Πως η Ελλάδα να διεκδικήσει τις γερμανικές οφειλές

Επικεντρώνομαι και πάλι, όπως αποτελεί πάγια υποχρέωση της κάθε Ελληνίδας και του κάθε Έλληνα, στο άλυτο πάντοτε, και για περίπου έναν αιώνα, πρόβλημα των τεραστίων γερμανικών χρεών προς την Ελλάδα. Υπάρχουν κάποιες εξελίξεις που απαιτούν, πιθανώς, διαφορετικές προσεγγίσεις του παρελθόντος, με την προϋπόθεση βέβαια, που δυστυχώς δεν πληρούται, ότι η χώρα μας θα κινηθεί αποφασιστικά και θα απαιτήσει, επιτέλους, με νύχια και δόντια αυτά που δικαιωματικά της ανήκουν.

Και που οπωσδήποτε δεν έχουν παραγραφεί, όπως κατά καιρούς ισχυρίζονται, αυτοί που παρανόμως τα κατακρατούν. Η ανάγκη, από την πλευρά της Ελλάδας, να διατηρεί ανελλιπώς επί τάπητος το θέμα αυτών των χρεών υπήρχε από την πρώτη στιγμή της περάτωσης του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Ωστόσο, πρόσφατα υπάρχουν κάποια μηνύματα που φαίνεται ότι το απειλούν με οριστική λήθη, αν δεν εξασφαλιστεί η συνεχής διατήρησή του στο διεθνές προσκήνιο.

Αναφέρομαι στην κίνηση, που εμφανίζεται ως “πολιτική μνήμη” και που προωθείται από τη Γερμανία, προκειμένου να περάσουν στη λησμονιά τα ναζιστικά εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας. Ειδικότερα, η Γερμανία, με διάφορες υπόγειες πρωτοβουλίες, προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία της κατοχής, με δήθεν αντικειμενικό τρόπο, αποβάλλοντας από αυτήν τις φρικαλεότητες που  στοίχισαν τη ζωή στο 20% του τότε ελληνικού πληθυσμού, με βάρβαρους και βασανιστικούς τρόπους, και που βύθισαν τη χώρα σε, χωρίς προηγούμενο, λεηλασία και εξαθλίωση.

Ένα από τα αποτελέσματά αυτής της προσπάθειας είναι, πιθανότατα, και η δημιουργία στην Ελλάδα ελληνογερμανικής ένωσης με στόχο την αλλοίωση των τρομακτικών κατοχικών  συμβάντων. Και από την άλλη πλευρά, υπάρχουν, ενδεχομένως, κάποια ελπιδοφόρα μηνύματα, που μας έρχονται από μερίδα της νέας γερμανικής κυβέρνησης, αυτής  των Πρασίνων και των Αριστερών.

Πρώτον, οι πράσινοι από την πρώτη στιγμή που ανέλαβαν καθήκοντα ζήτησαν να περιληφθεί στη συμφωνία συνασπισμού το “ελληνικό ζήτημα”. Αλλά και δεύτερον, οι εταίροι της νέας κυβέρνησης συμφώνησαν στην ανάγκη να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη γεγονότων του παρελθόντος, και όχι να την εξαφανίσουν, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για «κουλτούρα μνήμης» που αποτελεί «προσφορά στη Δημοκρατία και σε ένα μέλλον κοινό».

Η άρνηση τη Γερμανίας

Θα ήταν, βέβαια, αφελής η υπόθεση ότι οι καλές αυτές προθέσεις των Πρασίνων και των Αριστερών θα μπορούσαν να ανατρέψουν την ανυπόστατη και συνάμα προσβλητική απάντηση του προηγούμενου γερμανικού Κοινοβουλίου της 25ης Μαρτίου του 2021, στη διπλωματική νότα της ελληνικής κυβέρνησης της 20ης Ιανουαρίου του 2021, που έθετε το ζήτημα των γερμανικών χρεών.

Η απάντηση ήταν ότι «δεν υπάρχει θέμα αποζημιώσεων για την Ελλάδα». Ωστόσο, επειδή είναι δεδομένο και αδιαμφισβήτητο ότι αυτό το θέμα υπάρχει, ουδέποτε θα έπρεπε να γίνει δεκτή από την ελληνική κυβέρνηση, η απάντηση του  γερμανικού Κοινοβουλίου, περί της δήθεν ανυπαρξίας του. Αντιθέτως, έστω και με τόσο μεγάλη καθυστέρηση, ευνόητη θα ήταν η έντονη και συνεχής ελληνική αντίδραση, η ανακοίνωση  αποδεικτικών στοιχείων προς κάθε κατεύθυνση και η, με κάθε τρόπο, έκθεση της Γερμανίας στην Ευρώπη και την υφήλιο.

