Πώς το πετρελαϊκό παιχνίδι στο Ιράκ υπονομεύει την Ελλάδα

Σε χθεσινό άρθρο αναφέρθηκα στο μεγάλο ενεργειακό παιχνίδι στο Ιράκ, στην επικράτηση της γαλλικής Total και στον τρόπο που αυτή λειτούργησε σαν καταλύτης για να προχωρήσουν οι Αγγλοσάξωνες στην AUKUS. Στο σημερινό άρθρο θα αναφερθώ στο πως εμπλέκεται άμεσα η χώρα μας. Μέχρι το 2011, η Ελλάδα, είχε μια ισχνή σχέση με το Ιράκ, το οποίο δεν εμφανιζόταν πουθενά στους λογαριασμούς μας. Πράγμα που αλλάζει ξαφνικά με το που ξεσπά η οικονομική κρίση στην Ελλάδα.

Όπως διαπιστώνετε από το σχεδιάγραμμα, η Ελλάδα από το πουθενά, τα χρόνια της κρίσης στρέφεται προς το Ιράκ και σταδιακά αυξάνει τις εισαγωγές πετρελαίου, από μερικές δεκάδες εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο στα 5,5 δισ. δολάρια, με μια πτώση το 2020 λόγω της πανδημίας. Ξαφνικά, η Ελλάδα γίνεται στρατηγικός εταίρος του Ιράκ, από το οποίο προμηθευόμαστε μόνο αργό πετρέλαιο.

Αν αναλογιστούμε την κρίση που έφερε την πτώση στο ΑΕΠ μας, τα ποσά με τα οποία στηρίζουμε την οικονομία του Ιράκ είναι τεράστια! Παραθέτω στατιστικά δεδομένα του 2019, με σχεδιάγραμμα στο οποίο φαίνεται ξεκάθαρα ότι η Ελλάδα, αποτελεί τον έκτο σε μέγεθος πελάτη του Ιράκ, στον κατάλογο των εισαγωγέων. To Ιράκ είναι ένα “Oil State” που στηρίζει την οικονομία του κατά 91% στους υδρογονάνθρακες και μόλις 9% στους υπόλοιπους παραγωγικούς κλάδους.

Έτσι, μετά την Κίνα, την Ινδία, τη Νότιο Κορέα, τις ΗΠΑ και την Ιταλία, έρχεται η Ελλάδα στον πίνακα των μεγαλύτερων εισαγωγέων πετρελαίου από το Ιράκ με ποσοστό 5,61%, που φτάνει πολύ κοντά σε αυτό της Ιταλίας και ξεπερνά κατά πολύ αυτό της Τουρκίας που είναι όμορη στο Ιράκ χώρα. Σε απόλυτους αριθμούς το Ιράκ εισπράττει από την Ελλάδα ετησίως, άνω των 5 δισ. δολαρίων.

Δεν θα μπούμε στην διαδικασία να αναλύσουμε εάν όλο αυτό το πετρέλαιο προέρχεται από το Ιράκ, ή αν μέρος του προέρχεται από το Ιράν και στα σύνορά τους γίνεται ιρακινό, αλλάζοντας αυτοκόλλητα! Αυτό είναι άλλη ιστορία, η οποία ίσως μας απασχολήσει στο μέλλον! Όπως και να έχει, η Ελλάδα, μέσω των ομίλων που εισάγουν πετρέλαιο, αποτελεί πλέον στρατηγικό εταίρο των Ιρακινών, γεγονός το οποίο ελάχιστοι το εντάσσουν στις αναλύσεις τους.

Ο δεύτερος λόγος

H “κατάκτηση” του Ιράκ που προωθεί μαεστρικά ο CEO της Total Πατρίκ Πουαγιέν, στον οποίο αναγνωρίζω ισάξιες ηγετικές ικανότητες με αυτές του Ρώσου Αλεξέϊ Μίλερ, θέτει αυτομάτως ένα δεύτερο ερώτημα! Όλος αυτός ο πετρελαϊκός πλούτος που θα προέλθει από αυτή την γαλλική επένδυση στο Ιράκ, πώς και από πού θα διοχετευτεί στις αγορές; Διακινείται η πληροφορία ότι θα συνδεθεί με το υφιστάμενο δίκτυο αγωγών στον ιρακινό Νότο και θα φορτωθεί σε δεξαμενόπλοια στον Κόλπο.

Με το υφιστάμενο δίκτυο αγωγών, όμως, αυτό είναι τεχνικά αδύνατο! Η συντομότερη και φθηνότερη λύση θα ήταν ένας αγωγός που θα διασχίζει την Συρία και θα καταλήγει στην Ανατολική Μεσόγειο. Στην παρούσα φάση, όμως, με την εμπόλεμη κατάσταση που επικρατεί σ’ αυτή τη χώρα το ενδεχόμενο αυτό αποκλείεται. Ίσως μελλοντικά, αλλά τώρα αποκλείεται.

