Αλέξης Κέννεντυ! – Μία σύγκριση

Είναι σύνηθες φαινόμενο να χτίζονται καριέρες πάνω σε καθιερωμένα πρότυπα. Οι «δημιουργοί προσωπικότητας», είτε ονομάζονται image makers, είτε ονομάζονται Career Designers, βασίζουν την εργασία τους στην μελέτη και αντιγραφή της σταδιοδρομίας και της δημόσιας συμπεριφοράς γνωστών και καταξιωμένων προσωπικοτήτων. Στην περίπτωση που μας αφορά, είναι αξιοσημείωτη η συνάφεια πολιτικής συμπεριφοράς του Αλέξη Τσίπρα με τον Τζον Κέννεντυ (John F. Kennedy, γνωστό και ως JFK). Επισημαίνεται όμως η αποκλίνουσα δεοντολογία.

Ο Kennedy σε ηλικία 41 ετών αποφάσισε να κατέβει ως υποψήφιος και σε δύο χρόνια κατάφερε να γίνει πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Τσίπρας σε ηλικία 41 ετών, κατάφερε να εκλεγεί Πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Τα θρησκευτικά πιστεύω

Ο Kennedy ήταν ο πρώτος μη προτεστάντης υποψήφιος για πρόεδρος, όσον αφορά τις θρησκευτικές του αντιλήψεις. Συγκεκριμένα ανήκε σε θρησκευτικά πολιτική μειονότητα, γιατί ήταν καθολικός. Το γεγονός αυτό επηρέασε την πολιτική στρατηγική του, στην προσπάθειά του να προσεταιριστεί μη προτεσταντικές ομάδες ψηφοφόρων.

Ο Τσίπρας ήταν ο πρώτος μη χριστιανός υποψήφιος για πρωθυπουργός. Συγκεκριμένα ανήκει σε θρησκευτικά πολιτική μειονότητα, γιατί αυτοπροσδιορίζεται ως άθεος. Είναι προφανές ότι το γεγονός αυτό επηρεάζει την πολιτική στρατηγική του για τον προσεταιρισμό μη χριστιανικών ή και αντιχριστιανικών ομάδων πολιτών, με απώτερο σκοπό την ψήφο τους.

Διαχωρισμός Εκκλησίας – Κράτους

Ο Kennedy επηρεασμένος προφανώς από τα θρησκευτικά πιστεύω του και για την υποστήριξη της πολιτικής στρατηγικής του, διακήρυξε τον διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους. Σκοπός ήταν να αποδυναμώσει τη δυνατότητα θρησκευτικών κέντρων στο να επηρεάζουν πολιτικά τους ψηφοφόρους. Πρέπει να επισημανθεί ότι από την εποχή του θεού Μανιτού των γηγενών ινδιάνων μέχρι και σήμερα, λόγω της πολύ-πολιτισμικότητας, μία ενιαία εκκλησία δεν αποτέλεσε ποτέ μέρος του συνδετικού κοινωνικού ιστού στις ΗΠΑ.

Ο Τσίπρας επηρεασμένος προφανώς από τα θρησκευτικά πιστεύω του και για την υποστήριξη της πολιτικής στρατηγικής του, διακήρυξε τον διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους. Δυστυχώς η συζήτηση για το θέμα αυτό κατά κύριο λόγο καθηλώθηκε σε ταπεινά ελατήρια, εστιάζοντας την δημόσια συζήτηση κυρίως στην εκκλησιαστική περιουσία, δηλαδή στο ψητό. Απώτερος σκοπός βέβαια εκτιμάται ότι είναι η σχετική ψηφοθηρία, με την προσπάθεια να αποσκοπεί στην μείωση της δυνατότητας της εκκλησίας να επηρεάζει τους ψηφοφόρους. Πρέπει όμως να επισημανθεί ότι ιστορικά και για πολλούς αιώνες η εκκλησία αποτέλεσε μέρος του κοινωνικού συνδετικού ιστού των Ελλήνων.

Υποστήριξη πολιτικών ή άλλων μειονοτήτων

Ο Kennedy υποστήριξε ενεργά τα κινήματα «ενάντια στην εξουσία», όπως ήταν τότε το κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων (civil rights protest). Ο επικεφαλής του είχε συλληφθεί και φυλακιστεί από τις Αρχές της Ατλάντα. Ήταν ο Martin Luther King. Επικέντρωσε την υποστήριξή του στις μειονότητες που όπως χαρακτηριστικά αναφέρονται στη βιβλιογραφία, φέρεται να είναι οι: urban minorities, ethnic voting blocks, organized labor, conservative Catholics. Επίσης προσπάθησε να κερδίσει ψηφοθηρικά τις «ιδιαιτερότητες» και όχι τις παραδοσιακές πολιτικές ελίτ. Βέβαια είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι αυτές οι στρατηγικές εφαρμόστηκαν, χωρίς να διαταράξουν την εθνική ασφάλεια και την κοινωνική συνοχή, σε ένα θεσμικά θωρακισμένο κράτος.

