Ο “κοινός νους”, η γεωγραφία και το τουρκικό τετελεσμένο

του Ελευθέριου Τζιόλα  – 

“Η Τουρκία, μαζί με το μέτρο, έχει χάσει και τον κοινό νου. Εκτός από το να παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, αποδεικνύει ότι δεν γνωρίζει ούτε γεωγραφία”. Αυτή ήταν η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στην προκλητική αντίστοιχη τουρκική που δήλωνε ότι ”τα Ίμια αποτελούν τουρκικό έδαφος”!

Είναι προφανές ότι εδώ υπάρχει τεράστιο θέμα, που αγγίζει την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας.

Όταν ο αντίπαλος έχει προβεί σε πολεμική πράξη εναντίον σου (με τον εμβολισμό του ελληνικού σκάφους), εντός ελληνικών χωρικών υδάτων, δίπλα σε ελληνικά νησιά, δεν μπορείς να μιλάς για παραβίαση του διεθνούς δικαίου και για γεωγραφία!

Ελληνική κυριαρχία υπάρχει ή όχι στην περιοχή (στα χωρικά ύδατα, σε χερσαίο χώρο, στα νησιά); Γιατί δεν αναφέρεται, ρητά και συγκεκριμένα; Γιατί αυτό το άσχετο λεκτικό, όταν έχει συμβεί πράξη εχθρική εντός ελληνικού χώρου; Τί κρύβεται; Είναι μόνο ότι οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι σκέφτονται και ενεργούν σαν ψοφοδεείς, ή είναι και η μη υπεράσπιση ελληνικού χώρου γιατί έχουν de facto αποδεχθεί ότι δεν μπορεί το ελληνικό κράτος να ασκήσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα;

Όταν ο αντίπαλος, που γνωρίζεις ότι διεκδικεί ευθέως και επιθετικά τμήματα της ελληνικής επικράτειας στο Αιγαίο και μόλις πριν από λίγο επιτέθηκε, λέει ότι τα Ίμια είναι τουρκικά(!), γιατί δεν του λες ευθέως και καθαρά: τα Ίμια είναι ελληνικά και αν προβεί σε επιθετική ενέργεια θα πληρώσει. Γιατί δεν του δείχνεις με ανάλογες ενέργειες ότι είσαι έτοιμος γι’ αυτό, ότι διαθέτεις και σχέδιο και βούληση; Γιατί κρύβεσαι πίσω από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που ξέρεις ότι στην καλύτερη περίπτωση θα περιοριστούν σε ρητορική καταδίκη; Γιατί καταφεύγεις σε ειρωνικές εξυπνάδες για ”κοινό νου” και γνώσεις γεωγραφίας;

Άνευρες αντιδράσεις

Ιδιαίτερα μετά το ταξίδι στις ΗΠΑ το κυβερνητικό επιτελείο δείχνει να πιστεύει ότι  ΗΠΑ και ΝΑΤΟ έχουν βαθύ ρήγμα με την Τουρκία κι ότι πλέον θεωρούν την Ελλάδα ως τον βασικό πυλώνα στήριξης. Δείχνει να πιστεύει ότι η θέση της Ελλάδας έχει αναβαθμισθεί κι ότι η στήριξη της από τη Δύση είναι ισχυρή. Στο επεισόδιο στα Ίμια, όμως, οι ΗΠΑ κράτησαν ίσες αποστάσεις, παρότι το επεισόδιο ήταν το σοβαρότερο μετά το 1996. Είναι εμφανές πως δεν υπάρχουν πραγματικές συμμαχίες, αλλά τουλάχιστον να μην υπάρχουν αυταπάτες.

Είναι δυνατόν η ΕΕ να εμφανίζεται πιο θαρραλέα τουλάχιστον λεκτικά από την υφιστάμενη την πρόκληση ελληνική κυβέρνηση, καλώντας την Τουρκία να “σέβεται την κυριαρχία των κρατών μελών στα χωρικά τους ύδατα και στον εναέριο χώρο τους”; Χωρίς, ωστόσο, στην ανακοίνωσή της αυτή να αναφέρει τον χερσαίο χώρο, τα νησιά, εντείνοντας τα ερωτηματικά και τις ανησυχίες για το πραγματικό καθεστώς τους.

Πολιτική αδιεξόδων

Με τον τουρκικό επεκτατισμό σε έξαρση (κυπριακή ΑΟΖ, Αφρίν, Αιγαίο), με αβέβαιες συμμαχίες, με εσωτερικά εξουθενωμένη κοινωνία, με διευρυνόμενα τα ρήγματα στο εσωτερικό πολιτικό τοπίο, με ποια λογική και ποια ρεαλιστική στόχευση ανοίγουν τώρα όλα τα εθνικά μέτωπα; Στο Μακεδονικό, μάλιστα, η στάση της κυβέρνησης την έφερε αντιμέτωπη με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Αλλά και για τα άλλα μέτωπα η λαϊκή δυσπιστία είναι τεράστια.

Χωρίς Εθνικό Σχέδιο, ενιαίο, συμφωνημένο, αποφασισμένο, χωρίς εθνική-λαϊκή ενότητα, χωρίς ερείσματα στην Ευρώπη και στους συμμαχικούς θεσμούς, χωρίς υψηλή ετοιμότητα, ισχυρό αξιόμαχο, σθένος και ηθικό των ενόπλων δυνάμεων και του Λαού δεν μπορεί να υπάρξει επιτυχής πολιτική υπεράσπισης της Πατρίδας και αν χρειασθεί απάντησης σε επιθετική ενέργεια της Τουρκίας.

Αντί αυτών, η ιδεοληπτική κυβέρνηση Τσίπρα εφαρμόζει πολιτική ετσιθελική και διχαστική, που πιθανόν να προκαλέσει εθνική ζημιά. Η πολιτική της γεννά κινδύνους, αντί να αποτρέπει τους υφιστάμενους, με αποτέλεσμα να συσσωρεύει αδιέξοδα.