Γιώργος Τρομάρας: Έφυγε ο Κουταλιανός της εποχής μας

“Έφυγε” σε ηλικία 75 ετών, στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Αλεξάνδρα όπου νοσηλευόταν τις τελευταίες ημέρες μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο, ο θρυλικός Γιώργος Τρομάρας, ένας άνδρας που έγραψε την δική του ιστορία στην ελληνική κοινωνία, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν influencer και που για να γίνεις ξακουστός, έπρεπε όντως να έχει κάνει κάτι σημαντικό. Υπήρξε δυο φορές πρωταθλητής Ελλάδας στην ελεύθερη πάλη και μια φορά πρωταθλητής Ευρώπης στην επαγγελματική πάλη.

Ο Γιώργος Τρομάρας είχε υποστεί πολλαπλά εγκεφαλικά επεισόδια «προτού “λυγίσει” και η καρδιά του», όπως είπε ο γιος του Κωνταντίνος, που ασχολείται επίσης με την πάλη. Η κηδεία θα τελεστεί την Πέμπτη (27/1) στις 12 το μεσημέρι στη Ζωοδόχο Πηγή στην Πλατεία Παιανίας. Προτού γίνει “Ηρακλής” και λαϊκός θρύλος, τραβώντας ακόμα και τρένο και σηκώνοντας αμάξια ως διάδοχος του Κουταλιανού και του Σαμψών, ήταν ένα φτωχόπαιδο, με μοναδικό του όπλο τη φυσική δύναμη και τα γερά του δόντια.

Η ζωή του ξεκίνησε από ένα μικρό χωριό της Τριχωνίδας, την Αγία Σοφία. Είχε φτωχική και δύσκολη παιδική ηλικία, όμως από πιτσιρικάς έδειχνε ότι θα στηριζόταν στην μυϊκή του δύναμη. Πέρασε από το χωριό του ένας παλαιστής για επιδείξεις, ο Δημήτρης Κωνσταντίνου, και ο Τρομάρας, σε ηλικία μόλις εννέα ετών, τον μιμήθηκε σηκώνοντας ένα γαϊδουράκι. Σε ηλικία 11 ετών ξεκίνησε ελευθέρα πάλη με δάσκαλο τον Σταμάτη Χαρισιάδη (τον λεγόμενο “παππού”), σημαντικό προπονητή της εποχής.

Όταν έγινε 21 ετών άνοιξε το πρώτο γυμναστήριο στο Αιγάλεω και θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους στον τομέα των ιδιωτικών γυμναστηρίων. Εν συνεχεία άνοιξε μια (τρόπον τινά) αλυσίδα γυμναστηρίων σε διάφορες περιοχές. Κατά την διετία 1968-1970 δίπλα στον Τζίμη Αρμάο ή “Τζίμη τον Τίγρη” άρχισε τα πρώτα επιτεύγματα μυϊκής δύναμης. Ο Αρμάος “έφυγε” το 1999 σε ηλικία 66 ετών πάμφτωχος, παρότι στα νιάτα του ήταν σωματοφύλακας του Φρανκ Σινάτρα. Ο Τρομάρας έχει εμφανιστεί και σε έξι ταινίες, ενώ η ζωή του έγινε κι αυτή ταινία, από τον Παντελή Βούλγαρη.

Γιώργος Τρομάρας, ο αγαθός “γίγαντας”

Ήταν ένας ευγενής άνθρωπος που η συμπεριφορά του έκανε κοντράστ και με το όνομα και με την όψη του. Στα τέλη της δεκαετίας του ’50 όταν η οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα αναζητώντας καλύτερη τύχη, ο Γιώργος Τρομάρας στράφηκε στον επαγγελματικό αθλητισμό με ελληνορωμαϊκή πάλη, καθώς αυτό ήταν το άθλημα που τότε είχε τις δόξες του, μετά το ποδόσφαιρο. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την ελευθέρα ιαπωνική πάλη και το κατς. Οι διακρίσεις και η χρυσή ζώνη δεν άργησαν να έρθουν, αφού κατέκτησε τρεις φορές το πρωτάθλημα Ελλάδας στην Πάλη, ενώ το 1979 ανακηρύχτηκε πρωταθλητής Ευρώπης.

Από το 1970 μέχρι και το 2000 ταξίδεψε σε 35 χώρες για να παλέψει ή να κάνει επιδείξεις δύναμης. «Έχω παλέψει με ανθρώπους από όλες τις φυλές του πλανήτη», είχε πει ο ίδιος. Πέρα από την πάλη όμως, το κοινό τον θαύμαζε για τις επιδείξεις δύναμης. Έσπαγε αλυσίδες με τα χέρια και τσιμεντένιες πλάκες στο κεφάλι του, τραβούσε με τα δόντια του ακόμη και αυτοκίνητα, ξάπλωνε και άφηνε να τον πατήσουν φορτηγά!

Έχει σύρει με τα δόντια του νταλίκα 35 τόνων, σε επίδειξή του στο Κουβέιτ. Το 2000 έδεσε στον Πύργο Ηλείας δύο βαγόνια και τα τράβηξε με τα δόντια του, ενώ το 1980 είχε τραβήξει τέσσερα! Ο Γιώργος Τρομάρας σταμάτησε την πάλη το 1996, ενώ ήταν ήδη σχεδόν 50 ετών. Παρά τις πολλές προτάσεις που του έγιναν να μείνει στο εξωτερικό και να γίνει προπονητής, δεν μπόρεσε ποτέ να ζήσει μακριά από τον τόπο του.

«Αγαπούσα τον τόπο μου και δεν μπορούσα να μείνω ποτέ πάνω από ένα μήνα μακριά από την Ελλάδα», είχε πει σε συνέντευξη του προ επτά ετών. «Κάποιοι μου πρότειναν να γίνω σωματοφύλακας και συνοδός διασήμων. Δεν το δέχτηκα ποτέ, ο αθλητής πρέπει να μένει πιστός στο άθλημά του και σε τίποτα άλλο», προσέθεσε τότε. Ο ίδιος είπε ότι δεν ήταν και λίγες οι φορές που κινδύνευσε. «Έχω φτάσει στην πόρτα του χάρου 15 φορές. Μια φορά, το 2010, παραλίγο να μείνω παράλυτος, όταν ένα φορτηγό που περνούσε από πάνω μου το έσβησε ο οδηγός επειδή φοβήθηκε και με άφησε πλακωμένο».

Πήγαινε σε πολλά σχολεία και έκανε επιδείξεις τονίζοντας στα παιδιά το ηθικό σκέλος της όλης υπόθεσης: «Σπάω αλυσίδες και τραβάω αμάξια με τα δόντια. Αλλά πιο πολύ με ενδιαφέρει τα παιδιά: να αθλούνται σωστά, μακριά από επικίνδυνα φάρμακα και αναβολικά, να κάνουν υγιεινό τρόπο ζωής, εννοείται να είναι μακριά από καταχρήσεις και βλαβερές ουσίες, και να τρώνε το σπιτικό φαγητό. Εγώ έγινα αυτό που είμαι με φασόλια, φακές και καμιά φορά λίγο γιουβέτσι»…