Δύο πολύ διαφορετικές, αλλά καλές αστυνομικές σειρές

Δύο καλές αστυνομικές σειρές ξεχωρίζουν για διαφορετικές λόγους αυτές τις μέρες. Η μια είναι η μίνι σειρά “Mare of Easttown” έξι επεισοδίων που πήρε προχθές 4 βραβεία Εmmy και η άλλη είναι μια πολύ μασκρόβια σειρά με πάνω από 200 επεισόδια που χθες άρχισε να προβάλλεται ο 15ος κύκλος της στον Καναδά, η επίσης βραβευμένη, “Murdoch Mysteries”, που έχει φανατικούς φίλους σε όλο τον πλανήτη, τους #Μurdochians. Το πρώτο επεισόδιο της νέας σεζόν του Μέρντοκ, έχει τίτλο “Πού φτάνει ο άνθρωπος από αγάπη”.

Πρόκειται για δύο απόλυτα διαφορετικής φιλοσοφίας αστυνομικές σειρές που η μια καλύπτει “οικογενειακές ανάγκες” και είναι χιουμοριστική, με πολύ καλούς διαλόγους και σκηνοθεσία, πρωτότυπη ματιά, αλλά στην ουσία καθησυχαστική και ευχάριστη, ενώ η άλλη είναι μια αγωνιώδης βαθιά τομή στη δυστυχία των ανθρώπων. Η “Mare of Easttown”, πήρε τρία βραβεία για ηθοποιία και ένα για την παραγωγή.

Το πρώτο βραβείο πήγε στην πρωταγωνίστρια Κέιτ Γουίνσλετ, που έχει στις δάφνες της και Όσκαρ για την ερμηνεία της στο “Διαβάζοντας στην Χάννα” (The Reader, 2008). Τα άλλα δύο ηθοποιίας πήγαν στους δευτεραγωνιστές Ήβαν Πίτερς (συνεργάτης ντετέκτιβ στη σειρά, αλλά σχετικά άσημος ηθοποιός, έγινε γνωστός από την αυτοτελή σειρά θρίλερ “American Horror Story”) και στην Τζίλιαν Νίκολσον (η καλύτερή της φίλη στη σειρά).

H Νίκολσον στην Ελλάδα είναι γνωστή μόνον από το ρόλο της ντετέκτιβ στη  σειρά “Law & Order: Criminal Intent”, όμως έχει διακριθεί στην πατρίδα της, τις ΗΠΑ, για άλλες σειρές και ρόλους. Στην μίνι σειρά παρακολουθεί κανείς τη μια ανατροπή μετά την άλλη, με όλους να φαίνονται ένοχοι και όλους να βγαίνουν ο ένας μετά τον άλλον αθώοι, με κάποιους να εμφανίζονται ξανά ως ύποπτοι σε ένα δραματικά παιχνίδι, όπου η αθωότητα είναι λεκιασμένη από πολλές αμαρτίες, και η διάχυτη ενοχή έχει την απαλλαγή των αδιέξοδων καταστάσεων.

Ο πρωτοπόρος ντετέκτιβ

Εκεί όπου το χειρότερο δυνατόν, όσο παράλογο και αν μοιάζει, φαίνεται να είναι η μόνη ορατή λύση. Μέσα στην απίστευτη δυστυχία των ηρώων, ξεπηδάει με το ζόρι μια αχτίδα ελπίδας από τη “λιγότερη δυστυχία” ή ένα μαργαριτάρι μέσα στη λάσπη, λίγο, αλλά επαρκές για να φωτίσει για λίγο την δύσκολη ζωή όλων των εμπλεκομένων στην Easttown, καθώς όλοι φαίνονται καταδικασμένοι να κουβαλούν ο καθένας τον σταυρό του.

