Άρμιν Λάσετ: O υποψήφιος που βούλιαξε(;) τη χριστιανοδημοκρατία

Ακόμα και όσοι δεν είχαν πιστέψει στον διάδοχο που επέλεξε η Μέρκελ για την ηγεσία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος και την καγκελαρία, δεν μπορούσαν να φανταστούν τις κακές επιδόσεις του Άρμιν Λάσετ. Παρ’ ότι είναι ο ευνοούμενός της, δεν έπεισε ότι είναι και συνεχιστής της κεντρώας πολιτικής της, αν και στην τελική ευθεία το φορτσάρισμα των Χριστιανοδημοκρατών μετέτρεψε την αναμέτρηση με τον σοσιαλδημοκράτη Σολτς σε ντέρμπι.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι τα γέλια του Λάσετ εν μέσω των πλημμυρών που στοίχισαν τη ζωή σε δεκάδες πολίτες, του ίδιου του στοίχισαν πολιτικά-εκλογικά. Επιπροσθέτως, το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα έχει επιβαρυνθεί με την κυβερνητική φθορά τόσων χρόνων, αλλά και με τα κατά καιρούς σκάνδαλα, όπως αυτό για την προμήθεια μασκών και το σκάνδαλο Wirecard.

Ας μην παραβλέψει κανείς και το γεγονός ότι οι χριστιανοδημοκράτες έχουν από το 2018 εισέλθει σε φάση εσωστρέφειας για το ποιος θα είναι ο διάδοχος της Μέρκελ, ηγέτης του κόμματος και υποψήφιος καγκελάριος. Η Άνεγκρετ Κραμπ‑Κάρενμπαουερ εξελέγη το 2018 και παραιτήθηκε λίγο αργότερα εξαιτίας μίας κρίσης. Εντέλει, τη θέση της πήρε ο πρωθυπουργός της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας Λάσετ.

Στα ντιμπέιτ δεν κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις, παρά την ένταση και επιθετικότητα που υιοθέτησε. Το πρόγραμμα που παρουσίασε επίσης δεν έδειξε να προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση. Ούτε η απερχόμενη καγκελάριος δεν μοιάζει ικανή να τον σώσει, παρότι αναγκάστηκε να πάρει μέρος ενεργά στην προεκλογική του εκστρατεία, κάτι που αρχικά δεν ήταν στα σχέδιά της. Πάντως, τις τελευταίες ημέρες, ο Λάσετ κατάφερε να μειώσει στο ελάχιστο τη διαφορά του σε σχέση με τον Όλαφ Σολτς, αν και εξακολουθεί να μην συγκεντρώνει τις συμπάθειες τις κοινής γνώμης στην γενική προτίμηση των ψηφοφόρων: μόλις το 26% τον θέλει για καγκελάριο (κοντά στο δημοσκοπικό του ποσοστό), ενώ τον σοσιαλδημοκράτη αντίπαλο του το 64%!

«Αιώνια υποτιμημένος»

Η τακτική που έχει υιοθετήσει, είναι ιδιαίτερα επιθετική, σε μία προσπάθεια να συσπειρώσει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους. Ουσιαστικά, ο Λάσετ κινδυνολογεί, μιλώντας για απειλή «αριστερής ολίσθησης, η οποία πρέπει να αποφευχθεί». Ο υποψήφιος των Χριστιανοδημοκρατών έχει επίσης απορρίψει έναν κυβερνητικό σχηματισμό, στον οποίο αυτός και το κόμμα του θα είναι ο μικρότερος εταίρος. Οι πλημμύρες, πάντως, του κόστισαν πολύ. Δεν ήταν μόνο ότι τον χειρισμό τον χρεώθηκε το κόμμα του. Όπως προαναφέραμε, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η εικόνα του να χαζογελάει εν μέσω εκείνης της τραγωδίας.

Ο Λάσετ, πάντως, δεν ανήκε ποτέ στους λαοφιλείς πολιτικούς, ούτε απολάμβανε στη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης. Στην πραγματικότητα, είναι συνηθισμένος να “πατώνει” στις δημοσκοπήσεις. Παρ’ όλα αυτά ανήκει στους πολιτικούς που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο επιβιώνουν. Αυτή του την αντοχή περιέγραψε σαρκαστικά το περιοδικό Spiegel: «Ο αιώνια υποτιμημένος της πολιτικής έμεινε για μια ακόμη φορά όρθιος».

Εκτός από δημοφιλία δεν του περισσεύουν και οι ιδέες. Δεν έχει ακόμα εκφράσει ξεκάθαρες απόψεις για τα εσωτερικά προβλήματα και την εξωτερική πολιτική της Γερμανίας. Δηλώνει, πάντως, ακραιφνής ευρωπαϊστής. Μετά την επικράτησή του στην εσωκομματική μάχη των Χριστιανοδημοκρατών επέκρινε την κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού για ολιγωρία αναφορικά με το αίτημα του Μακρόν για εκσυγχρονισμό της ΕΕ. Απέφυγε, όμως, να αναφέρει το όνομα της καγκελαρίου. Προτίμησε να τιμήσει τον Χέλμουτ Κολ. Είχε, μάλιστα, εργαστεί ως παιδί που μοίραζε φυλλάδια υπέρ του πρώην καγκελαρίου, όταν εκείνος είχε αντιμετωπίσει εκλογικά τον Χέλμουτ Σμιτ.

Ο “Τουρκο-Άρμιν” Λάσετ

Ο 59χρονος Λάσετ προέρχεται από λαϊκή καθολική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν ανθρακωρύχος και η μητέρα του νοικοκυρά. Κατάφερε να κάνει εντυπωσιακές σπουδές. Για σύντομο διάστημα εργάστηκε και ως δημοσιογράφος. Η πολιτική του καριέρα αρχίζει, όταν το 1989 εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος στο Άαχεν, ο νεότερος σε ηλικία μέχρι τότε. Το 1995 εκλέγεται βουλευτής στην Ομοσπονδιακή Βουλή και το 1999 γίνεται ευρωβουλευτής.

Εισέρχεται για πρώτη φορά στην κυβέρνηση το 2005, όταν ορκίζεται υπουργός αρμόδιος για την ενσωμάτωση των αλλοδαπών. Τότε κερδίζει και το προσωνύμιο “Τουρκο-Άρμιν”, λόγω της στάση του υπέρ των μεταναστών. Για το ζήτημα αυτό έχει διαφοροποιηθεί και από τη Μέρκελ, όταν αυτή πιεζόμενη από την κοινή γνώμη είχε κάνει στροφή 180 μοιρών μετά το 2015.

Είναι επίσης υπέρ του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2. Ως πρωθυπουργός της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας (του πολυπληθέστερου κρατιδίου της Γερμανίας με 18 εκατομμύρια κατοίκους) απέδειξε ότι είναι καλός στις συνεργασίες. Πολλοί τον κατηγορούν για τους χειρισμούς του και τις δημόσιες τοποθετήσεις του σε σχέση με την πανδημία. Αρχικά, υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της χαλάρωσης των μέτρων, αλλά τα στατιστικά τον υποχρέωσαν να αλλάξει γνώμη, υποστηρίζοντας ένα «μεταβατικό αυστηρό λοκντάουν». Είναι παντρεμένος με τη Σουζάν Μαλανγκρέ, η οποία ανήκει σε μεγάλο τζάκι του Άαχεν. Έχουν αποκτήσει τρία παιδιά.