Τα χάρτινα ανθρωπάκια της καθημερινότητας – Το νέο λεύκωμα του Στάθη

Κυκλοφόρησε το καινούργιο Λεύκωμα του Στάθη, από τις Εκδόσεις “Μωβ”. Είναι το 37ο Λεύκωμα του εκλεκτού δημιουργού στα 40 χρόνια της διαδρομής του. Στην πραγματικότητα τα Λευκώματα του Στάθη συναποτελούν το χρονικό σχεδόν μισού αιώνα ελληνικής και διεθνούς Ιστορίας. Έτσι όπως μόνον τα σκίτσα και οι γελοιογραφίες μπορούν να αποδώσουν την Ιστορία, ως την καθημερινότητα των πολλών και απλών ανθρώπων, οι οποίοι, και τη γράφουν, και την υφίστανται.

Τα χάρτινα ανθρωπάκια του Στάθη είμαστε εμείς, και βλέποντας όσα παθαίνουν, όσα κάνουν και όσα ελπίζουν αυτά τα ανθρωπάκια, είναι σαν να κάνουμε παρέα με τον εαυτό μας, σαν να κουβεντιάζουμε μαζί του, αλλά και με όλους τους άλλους, που μας μοιάζουν ή διαφέρουν από μας. Τα σκίτσα είναι ένας διάλογος, ένα θέατρο που στη σκηνή του ανεβαίνει κάθε μέρα μια διαφορετική ιστορία που ενώνεται με τις άλλες ιστορίες στην αναζήτηση της αλήθειας. Που βρίσκεται πίσω από τα γεγονότα και τα λεγόμενα για τα γεγονότα. Κι αυτό είναι η γοητεία μιας καλής γελοιογραφίας, η ειλικρίνειά της.

Στην περίπτωση του Στάθη, με το γνωστό ιδεολογικό του στίγμα, αυτό θα μπορούσε να ορισθεί ως μια στρατευμένη αθωότητα. Την οποίαν συχνά έχει πληρώσει ο δημιουργός, αλλά όχι το έργο του. Αυτό βλέπουμε και στο νέο του Λεύκωμα. Αποτελείται από την ανθολογία σκίτσων που δημιουργήθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια στο πλαίσιο ενός “Αδικοχαμένου Καιρού” όπως λέει ο υπότιτλος του Λευκώματος.

Διότι αυτό που περιγράφεται κυρίως, στα “Αδέσποτα” είναι το άλγος του χρόνου που κλέβει από τους ανθρώπους το σύστημα μέσα στο οποίο ζουν, αντί να τους προσφέρει αναλόγως με την εργασία, την αξιοπρέπεια και τις προσδοκίες εκείνων των πολλών που, άλλωστε, παράγουν τα πάντα και νέμονται τα ελάχιστα. Στα “Αδέσποτα”, σκίτσα που δημοσιεύθηκαν στο “Ποντίκι”, τον “Δρόμο της Αριστεράς” και το “ICT weekly”, εμφανίζεται για μία ακόμη φορά η ιδιαίτερη εικαστική δύναμη του Στάθη που κάνει, και αυτή, τις γελοιογραφίες του ξεχωριστές και τα σκίτσα του να παραπέμπουν στην αφηγηματική ζωγραφική.

Καθημερινότητα

Το λεπτό χιούμορ, η κραυγαλέα καταγγελία, η αποκατάσταση του αυτονόητου δια του ορθού λόγου, αλλά και ο σουρεαλισμός της καθημερινότητας, η υπονόμευση της δημαγωγίας, η σχέση της κοινής λογικής με την ηθική, η ποιητική της λαϊκής σοφίας, αποτελούν τη σκακιέρα πάνω στην οποία κινούνται τα χάρτινα ανθρωπάκια του Στάθη, πέφτουν, σηκώνονται, χαμογελούν, πάνε στο γιατρό, διώκονται, προσπαθώντας πάντα ο καιρός τους να μην είναι ένας “Αδικοχαμένος Χρόνος”.

Ο Στάθης εργάσθηκε στον Ριζοσπάστη, στα ΝΕΑ, στην Ελευθεροτυπία, τη Real news, το Ποντίκι, τους 4 Τροχούς, το Αντί και πλήθος άλλων εντύπων, στο ραδιόφωνο, την εικονογράφηση βιβλίων και την προβολή εργατικών και καλλιτεχνικών γεγονότων. Με την κατάσταση που διαμορφώθηκε και διαμορφώνεται στα ΜΜΕ στα χρόνια των Μνημονίων, πολλοί καλοί δημοσιογράφοι βρέθηκαν εκτός του κεντρικού Τύπου. Στον οποίο κυριαρχεί ο μανιχαϊσμός που εκφράζει τα κυρίαρχα κόμματα, μια καρικατούρα πλέον ακόμα και αυτού του ίδιου παλαιοκομματικού δικομματισμού. Τα χάρτινα ανθρωπάκια του εκλεκτού δημιουργού αναζητούν κάτι άλλο, πιθανόν να μην ξέρουν τι, αλλά θα το βρουν…