Η Total έχει στρώσει τον δρόμο για να επεκταθεί και στα κοιτάσματα του Κουρδιστάν στο βόρειο Ιράκ, με σκοπό να διασυνδέσει τα νέα της αποκτήματα στο Νότο με αυτά του Βορρά. Αν και αρχικά σε κάποιους θα φανεί αδύνατον, εντούτοις οι πληροφορίες λένε ότι οι Γάλλοι είναι κοντά σε ένα δεύτερο super deal. Αν συμβεί αυτό, οι Γάλλοι θα αποκτήσουν πρόσβαση στον ήδη υφιστάμενο αγωγό Κιρκούκ-Τσεϊχάν ο οποίος ξεκινά από το βόρειο Ιράκ, διασχίζει τη νοτιοανατολική Τουρκία και καταλήγει στο τουρκικό λιμάνι Τσεϊχάν, απέναντι από το κατεχόμενο ακρωτήρι του Αγίου Ανδρέα στην Κύπρο!

Ταφόπλακα στον EastMed

Εάν τα πράγματα οδηγηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, η Τουρκία θα αναβαθμιστεί πολύ, στο δε σχέδιο για τον αγωγό EastMed θα μπει ταφόπλακα. Πιθανότατα, ο Ερντογάν γνώριζε πολλά περισσότερα από εμάς για τις κινήσεις της Total και του Μακρόν και τους εκβίαζε εδώ και καιρό. Εμείς κοιμόμασταν για να λέμε την αλήθεια. Βέβαια η συζήτηση για τον EastMed έφερε κοντά την Ελλάδα και την Κύπρο σε μια αναδυόμενη συμμαχία, η οποία είχε ηγέτιδα την Γαλλία.

Φαίνεται, όμως, ότι κάποια πράγματα αλλάζουν από την γαλλική πλευρά: Ποια είναι αυτά;

• Η ελευθερία που παρείχε η γαλλική Dassault (Mirage-2000 και Rafale) στους συνεταίρους της Total να μετασταθμεύσουν τα καταριανά Rafale στην Τουρκία! Γεγονός για το οποίο άσκησα δριμεία κριτική σε άρθρο μου και δημοσίευσα αποκλειστικά φωτογραφίες Πακιστανών Πιλότων που εργάζονται στην Πολεμική Αεροπορία του Κατάρ να βρίσκονται στην Τουρκία.
• Το γεγονός ότι ουδέποτε έφτασε στην Ελλάδα το γαλλικό αεροπλανοφόρο Charles De Gaulle.
• Ο εκφυλισμός των συζητήσεων για την κατασκευή του EastMed.
• Η μικρή σχετικά βοήθεια των Γάλλων στη Βηρυτό Λιβάνου μετά την έκρηξη στο εκεί λιμάνι και την καταστροφή.
• Οι δηλώσεις Ισραηλινών ότι η Τουρκία αν συνετιστεί μπορεί να μπει στο Μεσογειακό Φόρουμ.
• Η πρόσφατη δήλωση Μακρόν ότι με την Τουρκία είναι ώρα για συζητήσεις.
• Η πρωτοφανής δήλωση Δένδια ότι η Ελλάς δεν θα εξορύξει φυσικό αέριο.
• Η απραξία των πολυεθνικών για τα κοιτάσματα της Κρήτης και της Κύπρου.
• Ο διπλωματικός μαραθώνιος που ξεκίνησε τις προηγούμενες ημέρες ο Δένδιας με 25 επισκέψεις.
• Η μη συνεδρίαση του Συμβουλίου Προμηθειών Ενόπλων Δυνάμεων για τις φρεγάτες, με δικαιολογία την ασθένεια του Αρχηγού Αεροπορίας.

Όλα αυτά δεν αποτελούν σημάδια κάποιας στιγμιαίας διπλωματικής κρίσης, αλλά γεγονότα που υποδηλώνουν αλλαγές που συντελούνται και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Όλη αυτή η πρώτη ανάλυση φέρνει από τον πάτο νέες μεταβλητές σχετικά αόρατες στην Ελλάδα. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το χρυσοφόρο συμβόλαιο των Γάλλων στο Ιράκ, δεν είχε κάποια σχέση με το γεγονός ότι αμέσως μετά την υπογραφή του, οι ΗΠΑ και η Βρετανία αναζήτησαν μία κίνηση για να τιμωρήσουν τους Γάλλους, προκαλώντας τους τεράστια οικονομική και γεωπολιτική ζημιά.

Οι αναλυτές στην Αγορά Ενέργειας ανέμεναν από τις Αμερικανούς και τους Βρετανούς μια αντεπίθεση προς τη Γαλλία. Κι αυτή ήρθε σχεδόν αμέσως με την ανακοίνωση της συμφωνίας AUKUS, η οποία στέρησε από τους Γάλλους ένα χρυσοφόρο συμβόλαιο ύψους 27 δισ. δολαρίων, σχεδόν ό,τι έχασαν οι Αγγλοσάξονες στο Ιράκ! Και επιπροσθέτως τον αποκλεισμό της Γαλλίας από την περιοχή Ινδικού-Ειρηνικού, όπου έχει κτήσεις και ναυτική παρουσία.