Γιατί η Ελλάδα χάνει τον πόλεμο για τους ιμάμηδες στη Θράκη

Ο “νόμος των 240 ιμάμηδων” υπήρξε από το 2013 ένα νομοθέτημα πολλά υποσχόμενο για την αποκατάσταση της νομιμότητας και την εξασφάλιση των εθνικών μας συμφερόντων στη Θράκη. Γράφτηκαν πολλά, έγιναν περισσότερα (στο παρασκήνιο κυρίως), μέχρι και σε συνάντηση κορυφής Σαμαρά-Ερντογάν είχε συζητηθεί, αφού θεωρήθηκε κομβικό σημείο. Και πράγματι, ως ιδέα ήταν πολύ καλή, εφόσον προέβλεπε την πρόσληψη ιεροδιδασκάλων και ιμάμηδων για τα τεμένη των μουσουλμάνων στην ελληνική Θράκη.

Το γεγονός αυτό θα άφηνε έκθετους τους ανθρώπους της Άγκυρας, που αμείβονται με τα μαύρα χρήματα του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής για να ελέγχουν την μειονοτική κοινωνία. Έκτοτε κοντεύει δεκαετία και η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί κάθε άλλο παρά θυμίζει τον αρχικό σχεδιασμό της Αθήνας. Επενδύθηκαν ελπίδες σε λάθος ανθρώπους, έγιναν χειρισμοί προσβλητικοί για άλλους, πέρασαν από την περιοχή “αρμόδιοι” για κλάματα και νάμαστε σήμερα περίπου στο μηδέν.

Είναι αυτή η γνωστή ικανότητα του ελληνικού κράτους να ξεφτιλίζει στην πράξη κάθε καλή πρόθεση; Είναι η διαφθορά που έχει ροκανίσει κάθε υγιή βάση στην κοινωνία; Δεν είναι ξεκάθαρο. Να, όμως, πώς έχει η σημερινή κατάσταση: Η ελληνική πολιτεία προσφέρει κάθε Αύγουστο 9μηνες συμβάσεις των 800-900 ευρώ περίπου για ιμάμηδες και ιεροδιδάσκαλους σε τεμένη και σχολεία.

Στα τζαμιά για να κάνουν την προσευχή, το κήρυγμα, κάποιον γάμο ή κηδεία κτλ, ενώ στα σχολεία για να διδάξουν το Κοράνι (και τα αραβικά στα Ιεροσπουδαστήρια) στους μουσουλμάνους μαθητές δημοτικού και γυμνασίου. Έτσι υποτίθεται ότι καλύπτονται κάποιες θρησκευτικές ανάγκες και δημιουργείται μία σχέση εμπιστοσύνης με τον μειονοτικό πληθυσμό, που δεν είναι πια υποχρεωμένος να υφίσταται όποιον παίρνει τη θέση με το χρίσμα της Τουρκίας.

Τι συμβαίνει στην πράξη

Τι γίνεται όμως στην πράξη; Οι πενταμελείς επιτροπές που κρίνουν τους αιτούντες είναι τόσο αμερόληπτες όσο “εγγυάται” η ελληνική διοίκηση: τσιφλίκια των κρατούντων! Αυτοί που κάνουν τις επιλογές των προσώπων είναι κατά βάσιν οι πέντε-έξι άνθρωποι, που για κάποιον λόγο βρέθηκαν σε καίριες θέσεις και οι οποίοι σπανίως χαίρουν κάποιας εκτίμησης στην τοπική κοινωνία. Είτε κάποιος δείξει ζήλο κι επιτυχίες, είτε είναι απλώς ανύπαρκτος, αυτό δεν παίζει κανέναν ρόλο για την επαναπρόσληψή του την επόμενη χρονιά.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα: ο Ι.Μ.Μ. δούλεψε με συνέπεια στο χωριό που διορίστηκε, κατάφερε να προσελκύσει δεκάδες παιδιά και να κερδίσει την εμπιστοσύνη εκατοντάδων κατοίκων, όμως την επομένη χρονιά εξωπετάχτηκε, κόντρα στις υποσχέσεις και τους επαίνους που έλαβε. Ομοίως άλλος ιεροδιδάσκαλος, με άψογη θητεία σε σχολείο και αποδεδειγμένη ελληνική συνείδηση, κόβεται κάθε χρόνο.

Αντιθέτως, έτερος (Μ.Ι.Ρ.) που εντοπίστηκε στην… Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης, να προσεύχεται μετά το ερντογανικό σόου, εφέτος δουλεύει κανονικά και μάλιστα σε προνομιούχα θέση, στο πλευρό του τοποτηρητή μουφτή Κομοτηνής Χαλήλ Τζιχάτ! Ή κάποιος τρίτος (Μ.Π.), που είχε κάνει προ ετών πρόεδρος στο προξενικό σωματείο των “Νέων Ακαδημαϊκών” (GAT), προσελήφθη κανονικά!

Αυτό που λέγεται μισοαστεία-μισοσοβαρά στην Κομοτηνή είναι πως αν τα αποτελέσματα έβγαιναν στην Άγκυρα, δεν θα μπορούσαν να είναι χειρότερα! Το αποτέλεσμα είναι πασιφανές στους αριθμούς των αιτούντων και των προσλαμβανόμενων, αριθμοί που ολοένα φθίνουν, αλλά κανένας δεν συγκινείται.

