Μετά την έξοδο από τα μνημόνια, τέρμα οι δικαιολογίες

Γράφει ο Δημήτρης Χρήστου  – 

Το ΔΝΤ άμβλυνε τις κλασσικές απαισιόδοξες προβλέψεις για τα πλεονάσματα του ελληνικού προϋπολογισμού και δείχνει την πρόθεση να συζητήσει με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς τα πάντα, με καλή διάθεση. Εξ άλλου η δήλωση της Κριστίν Λαγκαρντ ότι «δεν θέλουμε άλλες περικοπές δαπανών από την Ελλάδα» δεν αφήνει περιθώρια για διαφορετικές ερμηνείες. Μάλιστα η επικεφαλής του Ταμείου άφησε ανοιχτό παράθυρο, ακόμη και για «πάγωμα» των μέτρων, υπό την προϋπόθεση ότι το Βερολίνο θα αποδεχθεί ουσιαστική λύση στο θέμα του χρέους.

Οι συμβιβασμοί στην Ουάσιγκτον θα γίνουν. Ακόμα και αν τα μέτρα για το χρέος δρομολογηθούν σε δόσεις, ώστε να ξεπεραστούν οι όποιες αντιδράσεις, το θετικό κλίμα που υπάρχει ώστε η ΕΕ να αφήσει πίσω της τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν κυρίως στον Ευρωπαϊκό Νότο. Η έλλειψη μηχανισμών και διάθεσης της ηγεμονεύουσας Γερμανίας, που ακολουθούσε το δόγμα Σόιμπλε, ανήκει στο παρελθόν, διότι απλά, τα προβλήματα πολλαπλασιάζονταν και απειλούσαν την συνοχή της Ένωσης.

Σύγκλιση Μακρόν – Μέρκελ για τη νέα ΕΕ

Δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε με τόση αισιοδοξία αν δεν μεσολαβούσαν οι δηλώσεις Μακρόν – Μέρκελ μετά τη συνάντησή τους στο Βερολίνο. Η διαδικασία της οικονομικής ολοκλήρωσης έχει ήδη δρομολογηθεί. Το Βερολίνο παρά τις όποιες, επί μέρους επιφυλάξεις, για διαπραγματευτικούς λόγους, πιέστηκε ώστε η συνεργασία των δύο μεγάλων κομμάτων της χώρας, να απλοποιήσει και να υλοποιήσει τις ιδέες Μακρόν.

Όπως δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος από το Βερολίνο: «Οι χώρες της Ευρωζώνης θα πρέπει να δημιουργήσουν νέους μηχανισμούς αλληλεγγύης, όπως η τραπεζική ένωση, πέρα από τα ήδη υφιστάμενα εργαλεία για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, αν θέλουν την άνθηση της Ευρωζώνης». Και συνέχισε: «Καμία νομισματική ένωση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς στοιχεία σύγκλισης. Το σημαντικότερο σε αυτό το στάδιο είναι να μην αντιδράμε σε αυτό ή εκείνο το εργαλείο, αλλά να εξασφαλίσουμε ότι μοιραζόμαστε τους ίδιους στόχους και ότι έχουμε κοινό πολιτικό στόχο».

«Η ποικιλία των απόψεων πρέπει να μας εμπλουτίζει και όχι να μας ενοχλεί. Θέλουμε από κοινού να καταθέσουμε απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της εποχής μας», δήλωσε η Μέρκελ αναφερόμενη στις προτάσεις για την Ευρωζώνη και πρόσθεσε ότι «χρειαζόμαστε μια ανοιχτή συζήτηση και στο τέλος την βούληση και την δυνατότητα για συμβιβασμό, προκειμένου να δώσουμε κεντρικές απαντήσεις για τους πολίτες της Ευρώπης στις παγκόσμιες προκλήσεις» και συγκεκριμένα στην ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου, την κοινή εξωτερική πολιτική, την περαιτέρω ανάπτυξη της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης και της τραπεζικής ένωσης.

