Ο Γιάννης Μπουμπάρας δεν μαρτύρησε, τι κι αν οι Τούρκοι τον πολτοποίησαν!

Ο Ιωάννης Μπουμπάρας γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στο ορεινό χωριό Βλάστη Εορδαίας, νοτιοδυτικά της Πτολεμαΐδας. Το χωριό πρόσφερε στο Έθνος το νεομάρτυρα Μάρκο και τα παλικάρια του στις διάφορες επαναστάσεις των Ελλήνων κατά των Τούρκων. Δύο φορές είχε περάσει από εκεί ο πατρό-Κοσμάς ο Αιτωλός.

Με την έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα ο Μπούμπουρας εντάχθηκε στα ελληνικά ανταρτικά σώματα και υπηρέτησε ως οδηγός των σωμάτων του Βάρδα (Γεώργιος Τσόντος) και του Ρούβα (Γεώργιος Κατεχάκης). Το 1905 όμως, μετά τη μάχη στο Μουρίκι αιχμαλωτίσθηκε από τους Τούρκους την ώρα που μετέφερε μηνύματα. Ο Μπουμπάρας κατάφερε και κατέστρεψε (έφαγε) τα μηνύματα λίγο πριν τον πιάσουν οι Τούρκοι.

Οι Τούρκοι τον οδήγησαν στην Πτολεμαΐδα. Εκεί, στην πλατεία, ο αποσπασματάρχης του είπε: «Καλά έπεσες στα χέρια μας σκύλε. Λέγε τώρα που είναι κρυμμένοι αυτοί που μας έφαγαν σήμερα τόσα παλικάρια»…

– «Και τι με ρωτάτε εμένα», απάντησε ψύχραιμα.

– «Συ μωρέ είσαι ο οδηγός τους. Χωρίς εσένα δεν θα κάνανε τίποτα», του είπε οργισμένος ο Τούρκος.

– «Δεν ξέρω τι μου λες», απάντησε και πάλι ο Έλληνας.

– «Θα σε κάνουμε εμείς να μάθεις», είπε με μίσος ο Τούρκος.

– «Ό,τι και να μου κάνετε, ούτε σεις θα μάθετε, ούτε εγώ θα σας πω», του είπε αγέρωχα ο Έλληνας.

– «Βρε σκύλε δεν φοβάσαι;», ούρλιαξε μανιασμένος ο Τούρκος.

– «Με βρίζεις γιατί έχεις τόσες λόγχες γύρω σου;», του είπε ο Μπουμπάρας κοιτάζοντάς τον στα μάτια.

– «Κι αν έμενα μόνος τι θα έκανες;», είπε ειρωνικά ο Τούρκος.

– «Αυτό που θα κάνω και τώρα», απάντησε ο Μπουμπάρας και έριξε ένα τρομερό χαστούκι στον Τούρκο.

Κοκκίνισε ολόκληρος ο Τούρκος αξιωματικός από την προσβολή ενώπιον μάλιστα Ελλήνων που παρακολουθούσαν και των ανδρών του. Διέταξε να δέσουν τον Έλληνα σε ένα δέντρο. Τότε τον ξαναρώτησε: «Θα μαρτυρήσεις ή όχι;». «Όχι» ήταν η ξερή απάντηση του ήρωα. Αμέσως ο Τούρκος διέταξε και του έκοψαν και τα δύο αυτιά.

-«Θα μαρτυρήσεις ή θα πάθεις χειρότερα;», ξαναρώτησε ο Τούρκος.

– «Ό,τι και να πάθω δεν μαρτυράω τίποτα», του είπε ο Μπουμπάρας.

– «Θα μιλήσεις ή θα σε λιανίσω;», ούρλιαξε πάλι ο Τούρκος.

– «Σκότωσέ με αν έχεις καρδιά ανθρώπου», του είπε ο Έλληνας.

– «Όχι δεν θα σε σκοτώσω… θα σου σπάσω τα κόκκαλα», είπε χαιρέκακα ο Τούρκος.

Αμέσως διέταξε έναν στρατιώτη του να πάρει ένα μεγάλο πελέκι και να συντρίψει με το πλατύ μέρος τα δάχτυλα του Έλληνα ήρωα. Σε λίγο σάρκα και κόκκαλα είχαν γίνει ένας άμορφος πολτός. Ο Μπουμπάρας όμως άντεξε! Έξαλλος ο Τούρκος διέταξε: «Κόψτε του το πόδι»! Αμέσως ένας στρατιώτης του έμπηξε τη λόγχη στην κνήμη. Η λόγχη σφήνωσε στα κόκκαλα και έσπασε χωμένη μέσα στο πόδι του.

Οι Τούρκοι γελούσαν, αλλά ο Έλληνας τους κοιτούσε με περιφρόνηση.

– «Ούτε τώρα δεν μαρτυράς;», του είπε πάλι ο αξιωματικός.

– «Ποτέ δεν θα γίνω προδότης της πατρίδας μου», απάντησε αυτός την ώρα που το αίμα του πότιζε τη γη.

– «Ξαπλώστε τον κάτω;», διέταξε τότε ο αξιωματικός. «Σπάστε του τα κόκκαλα», φώναξε.

Όλοι οι στρατιώτες έπεσαν πάνω του. Μόνο το τρίξιμο από τα κόκκαλά του που έσπαζαν ακουγόταν. Αυτός δεν μιλούσε καν.

– «Σταματήστε», διέταξε ο Τούρκος. «Δεν πρέπει να ξεψυχήσει, πρέπει να τυραννηθεί».

Ο μάρτυρας της Ελευθερίας όμως είχε ήδη παραδώσει την ψυχή του. Τότε μόνο ο Τούρκος κατάλαβε με τι άνδρα είχε να κάνει και είπε με σεβασμό: «Παλικάρι και μεγάλος πατριώτης ο σκύλος. Χαρά στους βασιλιάδες και τα κράτη που έχουν τόσο μεγάλους ανθρώπους»! Προτομή του ήρωα έχει ανεγερθεί στην Πτολεμαΐδα, ελάχιστος φόρος τιμής στον Κατσαντώνη του Μακεδονικού Αγώνα.