Έμμισθες θέσεις στα αζήτητα

Το νούμερο των 240 που ειπώθηκε αρχικά, χαρακτηρίστηκε «ανώτατο όριο» και ξεκινήσαμε με το μισό: προκηρύσσονται 120 θέσεις συνολικά, οι 60 στην Κομοτηνή και οι υπόλοιπες ισομοιρασμένες σε Ξάνθη και Διδυμότειχο. Κι ενώ επί ημερών του προηγούμενου μουφτή Κομοτηνής, Μέτσο Τζεμαλή, πάντα οι αιτήσεις υπερκάλυπταν τις θέσεις, από το 2018 που εκείνος συνταξιοδοτήθηκε η πορεία ήταν 66-48-42-42! Μάλιστα επί του διαδόχου του (Τζιχάτ) κόβονται ετσιθελικά ορισμένοι, οπότε οι προσλαμβανόμενοι περιορίστηκαν στα τρία χρόνια της θητείας του κάτω από τους… 40.

Είναι πραγματικά απίστευτο, σε καιρούς τέτοιας ανεργίας και μετανάστευσης, να προσφέρονται από το κράτος δεκάδες έμμισθες θέσεις και η μία στις τρεις να μένει στα αζήτητα! Οι 240 ιμάμηδες λοιπόν, ένα νούμερο ούτως ή άλλως πολύ φιλόδοξο για τα πραγματικά δεδομένα, έχουν υποτριπλασιαστεί. Αλλά ακόμα κι αυτοί που μείνανε, υπηρετούν πράγματι στις θέσεις που πρέπει και για τις οποίες πληρώνονται; Η απάντηση είναι καταφατική για όσους πηγαίνουν σε σχολεία, οπότε έχουν συγκεκριμένο πρόγραμμα, ανελαστικές υποχρεώσεις και διευθυντή που τους ελέγχει.

Τι συμβαίνει όμως με τους υπόλοιπους; Κανένας δεν ελέγχει εκείνον που αναλαμβάνει ένα τέμενος (ιδίως αν είναι εκτός πόλεως), αν δηλαδή όντως πηγαίνει να κάνει την προσευχή, ή αφήνει τα πάντα στα χέρια του προξενικού υπαλλήλου και ο ίδιος κάθεται στο σπίτι του, γιατί αποφεύγει να έρθει σε αντιπαράθεση, ή γιατί κάνει παράλληλα άλλη δουλειά, ή γιατί απλώς βαριέται! Θέσεις αργομισθίας είναι κι εκείνες στις μουφτείες, αφού το διοικητικό-γραφειοκρατικό έργο είναι ελάχιστο.

Ο λόγος στο υπουργείο Παιδείας

Από την πρώτη εφαρμογή του νόμου είχαμε επισημάνει την απουσία κάθε ελέγχου των διοριζόμενων, μια κατάσταση που προφανώς και θα οδηγούσε το εγχείρημα στην απαξίωση. Έκτοτε περάσανε τόσα χρόνια και τίποτε δεν άλλαξε, παρά μόνο κάποια πρόσωπα. Και πού καταλήξαμε; Υπάρχουν στοιχεία ότι συγκεκριμένοι άνθρωποι που έχουν λόγο στα πράγματα, πουλάνε τις θέσεις των ιμάμηδων! Μάλιστα το ζευγάρι αυτό που εδρεύει στην Κομοτηνή, έχει άκρες και στην Αθήνα, με αποτέλεσμα να παραμένει στον “αφρό”, παρότι ήδη μια τουλάχιστον υπόθεση διαφθοράς τρέχει δικαστικώς εναντίον του ενός.

Τώρα πάει να σκάσει και δεύτερο σκάνδαλο, ακόμη μεγαλύτερο από το πρώτο, με μια σειρά από τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, οι οποίες κυκλοφορούν μεταξύ των ιεροδιδασκάλων και αποκαλύπτουν το πόσο έντιμοι και νομιμόφρονες είναι ορισμένοι που παριστάνουν τους συνομιλητές του κράτους. Είναι δυνατόν να μη γνωρίζουν στα υπουργεία τα ανωτέρω; Κι αν τα γνωρίζουν, τι πράττουν σχετικά;

Ο λόγος πλέον είναι στο υπουργείο Παιδείας και στον αρμόδιο ειδικό Γραμματέα Γ. Καλαντζή. Ελπίζουμε ότι δεν θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια επιτρέποντας την λεηλασία και αναμένοντας την πλήρη κατάρρευση του συστήματος, που ανέλαβε να στήσει και να στηρίξει. Η συγκυρία μας ευνοεί για αλλαγές, αφού διανύουμε περίοδο εσωτερικής αποσύνθεσης της τουρκικής πλευράς και άρα το πεδίο είναι πιο ελεύθερο για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Δεν πρέπει να επιτραπεί σε κανέναν να μας κοροϊδεύει ασύστολα και να μεθοδεύει την “ανάλωση” των χρημάτων που διαθέτει ο ελληνικός λαός από το υστέρημά του. Ο νόμος των 240 ιμάμηδων, όπως όλοι θυμόμαστε, έγινε για να ξεφύγουμε από τις παθολογίες του παρελθόντος κι όχι για να τις επαναφέρουμε με άλλη μορφή και νέους πρωταγωνιστές.