Πού οδηγεί ο τυφλός αντιρωσισμός – Ο Πούτιν και η δυτική υποκρισία

Από χθες το βράδυ και ενώ η ο πλανήτης θυμίζει επικίνδυνα το 1914, καταβάλλεται μια συντονισμένη προσπάθεια από τα διεθνή συστημικά ΜΜΕ, όπως και από τα εγχώρια, να βρούμε το νέο Χίτλερ στο πρόσωπο του Πούτιν και ο αντιρωσισμός να αναγορευθεί σε νέο δόγμα. Δεν είναι η πρώτη φορά βεβαίως: οι ΗΠΑ και οι υποτακτικοί τους είχαν ανακαλύψει τον Χίτλερ, παλιότερα στο πρόσωπο του Σαντάμ Χουσεϊν, του Μουαμάρ Καντάφι, του Χομεϊνί, του Άσαντ και πολλών άλλων. Λίαν συντόμως σε νέο Χίτλερ θα αναγορευτεί και ο πρόεδρος της Κίνας, Σι.

Αν ακούσει κανείς μάλιστα τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας, όπως και μεγάλου μέρους της εδώ αντιπολίτευσης, είναι λες και ξαφνικά το διεθνές δίκαιο καταλύθηκε χθες. Σε λίγο θα νομίζουμε ότι μέχρι χθες ζούσαμε σε έναν κόσμο χωρίς ξένες επεμβάσεις, αλλαγές καθεστώτων, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, παράνομης χρήσης βίας και πολλά άλλα σχετικά.

Ο αντιρωσισμός υπαγορεύει όλοι να συνασπιστούμε για να αντιμετωπίσουμε την απειλητική ρωσική αρκούδα, που πάει να κατασπαράξει αυτό το πρότυπο δημοκρατίας που υπάρχει στην Ουκρανία! Μάλιστα, στα καθ’ ημάς ευθέως λέγεται ότι αν δεν συμπαραταχθούμε στον αντιρωσισμό, τότε η αναγνώριση της “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” θα τεθεί στην ημερήσια διάταξη. Σε λίγο έτσι όπως πάει το πράγμα, θα ακούσουμε ότι η ΕΣΣΔ ενορχήστρωσε τους δύο “Αττίλες” και ότι η Μόσχα ήταν που είχε διατάξει τον βομβαρδισμό Ελλήνων με ναπάλμ!

Πριν λοιπόν σπεύσουμε ταχύτερα προς έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ας κάνουμε μια μικρή στάση για να δούμε ορισμένα στοιχεία: από το 1991 έως σήμερα μόνο, έχουμε από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, παράνομες επιθέσεις στην Σερβία, στο Ιράκ, στην Συρία, στην Υεμένη, όπου διεξάγεται γενοκτονικός πόλεμος, για να θυμηθούμε μερικές μόνο, με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες.

Έχουμε παράνομες αλλαγές καθεστώτων ή και μακρόχρονες κατοχές σε Ιράκ και Λιβύη, καταστροφική κατοχή στο Αφγανιστάν, παράνομη απόπειρα αλλαγής καθεστώτος σε Συρία, Βενεζουέλα, Ιράν και πλείστες άλλες χώρες. Επίσης, πλήρη στήριξη στο καθεστώς απαρτχάιντ του Ισραήλ, χιλιάδες παράνομες εξωδικαστικές δολοφονίες, χρήση απαγορευμένων όπλων, παράνομες και καταστροφικές κυρώσεις, παράνομες αποσχίσεις εδαφών από κράτη και αναγνώρισή τους (Κοσσυφοπέδιο), καταλήστευση φυσικών πόρων κρατών ή και περιουσιακών στοιχείων, στήριξη της τουρκικής εισβολής και κατοχής στην Συρία και στο Ιράκ, ανοχή της κατοχής στην Κύπρο και πολλά πολλά ακόμα.

Διεθνές Δίκαιο και αντιρωσισμός

Όσο αυτά λάμβαναν και λαμβάνουν χώρα, καμία από τις σημερινές, εγχώριες, συστημικές δυνάμεις δεν φοβήθηκε μήπως και δημιουργούνταν προηγούμενο για την Κύπρο. Ο πρώην πρωθυπουργός ήταν “κολλητός” του Μπίμπι της κατοχικής δύναμης Ισραήλ, ενώ ο σημερινός πρωθυπουργός σχεδόν συνέχαιρε τον πρώην πρόεδρο Τραμπ για την εξωδικαστική δολοφονία Σολεϊμανί και συμμετείχε σε παράνομες απόπειρες αλλαγής καθεστώτος (Βενεζουέλα, Λευκορωσία,) πέραν της συνενοχής μας στην Συρία.

Ανάμεσα δε, στους σημερινούς ένθερμους κήνσορες, για τους οποίους ο αντιρωσισμός είναι το υπέρτατο δόγμα, ελάχιστοι προβληματίζονταν για την συστηματική αποδόμηση των θεμελίων του διεθνούς δικαίου από τις ΗΠΑ. Όσο μόνο οι Αμερικανοί μπορούσαν να επιβάλλονται στο διεθνές δίκαιο δια της βίας, καταστρατηγώντας το, οι Ευρωπαίοι και οι ντόπιοι χειροκροτούσαν και ανακάλυπταν δόγματα δικαιολόγησης των ενεργειών της Ουάσιγκτον (ανθρωπιστική επέμβαση, ευθύνη για προστασία, εξαγωγή της δημοκρατίας, νομικός κοσμοπολιτισμός κλπ).

