Η γελοιοποίηση της Aριστεράς ή ο ΣΥΡΙΖΑ της φαιδράς πορτοκαλέας

Με την πρόταση για αργία τη Δευτέρα του καύσωνα, ολοκληρώθηκε η γελοιοποίηση της υπαρκτής Αριστεράς μέσα σε ένα κρεσέντο λαϊκισμού που συμπεριέλαβε και την δήλωση για αναδρομική κατάργηση των βάσεων εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Η γελοιοποίηση αυτή έχει δραματική επίπτωση στη λειτουργία της δημοκρατίας, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία αποτελεί την αξιωματική αντιπολίτευση…

Η γελοιοποίηση αυτή της υπαρκτής αριστερής ρητορικής κατά 50% οφείλεται στην ευρεία κατίσχυση του λαϊκισμού στον πολιτικό λόγο εν γένει (διαχείριση της πανδημίας και των εμβολιασμών, 13 ευρώ αύξηση στον κατώτατο μισθό, καταναλωτικά δάνεια από τις τράπεζες κ.ο.κ.) και κατά 50% στην καταλυτική επικυριαρχία της “ατάκας”, που απαξίωσε δραματικά τον πολιτικό διάλογο και τον απογύμνωσε από κάθε επιχειρηματολογία.

Έτσι, τα όποια επιχειρήματα θα μπορούσαν να αναπτυχθούν για την υποστήριξη των δύο προαναφερθέντων πολιτικών προτάσεων δεν μπορούν να έχουν οποιοδήποτε βάρος μπροστά στο τεράστιο επικοινωνιακό βάρος της ατάκας. Βεβαίως ο καλπάζων λαϊκισμός και η ουσιαστική κατάργηση του πολιτικού διαλόγου δεν αφορά μόνο την Αριστερά, αλλά ολόκληρο το ελληνικό πολιτικό σύστημα, εξ’ ου και το βασικό αίτημα των πολιτών που προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις είναι η βελτίωση της λειτουργίας της δημοκρατίας και των θεσμών της.

“Παιδικές ασθένειες” μας ταλανίζουν

Διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση του ’21 η χώρα εξακολουθεί να ταλανίζεται από τις “παιδικές ασθένειες” της συγκρότησης του έθνους και του κράτους, με τεράστιο οικονομικο-πολιτικό κόστος και αδυναμία εφαρμογής μιας εθνικής εξωτερικής πολιτικής, με αποτέλεσμα ο αυτοσεβασμός να βρίσκεται στο ναδίρ και ο ντεφετισμός (ηττοπάθεια) να κάνει συνεχείς μεταστάσεις στο κοινωνικό σώμα.

Τη χώρα και τους ανθρώπους της διασώζει από τη μαζική κατάθλιψη ο ήλιος, η φύση και η έκφραση στιγμιαίων μηδενισμών στην καθημερινότητα των πολιτών, αλλά και η υπερκατανάλωση αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η κοινωνική εντροπία δεν ανεβαίνει επικίνδυνα.

Η χώρα μοιάζει με ακυβέρνητο καραβάκι χωρίς σταθερή πορεία πλεύσης, χωρίς εθνικούς στρατηγικούς στόχους, χωρίς μια στιβαρή αστική τάξη, χωρίς πνευματική ηγεσία, χωρίς έρμα! Η σύγχυση και ο φόβος ελλοχεύουν παντού και οι ξένοι το ξέρουν και το εκμεταλλεύονται απομυζώντας κάθε ικμάδα ή προσοδοφόρο κομμάτι της ελληνικής δυνατότητας. Η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας είναι εδώ και τελεί σε φάση ανθοφορίας…