ και πολύ περισσότερο στην Ακροδεξιά. Είναι αξιοσημείωτο, πάντως, ότι κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν επιδοθεί με κύμα δηλώσεων σε επιχείρηση αποδόμησης και του Μίκη Θεοδωράκη.

Επιλογή της κυβέρνησης, πάντως, είναι να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις, έστω κι αν είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού πως οι θέσεις της θα είναι πιο «σκληρές» συγκριτικά με την αρχική πρόθεσηξ και στάση της. Τη στιγμή λοιπόν που οι Sunday Times ανέφεραν πως η Πλατεία Συντάγματος πλημμύρισε από αγανακτισμένους και δυσαρεστημένους πολίτες εξαιτίας των χειρισμών της κυβέρνησης και το BBC έκανε λόγο για «μαζικότατη ελληνική διαδήλωση για το όνομα της Μακεδονίας», το Μέγαρο Μαξίμου υποβάθμιζε τόσο το πολιτικό όσο και το αριθμητικό μέγεθος του συλλαλητηρίου.

Ο Νίκος Κοτζιάς, μάλιστα, ξεπέρασε κάθε όριο. Μίλησε για «εκατομμύρια Ελλήνων πατριωτών που έκαναν την επιλογή τους», εννοώντας σαφώς όλους εκείνους που δεν πήγαν. Με τη λογική του, ακόμα και εάν στο συλλαλητήριο είχαν συμμετάσχει 4.000.000 πολίτες, θα μπορούσε να ισχυρισθεί πως πρόκειται για μειοψηφία, επειδή οι υπόλοιποι 6.000.000 Έλληνες δεν συμμετείχαν! Πρόκειται για κραυγαλέα και φτηνή προπαγανδιστική ταχυδακτυλουργία να θεωρεί η κυβέρνηση ως υποστηρικτές της πολιτικής της όλους αυτούς που για ένα σωρό λόγους δεν συμμετείχαν.

Είναι δικαίωμα και καθήκον της κυβέρνησης να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια, επειδή πράγματι πρέπει να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια για μία συμφωνία που θα σέβεται τα θεμιτά συμφέροντα και τις ευαισθησίες των δύο πλευρών. Και πράγματι η διεθνής συγκυρία είναι ευνοϊκή, λόγω της επιθυμίας των Σκοπίων να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Άλλο αυτό, όμως, και άλλο να ισχυρίζονται κυβερνητικοί κύκλοι ότι συνεχίζουμε, επειδή μας υποστηρίζει η πλειοψηφία των Ελλήνων!

Κινήσεις επιδιόρθωσης

Όπως και να έχει, με ή χωρίς τον ελληνικό λαό, πιστός στο δόγμα του όλα τα εθνικά θέματα επί τάπητος, ο Νίκος Κοτζιάς αναδεικνύεται –με τη σύμφωνη γνώμη του Μαξίμου– σε απόλυτο πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Σύντομα θα είναι έτοιμο το σχέδιο του Συμφώνου, το οποίο ίσως μεταφέρει ο ίδιος τις επόμενες μέρες στα Σκόπια, όταν θα έχει αλλάξει το όνομα του αεροδρομίου (είχε βαφτιστεί από τον Γκρούεφσκι «Μέγας Αλέξανδρος») και θα αρχίσουν πτήσεις ελληνικών αεροπλάνων εκεί.

Η ουσία είναι ότι από εδώ και πέρα τις διαπραγματεύσεις θα κάνουν οι δύο υπουργοί Εξωτερικών. Το κλίμα έχει εκατέρωθεν βαρύνει και οι συνομιλίες αναμένεται να είναι δύσκολες. Οι αναφορές στην Ελλάδα για το όνομα Gornamakedonija έχουν προκαλέσει μεγάλο εκνευρισμό στα Σκόπια. Το ίδιο και οι δηλώσεις Ντιμιτρόφ στην Ελλάδα. Μένει να αποδειχτεί εάν η συνάντηση των δύο υπουργών θα σταθεί ικανή να επαναφέρει τις διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο του Νταβός, όπως έχει αναφέρει ο Νίκος Κοτζιάς ή αντίθετα θα παγιωθεί το κλίμα δυσπιστίας κι αντιπαράθεσης.

Λόγω και των δυτικών πιέσεων, δεν αποκλείεται να δρομολογηθεί και συνάντηση των δύο πρωθυπουργών, υπό την προϋπόθεση ότι θα έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος στο επίπεδο των υπουργών Εξωτερικών. Ίσως, όμως, δρομολογηθεί η συνάντηση εάν θεωρηθεί ότι ο Ζόραν Ζάεφ είναι πιο μετριοπαθής από τον Νικόλα Ντιμιτρόφ. Όπως χαρακτηριστικά λένε κυβερνητικές πηγές, οι δηλώσεις Ντιμιτρόφ προκάλεσαν ένταση και μία παρέμβαση Ζάεφ ίσως βοηθούσε για να επανέλθει ηρεμία.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει πολύς δρόμος για να διανυθεί. Το υπουργείο Εξωτερικών θεωρεί ότι η δέσμη ιδεών του Νίμιτς απέχει πολύ από αξιοπρεπή λύση. Η Αθήνα επιμένει ότι η νέα ονομασία πρέπει να ισχύει erga omnes, δηλαδή και στο εσωτερικό. Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν αυτός ο όρος θα ισχύσει για να ενταχθεί η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, ή θα αφεθεί για πολύ αργότερα, δηλαδή για την ένταξη στην ΕΕ.