Τα διαπλεκόμενα κόμματα και ο φερετζές των Εξεταστικών

Οι Τούρκοι κάθε μέρα μας απειλούν και εμείς το χαβά μας: να κάνουμε μια Εξεταστική Επιτροπή για να ερευνηθούν σπατάλες της κυβέρνησης προς τα ΜΜΕ, ώστε τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μια και τα εθνικά θέματα δεν προσφέρουν και πολύ χώρο για να μπορεί κανείς να κρατά αποστάσεις από αυτήν, να μπορούν να κρατάνε την εκλογική τους πελατεία στο μαντρί τους. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε με τις Εξεταστικές Επιτροπές και ιδανικό χώρο για να αντιπολιτευτεί.

Δεν τους είπε κανείς ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Άλλωστε είχε την ευκαιρία να προσφέρει και κάτι χρήσιμο στην κοινωνία όταν ήταν στην εξουσία. Αντί γι’ αυτό το μόνο που επέτυχε ήταν να αναδείξει τον ολοκληρωτικό του χαρακτήρα. Ήθελε να ελέγχει μαζί με τους αρμούς της εξουσίας και τα ΜΜΕ. Δεν τους έφτανε ο Καψώχας και λοιποί στην ΕΡΤ τα θέλανε όλα δικά τους και ξεκίνησαν με τον Σαββίδη και κατέληξαν στα βοσκοτόπια, που μετετράπη σε εφιάλτη τους.

Τουλάχιστο στο καπιταλιστικό σύστημα ισχύει το αξίωμα του ανταγωνισμού καπιταλιστών και όποιον πάρει ο χάρος, που όσο και να είναι κακός υπερτερεί του ανταγωνισμού του ενός κυρίου με τον εαυτό του. Τώρα ξαφνικά προσπαθούν να δείξουν πως κόπτονται για τα λεφτά μας και έτσι επινόησαν την Εξεταστική Επιτροπή για να συνεχίσουν να μας κοροϊδεύουν και να μας ρίχνουν και στάχτη στα μάτια.

Πάντως όλα τα κόμματα επέλεξαν το δρόμο που χάραξε ο ΣΥΡΙΖΑ: ναι στην Εξεταστική για τις σπατάλες προς τα ΜΜΕ. Μάλιστα η ΝΔ, και δικαίως, θέλει να ξεκινήσουν οι έρευνες από το 2015 και να γίνει έρευνα για όλους. Για να μάθουμε τι; ότι η κάθε εξουσία επιδιώκει να έχει τα ΜΜΕ με το μέρος της, ώστε να περιορίζεται και η κριτική προς αυτήν, κάτι που την βοηθά να στεριώνει στην καρέκλα της εξουσίας.

Κόμματα και καπιταλιστικό σύστημα

Έτσι λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα του οποίου όλα τα κόμματα είναι, αντικειμενικά, υπηρέτες του, παράλληλα δε διακηρύττουν και την πίστη τους στη δημοκρατία, χωρίς να έχουν και κάποια σχέση με αυτήν. Αυτό είναι το δικό μου συμπέρασμα, αλλά και άλλων όπως π.χ. του καθηγητή Κώστα Μελά, ο οποίος πρόσφατα με άρθρο του στην SLpress.gr, αναδεικνύει τον διαχρονικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας στο πλευρό του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Τώρα θα μου πει κανείς: στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώνεις και θα έχει και δίκαιο μόνον που σε αυτήν την περίπτωση το αξίωμα αυτό είναι διεθνές. Πάντως το μόνο κόμμα στην Ελλάδα που δεν το κρύβει ότι υπηρετεί το καπιταλιστικό σύστημα είναι η ΝΔ και κάποιες παραφυάδες της και σε αυτό είναι συνεπής με την εκλογική της πελατεία, ενώ τα άλλα κόμματα το κρύβουν από τις εκλογικές τους πελατείες.

Πολύ θα ήθελα να προκύπτει αυτό ως αποτέλεσμα άγνοιας των αξιωματικών αρχών της δημοκρατίας καθώς και των μέσων της, αλλά φοβούμαι πως αυτό δεν ισχύει. Γι’ αυτό και θεωρώ όλες αυτές τις μανούβρες με τις Εξεταστικές κοροϊδία, συνοδευόμενη και με περισσή υποκρισία. Γιατί, ενώ παριστάνουν πως είναι τα θύματα, στην πραγματικότητα αυτοί είναι οι ηθικοί, και όχι μόνον, αυτουργοί της κατάστασης που επικρατεί στο χώρο των ΜΜΕ.

Γιατί αυτό, αντικειμενικά, συμβαίνει; Αυτό συμβαίνει γιατί οι πολιτικοί ασκούν το επάγγελμα του πολιτικού. Αυτό σημαίνει, όπως και σε κάθε επάγγελμα, ότι πρέπει να διαρκεί εφόρου ζωής. Ο επαγγελματισμός στην πολιτική αποτελεί τον γεννήτορα του συστήματος, όπου οι πολιτικοί, αντικειμενικά, διαπλέκονται δια της εκλογικής διαδικασίας, είτε με τους καπιταλιστές είτε με τα κάθε είδους συνδικάτα, τα οποία παράγονται ως αντίδραση απέναντι στους καπιταλιστές, και τα οποία, όμως, μαζί με τους καπιταλιστές, σε διαφορετικό φυσικά βαθμό, προωθούν την πολιτική και την οικονομική ανισότητα.

Η αγορά της πολιτικής

Η εκλογή και η ανανέωση της θητείας του επαγγελματία πολιτικού δια της ίδιας μεθόδου δημιουργεί την αγορά κατανάλωσης προϊόντων που αγοράζουν οι πολιτικοί και προφανώς το κίνητρο προς τους καπιταλιστές να επενδύσουν σε μια τέτοια αγορά ξεκινώντας από μικρά μέχρι μεγάλα επενδυτικά προγράμματα, όπως είναι τα ιδιωτικά ΜΜΕ, και με βάση τα οποία ελέγχουν το πεδίο, δηλαδή την αγορά της πολιτικής κατά τα ίδια πρότυπα της αγοράς του Άνταμ Σμιθ, και ασφαλώς και τους επαγγελματίες πολιτικούς.

Το δικαίωμα της ψήφου στους πολίτες, στις ήρεμες περιόδους, να επιλέγουν τον “δικό” τους και τους “άξιους” είναι το γλειφιτζούρι προς αυτούς για να έχουν την αίσθηση ότι κάνουν κουμάντο στην πολιτική! Τώρα μην θεωρήσετε πως οι καπιταλιστές επενδύουν τα καλά τους χρήματα για να προσφέρουν αφιλοκερδώς υπηρεσίες στο αποκαλούμενο δημοκρατικό σύστημα.

Τα επενδύουν για να βγάλουν πολλαπλάσια από αυτά που επενδύουν και όλα αυτά τα πληρώνουν οι πολίτες δια της κατανάλωσης και δια των φόρων που πληρώνουν. Οι διαφημίσεις, όπως γνωρίζετε, κοστίζουν στους παραγωγούς καταναλωτικών προϊόντων και το κόστος αυτό φορτώνεται στις τιμές πώλησης των προϊόντων τους. Όλα αυτά σημαίνουν ότι τα πολιτικά κόμματα, όπως λειτουργούν και παράγουν τους επαγγελματίες πολιτικούς, παράγουν κόστη τα οποία φορτώνουν στην πλάτη μας. Από ενδιαφέρον για μας;