Ο Μέρντοκ είναι σειρά στηριγμένη στα μυθιστορήματα μιας Βρετανίδας που μετανάστευσε στον Καναδά και που εμπνεύσθηκε τον ήρωά της από τον πρώτο επιθεωρητή του Μόντρεαλ, έναν όντως πρωτοπόρο στην εργαστηριακή αστυνόμευση. Ο Μέρντοκ είναι ένας νέος άνδρας πολύ μπροστά από την εποχή του (1895), σοβαρός και απόλυτα νομοταγής, με εξαιρετικό σεβασμό προς το νόμο αλλά και προς την φυσική επιστήμη, είναι παράλληλα πολύ θρήσκος, και φέρεται να ανακαλύπτει τα αποτυπώματα και τον ανιχνευτή ψεύδους, σκούπες ρομπότ και άλλες καινοτομίες που οι σύγχρονοι του συχνά απορρίπτουν ως άχρηστες.

Η σειρά έχει πάρει τα βραβεία Τζέμινι για τον καλύτερο ανδρικό ρόλο σε δραματική σειρά το 2008, της καλύτερης πρωτότυπης μουσικής επένδυσης σε πρόγραμμα ή σειρά το 2008 και το 2009, με το Καναδικό Βραβείο Οθόνης, το καλύτερο μακιγιάζ στην τηλεόραση το 2015, την καλύτερη ενδυματολογία σε τηλεοπτική σειρά το 2015 και είχε κυριολεκτικά αμέτρητες υποψηφιότητες. Το πρώτο επεισόδιο της σειράς μεταδόθηκε το 2008. Πρωταγωνιστούν ο Γιάνικ Μπίσον (στο ρόλο του ντετέκτιβ Ουίλιαμ Μέρντοκ), ο Τόμας Κρεγκ (επιθεωρητής Μπράκενρι), η Έλεν Τζόι (ιατροδικαστής και γιατρός Τζούλια Όγκντεν) και ο Τζόνι Χάρις (αστυφύλακας Κράμπτρι).

Οι ιδιότυποι χαρακτήρες

Ο διοικητής του έχει αντιδιαμετρικά αντίθετο ταμπεραμέντο προς τον σχετικά στωϊκό και cool Μέρντοκ, είναι ένας εκρηκτικός, σκληρός-ευαίσθητος άνδρας, πραγματιστής αλλά όχι κυνικός, που π.χ. ενώ είναι η εποχή που φυλακίζονται οι gay, δεν δέχεται να καταδιώξει το ομοφυλόφιλο αστυφύλακα στο τμήμα του όπως κάνουν άλλοι διοικητές στα τμήματά τους. Αποκτά κόρη με μια μαύρη γυναίκα, όμως σε αντίθεση με ό,τι έκαναν τότε οι άλλοι, το αποδέχεται και δεν το κρύβει. Όταν ο γιος του διαπράττει φόνο, παλεύει ανάμεσα στο να το συγκαλύψει και να το συλλάβει.

Στους πρωταγωνιστές περιλαμβάνεται η σύζυγος του Μέρντοκ, μια πρωτοπόρα γυναίκα κι αυτή, αφού φέρεται να είναι η πρώτη ιατροδικαστής αλλά και η πρώτη χειρουργός στο Τορόντο. Όταν κάποια στιγμή προσλαμβάνεται ως επικεφαλής χειρουργός στο νοσοκομείο, την διαδέχεται στο νεκροτομείο επίσης πρωτοποριακά μια μαύρη ιατροδικαστής με περίεργο παρελθόν και ίσως εξίσου ιδιότυπο παρόν και μέλλον.

Άλλος ένας εκ των πρωταγωνιστών είναι ο ευφάνταστος αστυφύλακας και βοηθός του Μέρντοκ, ο Τζορτζ Κράμτρι, που είναι φαινομενικά αφελής, γράφει βιβλία για εξωγήινους και βαμπίρ, αλλά ανακαλύπτει τον όρο “κέλογκς κορνφλέικς”, πιστεύει ότι οι άνθρωποι σύντομα θα ταξιδέψουν στο διάστημα ενώ με εξαίρεση τα των Αρειανών και εξωγήινων και βρυκολάκων ή λυκανθρώπων (προσφιλείς δοξασίες της εποχής εξάλλου) έχει ένα εκπληκτικό κριτήριο για το τι αρέσει στον κόσμο ή τι θα είναι “πιασάρικο”.

