Τι πρότεινε η Ιταλία για το μεταναστευτικό

Έναν δεκάλογο παρουσίασε στην άτυπη σύνοδο για το μεταναστευτικό στις Βρυξέλλες ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε.

Στα δέκα βασικά σημεία της ιταλικής πρότασης περιλαμβάνονται τα εξής:

Εντατικοποίηση των σχέσεων των χωρών της ΕΕ με τις χώρες καταγωγής ή διέλευσης των μεταναστών, όπως η Λιβύη και ο Νίγηρας.

Δημιουργία κέντρων προστασίας στις χώρες διέλευσης, για την αξιολόγηση των αιτήσεων ασύλου, την προσφορά νομικής βοήθειας στους μετανάστες και τους οικειοθελείς επαναπατρισμούς.

Ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ.

Άρση του Κανονισμού του Δουβλίνου, ο οποίος «δημιουργήθηκε για άλλους σκοπούς και είναι πλέον ανεπαρκής». Παραλλήλως πρέπει να «υιοθετηθούν ευρωπαϊκά μέσα τα οποία να είναι πράγματι αποτελεσματικά».

Άρση του κριτηρίου πρώτης εισόδου, γιατί «όποιος αποβιβάζεται στην Ιταλία αποβιβάζεται στην Ευρώπη». Παραλλήλως υπογραμμίζεται και πάλι η ανάγκη να επιδειχθεί αλληλεγγύη και αίσθημα ευθύνης.

Κοινή ευθύνη των χωρών μελών σε ό, τι αφορά τους ναυαγούς «διότι δεν μπορεί, όλο το βάρος των ευθυνών, να το σηκώνουν οι χώρες πρώτης άφιξης». Να γίνεται διαχωρισμός μεταξύ του ασφαλούς λιμένα και της αρμόδιας χώρας να εξετάσει τις αιτήσεις ασύλου.

Κοινές πρωτοβουλίες της ΕΕ για να αντιμετωπιστεί το «εμπόριο ανθρώπων» και οι εγκληματικές οργανώσεις.

Να γίνει σαφές ότι δεν μπορεί να μεταφέρονται όλοι στην Ιταλία ή στην Ισπανία. Δημιουργία ευρωπαϊκών κέντρων προστασίας σε πολλές χώρες μέλη, προκειμένου να προστατευθούν τα δικαιώματα όσων φτάνουν στην Ευρώπη και να τηρηθεί παραλλήλως η δημόσια τάξη.

Οι «δευτερογενείς μετακινήσεις προσφύγων» μέσα στις χώρες της ΕΕ θα πρέπει να βασίζονται σε τεχνικές συμφωνίες ανάμεσα στις διάφορες χώρες.

Η Ιταλία θεωρεί τέλος ότι «κάθε χώρα καθορίζει τον αριθμό οικονομικών μεταναστών», αλλά «θα πρέπει να προσδιοριστούν τα απαιτούμενα αντίμετρα οικονομικού χαρακτήρα για τις χώρες που δεν δέχονται να φιλοξενήσουν πρόσφυγες».