Η επαναπροσέγγιση της Ρωσίας από τον Τραμπ

Η πρόταση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να επιστρέψει η Ρωσία στην ομάδα G7, δεδομένου ότι είχε αποκλείσθηκε το 2014 εξαιτίας της προσάρτησης της Κριμαίας, μπορεί μεν να απορρίφθηκε, κατέδειξε όμως πως το κυβερνών τμήμα της αμερικανικής διοίκησης αντιλαμβάνεται ότι είναι προτιμότερο η Ρωσία να ανήκει στην Δύση γιατί δεν είναι αυτή ο εχθρός της, αλλά ο φυσικός της εταίρος.

Είναι σαφές ότι υπάρχουν μυστικές συνεννοήσεις, οι οποίες διαφαίνεται ότι θα γίνουν επίσημες με γρήγορους ρυθμούς. Αυτές τις ημέρες, Ουάσιγκτον και Μόσχα αναγνώρισαν την ανάγκη για μία συνάντηση μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών, Σεργκέι Λαβρόφ και Μάικ Πομπέο, πιθανώς τον Αύγουστο στην Σιγκαπούρη, παράλληλα με την διάσκεψη των χωρών μελών της Ένωσης των Κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN).

Σημειωτέον στη σύνοδο της G7 ο νέος Ιταλός πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε συμφώνησε με την πρόταση Τραμπ, ενώ ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν είπε πως θα φιλοξενήσει τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στην επόμενη σύνοδο της G7 μόνο αν η Ρωσία τηρήσει τις δεσμεύσεις της στη συμφωνία του Μινσκ για την Ουκρανία. Είναι προφανές πως στο ζήτημα της Ρωσίας θα υπάρξουν κι άλλες διαφοροποιήσεις στο ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως ήδη έχει φανεί κατά τις συνόδους κορυφής των 27 δυσφορία για νέες κυρώσεις κατά της Μόσχας.

Το ρωσικό ζήτημα πάντως επανέρχεται εκ των πραγμάτων στην ευρωατζέντα μετά την πρόταση Τραμπ και θα αποτελέσει ένα ακόμη σημείο τριβής μεταξύ των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενδεχομένως δε να καταστεί και μία «διέξοδος» σε όσες χώρες επιθυμούν να διαφοροποιηθούν από την γερμανική βούληση. Η φωτογραφία της καγκελαρίου Μέρκελ με τα χέρια πάνω στο τραπέζι απέναντι στον Τραμπ θύμισε σε ορισμένους παρατηρητές την στάση που έπαιρνε ο Αδόλφος Χίτλερ πάνω στους χάρτες όταν εξηγούσε στους στρατηγούς τους στόχους του.

Η φωτογραφία που μοιράστηκε από το γραφείο της κας Μέρκελ και «έπαιξε» πολύ στα κοινωνικά δίκτυα δεν φαίνεται να λειτούργησε συσπειρωτικά στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη απέναντι στον Τραμπ και μάλλον το αντίθετο συναίσθημα προκάλεσε. Είναι σαφές πως η Γερμανία της κας Μέρκελ δεν μπορεί να αποτελέσει αντίβαρο στον Τραμπ, παρά τις σχετικές ευχές του Μπαράκ Ομπάμα.

Ο ναρκισσισμός και η ομφαλοσκόπιση των Ευρωπαίων ηγετών δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν τη μείζονα γεωπολιτική και γεωοικονομική σημασία της οργανικής αποδοχής της Ρωσίας στους θεσμούς της Δύσης. Ήδη από τον Αύγουστο του 2016 τονίζαμε αυτή την ανάγκη σε άρθρο με τίτλο Η ρωσική ελπίδα της Δύσης, όπου επισημαίναμε πως: «Η Ρωσία δεν ανήκει στη Δύση. Είναι Δύση, είναι μια ρωμαλέα και διαφορετική εκδοχή της. Ανήκει απόλυτα στην οικολογία της, ιστορικά, ιδεολογικά, θρησκευτικά, ακόμη και φυλετικά. Στη ρωσική αυλή μιλούσαν γαλλικά, όπως και στις γερμανικές αυλές. Η βιβλιοθήκη του Ντενί Ντιντερό αγοράστηκε από τη Μεγάλη Αικατερίνη και βρίσκεται στο Ερμιτάζ.

Αργό άνοιγμα επιθετικού χαρακτήρα

Η αυτοκρατορική Ρωσία ήταν μεγάλη δύναμη τον 19ο αιώνα και η πνευματική κληρονομιά της είναι τεράστια και κλασική για τον δυτικό πολιτισμό, στον οποίο συνεισέφερε ως προστιθέμενη αξία ένα βαθύ νατουραλιστικό ανθρωπισμό που ούτε ο Ρουσώ δεν κατάφερε να δώσει. Η δαιμονοποίηση της Ρωσίας μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση από τις δυτικές χώρες ήταν εύλογη, αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο σοβιετισμός και ο κομμουνισμός είναι γνήσια τέκνα του δυτικού πολιτισμού. Η δαιμονοποίηση είχε ιδεολογική αφορμή, αλλά στην ουσία ήταν ένας ωμός γεωπολιτικός ανταγωνισμός που δυστυχώς, εξ αιτίας της βουλιμίας για επικυριαρχία της Δύσης, συνεχίστηκε και μετά την πτώση της Σοβιετίας.

»Σε μεγάλο βαθμό, πέρα από τα εγγενή προβλήματα της απουσίας ουσιαστικής ιστορικής εμπειρίας, το αργό άνοιγμα της Ρωσίας στο δημοκρατικό κεκτημένο και στα ανθρώπινα δικαιώματα, οφείλεται κυρίως στην δυτική επιθετικότητα και είναι αμυντικού χαρακτήρα. Η περίπτωση της Ουκρανίας, όπου η Δύση με όχημα τις «δημοκρατικές ΜΚΟ» και τις φασιστικές συμμορίες επιχείρησε να αλώσει τη χώρα που βρίσκεται στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, είναι ενδεικτική…

»Τέσσερις ακόμη βασικές λεπτομέρειες γι΄ αυτή την ρωσική επιφυλακτικότητα: Πρώτον, η Ρωσία δέχθηκε ιστορικά δύο εισβολές, από τον Ναπολέοντα και τον Χίτλερ, τις οποίες απέκρουσε με επιτυχία. Δεύτερον, συμμετείχε στους δύο παγκοσμίους πολέμους από τη σωστή πλευρά και έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη νίκη των φωτεινών δυνάμεων. Τρίτον, είναι η μόνη δυτική αυτοκρατορία που διατήρησε τις αποικίες της, την heartland! Και τέταρτον, η δυτική συμμαχία προκαλεί συνεχώς και απειλεί τη Ρωσία (Βαλτικές χώρες, Γεωργία, Ουκρανία, οικονομικές κυρώσεις, αντιπυραυλική ομπρέλα κλπ)». –