Επειδή αυτή αρνείται, χωρίς δικαιολογία, να πληρώσει τα χρέη της επί 81 χρόνια, για το κατοχικό δάνειο και τις ανυπολόγιστες καταστροφές που προκάλεσε στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα απαιτεί να καταβάλλονται ανελλιπώς τα πολύ χαμηλότερα ελληνικά χρέη προς αυτήν. Και να υπενθυμισθεί, σχετικά, ότι η Γερμανία είναι μέλος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας, και συνεπώς είναι απαράδεκτο  να μη σέβεται τους νόμους της ηθικής, ενώ προΐσταται της Ευρώπης. Να προστεθεί  ακόμη ότι η Ελλάδα παρέδωσε στη Γερμανία 700 φακέλους εγκληματιών πολέμου, για να δικαστούν, αλλά ουδέποτε δικάστηκαν.

Τη σιωπή της Ελλάδας, (με στιγμιαίες, αλλά χλιαρές και οπωσδήποτε μη συνεχιζόμενες αντιδράσεις) στην αδιανόητη όσο και άκρως προσβλητική γερμανική στάση, που δυστυχώς ενθαρρύνεται από την υποτελή  ελληνική ανοχή, έρχεται να διακόψει η έμμεση, έστω, επαναφορά του ανοικτού αυτού θέματος από τη νέα γερμανική Κυβέρνηση. Καθώς και η ελπίδα ότι τώρα έχουμε περισσότερες πιθανότητες να εισακουστεί η υπερώριμη και πλήρως βάσιμη απαίτησή μας.

Το βασικό ερώτημα

Αυτονόητη πρέπει να θεωρείται η πεποίθηση ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν, δεν έχουν και δεν θα έχουν το δικαίωμα αυτής της ενδοτικής στάσης απέναντι στη Γερμανία, καθώς από την έκβαση αυτού του θέματος εξαρτάται, και στο παρελθόν, αλλά κυρίως τώρα, η επιβίωση του ελληνικού λαού. Όντως, δεν χρειάζονται επεξηγήσεις ή και αποδείξεις, προκειμένου να γίνει δεκτό ότι στο διάστημα των 81 αυτών ετών, η Ελλάδα επέτρεψε στη Γερμανία να απολαμβάνει ποσό χρημάτων,που δεν της ανήκαν, αφού μας τα χρωστούσε.

Ενός ποσού, που με τους τόκους του αγγίζει ήδη το τρισεκατομμύριο σε δολάρια ή ευρώ. Με αποτέλεσμα, η αναποτελεσματικότητα αυτή των ελληνικών κυβερνήσεων να έχει ως συνέπεια, περιόδους τραγικών συνθηκών διαβίωσης του ελληνικού λαού, υπέρμετρες θυσίες του,  χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, υπογεννητικότητα, κορύφωση εκτρώσεων και αυτοκτονιών,  ανυποληψία έξωθεν επειδή δήθεν η Ελλάδα χρωστά και δήθεν πρέπει να υποβληθεί για γενιές και γενιές στον εξευτελισμό και στις απάνθρωπες συνέπειες των μνημονίων κλπ., κλπ.

Πως, λοιπόν, να αποφύγει κανείς το ερώτημα: με βάση ποιο, ακριβώς, δικαίωμα παρέβλεψαν οι κυβερνήσεις μας των 81 τελευταίων ετών, την ανάγκη ανάπαυσης των ψυχών των αδελφών μας, που σφαγιάστηκαν στα Καλάβρυτα, στη Βιάνου, στο Χορτιάτη, στο Δίστομο, στην Κλεισούρα κλπ., κλπ., αλλά και ολόκληρου του λαού μας που αποδεκατίστηκε και σκελετώθηκε από την πείνα και τις κακουχίες;

Με ποιο δικαίωμα οι κυβερνήσεις των τελευταίων 11 ετών δέχθηκαν να υπογράψουν το αντισυνταγματικό, αλλά και εγκληματικό περιεχόμενο των μνημονίων, χωρίς να σκεφθούν να απαιτήσουν συμψηφισμό με τα τεραστίων διαστάσεων  γερμανικά χρέη προς την Ελλάδα; Αλλά, και πως να χαρακτηρίσει κανείς τη “σιωπή των αμνών”, εκ μέρους της Προέδρου της Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού, για το συγκεκριμένο πρόβλημα, το οποίο ουδόλως εθίγη, κατά την άκαιρη επίσκεψη της κυρίας Μέρκελ στην Ελλάδα, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου;