Μάλιστα από κοινού με τον Γάλλο πρόεδρο δεσμεύτηκαν να παρουσιάσουν ολοκληρωμένο σχέδιο μέσα στον Ιούνιο. Ενθουσιασμένος από τις εξελίξεις ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ.Κ. Γιούνγκερ, αναφώνησε, ότι καλωσορίζει και πάλι τη Γαλλία ως πρωταγωνίστρια στην Ευρώπη.

Τι σημαίνει η ιδιοκτησία της οικονομικής πολιτικής;

Όπως όλα δείχνουν, η χώρα εξέρχεται και τυπικά από τα δεσμά των μνημονίων και έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για την οικονομική πολιτική που απαιτούν οι περιστάσεις. Το διεθνές κλίμα είναι θετικό και η Ελλάδα πράγματι θεωρείται, από όλες τις απόψεις, πυλώνας σταθερότητας στην ανατολική πύλη της Ένωσης. Από εδώ και πέρα όμως, τελειώνουν οι δικαιολογίες ότι αυτό ή εκείνο δεν μας επιτρέπει το Μνημόνιο, να τα κάνουμε; Το μείγμα της οικονομικής πολιτικής, υπό τον όρο που δεσμεύει όλες τις χώρες για περιορισμό των ελλειμμάτων και του χρέους, είναι δουλειά της Αθήνας. Αν δεν δουλέψει καλά, οι ευθύνες θα ανήκουν στην κυβέρνηση.

Τα αναπτυξιακά μέτρα απαιτούν άριστη γνώση της ελληνικής οικονομίας και της αγοράς. Της αγοράς που έχει ζωτική ανάγκη μεγάλα αναπτυξιακά κεφάλαια. Και τα κεφάλαια δεν αφορούν μόνο ή κυρίως τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων. Αφορούν τους πάντες και περισσότερο εκείνους που εξάντλησαν τα όριά τους από την ύφεση και τα μεγάλα φορολογικά βάρη.

Να δώσω ένα παράδειγμα. Το πρόγραμμα «Εξοικονομώ κατ΄οίκον» αφορά την ανακατασκευή και τον εκσυγχρονισμό των κτηρίων και τα διαθέσιμα κεφάλαια φτάνουν τα 700 εκατομμύρια. Η ανακατασκευή των κτηρίων, αφορά πάνω από 80 κλάδους της οικονομίας και αλλά τόσα τεχνικά επαγγέλματα. Υπό κανονικές συνθήκες, για να επανέλθει η συγκεκριμένη τεράστια αγορά σε ρυθμούς παραγωγής και απασχόλησης, θα χρειάζονταν δεκαπλάσια του προϋπολογισμένου ποσά για το σημαντικό αυτό πρόγραμμα.

Και αν δεν υπάρχουν τόσα κεφάλαια, πρέπει να σπάσεις το κεφάλι σου, να ψάξεις και να τα βρεις. Τα επενδυτικά κεφάλαια και ο τραπεζικός δανεισμός, απελευθερώνουν τους δισταγμούς και εμπόδια των στραγγισμένων σε αποταμιεύσεις πολιτών, καθώς οι επενδύσεις που θα τολμήσουν μπορούν να εξυπηρετηθούν, σε ότι τους αναλογεί, σε δόσεις και σε βάθος χρόνου ενώ τα ακίνητά τους, ανανεωμένα θα αποκτήσουν μεγαλύτερη αξία. Με λίγα λόγια όλα τα υπουργεία και κυρίως τα παραγωγικά πρέπει να βουτήξουν στην πραγματική οικονομία, να ακούσουν τους πρωταγωνιστές της, να επεξεργαστούν τις καλύτερες και αποδοτικότερες λύσεις, ώστε η ιδιοκτησία της οικονομικής πολιτικής, να είναι ουσιαστική και αποτελεσματική.