Ο Τσίπρας εφαρμόζει πολιτική υποστήριξης αντιεξουσιαστικών ομάδων, και άλλων θρησκευτικών, εθνοτικών, και λοιπών μειονοτήτων. Στα πλαίσια αυτά, είναι επικίνδυνες οι εθνο-διχαστικές τοποθετήσεις του στιλ όποιος συμμετέχει σε Gay Parade πρέπει να είναι εθνικά υπερήφανος και όσοι συμμετέχουν σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για το Μακεδονικό είναι ακροδεξιοί φασίστες, κατάπτυστοι.

Όσον αφορά την απαξίωση μεγάλου μέρους της πολιτικής ελίτ του τόπου, που ενσαρκώνεται με την σκόπιμη και συστηματική οικονομική καταστροφή της μεσαίας τάξης, είναι εθνικά επικίνδυνη και επιζήμια. Τούτο διότι αποτελεί την παραδοσιακή ραχοκοκαλιά της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα και ως εκ τούτου εγκυμονεί σοβαρούς οικονομικούς και εν πολλοίς εθνικούς κινδύνους. Και όλα αυτά τα επικίνδυνα συμβαίνουν σε ένα κράτος που επειγόντως χρειάζεται θεσμικές αλλαγές για να θωρακιστεί από πολιτικές και άλλες εκτροπές και σκοπιμότητες.

Διεθνείς σχέσεις – Ρωσία

Ο Kennedy, με σκοπό να ανακοπεί η ρωσική διείσδυση στο υπογάστριο της Αμερικής την Κούβα, συνεχίζοντας την πολιτική του προκατόχου του προέδρου Αϊζενχάουερ, συμφώνησε στη υλοποίηση κατά την προεδρία του της αποβατικής επιχείρησης στο «Κόλπο των χοίρων» της Κούβας, τον Απρίλιο του 1962. Δυστυχώς εξελίχθηκε σε πολιτική πανωλεθρία και μεγάλη ντροπή για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Η αποτυχία αυτή οδήγησε στην «κρίση των πυραύλων» έξι μήνες αργότερα δηλαδή τον Οκτώβριο, που κινδύνευσε να αιματοκυλήσει την υφήλιο.

Ο Τσίπρας, με σκοπό να ανακοπεί η ρωσική διείσδυση στο υπογάστριο της Ευρώπης στα Βαλκάνια και για να προχωρήσει η ένταξη των Βαλκανικών χωρών στις δυτικές αμυντικές και πολιτικές δομές, συμφώνησε στην υπογραφή συμφωνίας με τα Σκόπια. Το έπραξε όμως, εφαρμόζοντας μία πολιτική εθνικού ενδιαφέροντος χωρίς ευρύτερη εθνική συναίνεση. Βέβαια η διεθνής κοινή γνώμη χαιρέτισε τη συμφωνία, γιατί μακροσκοπικά, είναι επιθυμητό και απολύτως αποδεκτό τα όμορα κράτη να λύνουν τις διαφορές τους υπογράφοντας συμφωνίες. Αυτές όμως πρέπει να είναι “ζυγισμένες” και να επιλύουν και όχι να μεγιστοποιούν τα προβλήματα. Στο εγγύς μέλλον θα αποδειχθεί εάν και κατά πόσο πρόκειται για μία πολιτική πανωλεθρία και ντροπή για την εξωτερική πολιτική της χώρας μας.

Υπαρκτές Διαφορετικότητες

Ο Kennedy δολοφονήθηκε συμπληρώνοντας τρία χρόνια ως πρόεδρος. Μετά από πέντε χρόνια, η γυναίκα του Τζάκι, τρελά ερωτευμένη πιθανόν και για το χρήμα, ξενοπαντρεύτηκε ένα Έλληνα μεγιστάνα της εποχής, τον Αριστοτέλη Ωνάση. Ο γιός του σκοτώθηκε στο άνθος της νιότης του. Οικογενειακή κατάρα θα έλεγε κανείς.

Ο Τσίπρας πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι δεν επιθυμεί ούτε επιδιώκει να αντιμετωπίσει δυσάρεστες καταστάσεις που είναι ασύμβατες και απαράδεκτες στο πλαίσιο της δημοκρατικής νομιμότητας.

Η θωράκιση των δημοκρατικών θεσμών και η διασφάλιση της λαϊκής κυριαρχίας, που ενσαρκώνεται δια των εκλογών όταν αποδέχεται και επικυρώνει τις προεκλογικές δεσμεύσεις των υποψηφίων, είναι προσωπική και εθνικά συνταγματική υποχρέωση κάθε Έλληνα, ακόμα και του εκάστοτε πολιτικού ή και πρωθυπουργού. Μην λησμονούμε ότι ως κληρονόμοι του λίκνου της Δημοκρατίας, αποδεχόμεθα την τιμή και τις εξ αυτού υποχρεώσεις.

***

Σημείωση: Στοιχεία για τον JFK λήφθηκαν κυρίως από την Βιβλιοθήκη Κέννεντυ (Kennedy Library) και από σχετικές αναφορές στα ΜΜΕ, ενώ για τον ΑΠΤ από δημόσιες δηλώσεις του ιδίου, μελών της κοινοβουλευτικής Ομάδας, καθώς και από σχετικές αναφορές στα ΜΜΕ.