Κοινωνική κριτική και ψυχολογία

Παρελαύνουν, υποτίθεται σε συνέδρια της εποχής, από τον Αϊνστάιν, μέχρι τον αδίστακτο Έντισον, ο Τσάρλι Τσάπλιν που φαίνεται να εμπνέεται το περίφημο βάδισμά του από μια αδεξιότητα των ντετέκτιβς και πολλές άλλες προσωπικότητες που τότε φαίνονται να ήταν παραγνωρισμένες και άσημες. Σε κεντρικούς ρόλους εμφανίζονται διάφοροι guest star όπως ο Γουίλιαμ Σάτνερ του “Εντερπράιζ”.

Η σειρά δεν κάνει οικονομία στην κοινωνική κριτική, δείχνοντας πόσο σκληρή ήταν η ζωή για τους μαύρους, τους gay που φυλακίζονταν αλλά και τις γυναίκες του 1900, ενώ παρουσιάζει χωρίς ταμπού και την σιωπηρή απειλή των ΗΠΑ που φαίνεται να παραφυλάνε με αγωνία μπας και διαλυθεί ο Καναδάς και απλωθούν βορειότερα. Η σειρά έχει ένα πολύ λεπτό χιούμορ και ενδιαφέροντα κοντράστ ανάμεσα στον πάντα ψύχραιμο Μέρντοκ και την σχετικά ζωηρή σύζυγό του, αλλά και με τον μόνιμα αναψοκοκκινισμένο διοικητή του, καθώς και με τους αφελείς ή ίσως απλά συνηθισμένους υφισταμένους του, στους οποίους εξηγεί πάντα περιεκτικά και με μεγάλη υπομονή μόνον τα απαραίτητα.

Το έργο δείχνει εμπνευσμένα την μάχη με την πελατειακή σχέση και την διαφθορά που ανέκαθεν υπήρχαν στις τάξεις κάθε εξουσίας, την βαθιά θρησκευτική συνείδηση του ήρωα παρά τη λατρεία του προς την επιστήμη, την ακλόνητη αρχή του να μην παραβιάζει νόμους ακόμα και όταν απειλείται ο ίδιος ή όσοι αγαπάει. Στο καλό σενάριο και στην πολύ συνεπή παρουσίαση χαρακτήρων έπαιξε σίγουρα ρόλο ότι η συγγραφέας Μορίν Τζένγκινς είχε σπουδάσει ψυχολογία.

“Το καλύτερο δυνατόν”

Παρά τα 80 χρόνια της συνεχίζει να γράφει με πάθος και μάλιστα για νέους ήρωες. Λάτρεις της σειράς είναι και η ομάδα των “ατμοπάνκ”, όπως έχει αποδοθεί πιθανόν ατυχώς ο όρος “steempunk” για όσους αρέσκονται στην επιστημονική φαντασία με αναχρονισμούς (από την εποχή του ατμού…). Η συγγραφέας βάφτισε τον ντετέκτιβ της Γουίλιαμ Μέρντοκ από τον θαυμασμό της για τον Σαίξπηρ αλλά και από το επώνυμο μίας πολύ καλή της φίλης που έγραφε κριτική βιβλίων επιστημονικής φαντασίας στο Τορόντο.

Ο Μέρντοκ δεν χρησιμοποιεί σχεδόν ποτέ βία και του κακοφαίνεται όταν το κάνουν οι άλλοι. Όλη η σειρά καταλήγει να προσφέρει ηρεμία και ευχαρίστηση, παρά την σχετική σασπένς και βία. Τελικά το καλό πάντα κατισχύει και μάλιστα με νόμιμα μέσα, παρά τις κοινωνικές πιέσεις που ασκούνται συχνά αφόρητα για το αντίθετο.

Όταν δεν υπάρχει άλλη λύση και πρέπει να γίνει συμβιβασμός, όπως όταν κάποιος αστυνομικός διευθυντής είναι διεφθαρμένος και σκοτώνει έναν ύποπτο για να καλύψει έγκλημα, ο ήρωας λέει στους απογοητευμένους συναδέλφους του «κάποτε ο κόσμος θα αλλάξει». Και στο ερώτημα «τι κάνουμε μέχρι τότε;», απαντάει: «Το καλύτερο δυνατόν».