Η νέα κίνηση

Παρότι, αναμφίβολα, αυτό το μέγα ελληνικό πρόβλημα, όφειλε να είναι το κυρίαρχο αντικείμενο της συζήτησης, ιδίως και επειδή η επίσημη επισκέπτρια εξεδήλωσε κάποιας μορφής τύψεις για την τυραννία των μνημονίων, που η ίδια επέβαλε στην Ελλάδα. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διακοπεί η απαράδεκτη αυτή κατάσταση, κάποιοι ανάμεσά μας, συγκροτήσαμε μια νέα κίνηση που απαρτίζεται από το ΙΗΑ (International Hellenique Association), το Ελληνοκαναδέζικο Κογκρέσο και το Ίδρυμα Δελιβάνη (σε συνδυασμό και με την ΤΙΜΗΣΤΟ 21), με στόχο την όσο γίνεται πιο δυναμική επαναφορά στο προσκήνιο του, κορυφαίας σημασίας, αυτού εθνικού θέματος.

Με τις περιορισμένες μας δυνατότητες, χωρίς στήριξη από πουθενά, προχωρήσαμε σε σχετική αρθρογραφία, και όχι μόνο στην Ελλάδα, σε συνεντεύξεις σε ανεξάρτητα τηλεοπτικά κανάλια, και προσφάτως σε πρόσκληση του Γερμανού βουλευτή  Dr Gregor Gysi (Linken), του οποίου την ομιλία (στην οποία αναγνωρίζει ευθαρσώς τα δίκαιά μας) μεταφράσαμε αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά, και αποστείλαμε σε χιλιάδες αποδέκτες.

Η  αντιμετώπιση μου, αναφορικά με  την επιστολή σε γαλλική μετάφραση, που απέστειλα  σε εκατοντάδες αποδέκτες, στη γαλλική Βουλή και αλλού, συνοψίζεται στην (απολύτως άλλωστε λογική) παρότρυνση: «μα….πιέστε την Κυβέρνησή σας». Και να προσθέσω, ότι η υπεράσπιση μας, ως απλοί ιδιώτες, του εθνικού αυτού θέματος, ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνησή μας σιωπά, κινδυνεύει να μας χαρακτηρίσει “ψεκασμένους”, “ακροδεξιούς” κλπ (είναι γνωστές τα “ευρηματικά” αυτά επίθετα, από προηγούμενες ανάλογες περιπτώσεις).

Οι προτάσεις

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για το μέγα αυτό πρόβλημα, θα μπορούσε να το φέρει σε αίσιο πέρας. Ως παράδειγμα αναφέρω κάποιες προτάσεις μελών της κίνησής μας ή και του προσκεκλημένου, για διάλεξη, Γερμανού βουλευτή:

• Δήμευση των περιουσιακών στοιχείων της Γερμανίας, που βρίσκονται στην Ελλάδα.
• Παύση πληρωμών των ελληνικών χρεών προς τη Γερμανία, μέχρις ότου οριστεί ημερομηνία έναρξης διαπραγματεύσεων, για τα γερμανικά χρέη.

Αλλά εφόσον αυτό δεν συμβαίνει, δεν έχουμε πολλές επιλογές δράσης, από την πλευρά μας, αλλά αντιθέτως είμαστε υποχρεωμένοι να αρκεστούμε:

• Στο να πιέσουμε την κυβέρνηση, προκειμένου να πειστεί να αναλάβει ενεργό ρόλο, με συνεχή και αποφασιστική παρουσία στον αγώνα διεκδίκησης των γερμανικών χρεών.
• Σε εξακολουθητική προσπάθεια, για να κρατούμε ζωντανό το πρόβλημα αυτό, με συνεντεύξεις, άρθρα, ομιλίες κλπ.
• Στην πρόσκληση όλων των Ελληνίδων και Ελλήνων να ψηφίσουν διαδικτυακά στο λογαριασμό μας του ΦΒ ΤΙΜΗΣΤΟ 1821 (CHANGE.ORG) για την απόδοση των  γερμανικών χρεών, πρωτοβουλία που συνεχίζει μια ανάλογη προηγουμένη του ΙΗΑ, με ήδη πολλές χιλιάδες υπογραφών. Πιστεύουμε ότι αν συγκεντρώσουμε συντριπτικά υψηλό αριθμό υπογραφών, θα ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη της  Ευρώπης και της υφηλίου (που είναι λογικό να αγνοούν την πραγματικότητα ύστερα από την πάροδο 81 ετών), θα υποχρεώσει την ελληνική κυβέρνηση να πάρει θέση και θα διευκολύνει την ευόδωση του δίκαιου  αυτού ελληνικού αιτήματος.