Στα καθ΄ ημάς, η δικαιολόγηση ήταν άλλοτε ότι οι ΗΠΑ αποτελούσαν την μόνη υπερδύναμη, άλλοτε ότι δήθεν περικυκλώναμε την Τουρκία και άλλοτε απλώς η απόκρυψη της αλήθειας. Πόσες φορές τα ελληνικά ΜΜΕ έχουν προβάλλει τον λιμό και τον λοιμό στην Υεμένη για παράδειγμα, ή την κατοχή της Παλαιστίνης; Κάπως έτσι, με ένα μείγμα ψευτορεαλισμού και ψευτοπατριωτισμού, οι ψοφοδεείς ηγεσίες μας δεν τόλμησαν ποτέ να ψελλίσουν ούτε το ζήτημα των κυρώσεων στην ΕΕ εναντίον της Τουρκίας –όχι ότι θα υιοθετούνταν– ούτε έστω την διακοπή της χρηματοδότησης της Τουρκίας από την Ένωση.

Ενώ, όμως, συμφωνούμε ως Ελλάδα να χρηματοδοτείται η κατοχική δύναμη Τουρκία από την ΕΕ, ενώ στηρίζουμε ενεργά την κατοχή των Παλαιστινίων από το Ισραήλ, ενώ συνδράμουμε στον γενοκτονικό πόλεμο εναντίον της Υεμένης, όταν πρόκειται για τον “προαιώνιο εχθρό” μας, την Ρωσία δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας. Καλύτερα να παγώσουμε, να βυθιστούμε σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, ακόμα και να πολεμήσουμε αν χρειαστεί βρε αδερφέ, παρά να “του περάσει” του Πούτιν και να διακόψει το πείραμα δημοκρατίας του τάγματος του Αζόφ και των οπαδών του Μπαντέρα στην Ουκρανία.

Ο Πούτιν δεν είναι άγιος

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι ο Πούτιν κάθε άλλο παρά άγιος είναι. Ούτε αμφιβάλλουμε ότι η Ρωσία δεν είναι η καλοκάγαθη προστάτιδα δύναμη των λαών της οικουμένης. Επίσης, η αναγνώριση της ανεξαρτησίας των δύο οντοτήτων στην ανατολική Ουκρανία είναι από προβληματική διεθνοδικαιικώς, αν δεχτούμε την ρωσική νομική γραμμή, έως ευθέως παράνομη με βάση τις κυρίαρχες αντιλήψεις περί διεθνούς δικαίου.

Αλλά από εκεί έως να ασπαστούμε όσα υπαγορεύει ο τρέχων τυφλός αντιρωσισμός και να δούμε την Μόσχα σαν την πρωτεύουσα της “αυτοκρατορίας του κακού”, υπό τις διαταγές ενός παρανοϊκού δικτάτορα, η απόσταση είναι μεγάλη. Επίσης, για να είμαστε σοβαροί, η ρωσική ενέργεια σε σχέση με τις δύο περιοχές αποτελεί πολύ “ελαφρύτερο παράπτωμα” ως προς όσα οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Τουρκία, ο συνασπισμός υπό την Σαουδική Αραβία και άλλοι σύμμαχοί τους πράττουν.

Πολύ περισσότερο, όταν σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, η Ρωσία δεν μίλησε ούτε για άξονες του κακού, ούτε για δήθεν απαγορευμένα όπλα. Ζήτησε να μην επεκταθεί άλλο προς τα ανατολικά το ΝΑΤΟ. Το αίτημά της δε, δεν το απάντησε καμία δύναμη. Όχι αν η Ουκρανία έχει δικαίωμα να επιδιώξει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αλλά γιατί το ΝΑΤΟ επιδιώκει να την ενσωματώσει. Γιατί αλήθεια; Πότε θα μας το εξηγήσουν οι κκ. Μακρόν, Τζόνσον, Σολτς, Μπάιντεν και λοιποί νατοϊκοί ηγέτες;

Η Ελλάδα δόλωμα για την Τουρκία

Αυτό το οποίο τους ταράζει δεν είναι η παραβίαση του διεθνούς δικαίου από την Ρωσία στην πραγματικότητα, αλλά η σχετικοποίηση της ισχύος των ΗΠΑ. Λίγα χρόνια μόλις πριν, οι ΗΠΑ μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν, όπου ήθελαν, χωρίς κανένας να αντιδρά επί της ουσίας. Μπορούσαν να μετατρέπουν μαζί με τους συμμάχους τους, τους κανόνες περί σεβασμού της κρατικής κυριαρχίας σε κουρελόχαρτο, με τους αξιοθρήνητους Ευρωπαίους να μπαίνουν στην ουρά για να πάρουν κι αυτοί λεία.

Αυτό δεν μπορεί να γίνεται πλέον και πρόκειται για τεκτονική αλλαγή. Ναι, δεν υπάρχει ισότητα στην παρανομία, αλλά μόνο αφελείς μπορούν να πιστεύουν ότι δεν θα έχει κόστος και για τους Αμερικανούς, μόλις θα σχετικοποιείτο, ή θα εξισορροπείτο έστω η ισχύς τους. Τώρα έχουν κόστος από την αποδιοργάνωση του δικαιικού συστήματος, την οποία προωθούσαν όσο ήταν , ή έστω ένιωθαν, πανίσχυροι.

Μέσα σε όλα αυτά, το ελληνικό πολιτικό σύστημα αποδεικνύεται ακόμα μια φορά, αξιοθρήνητο και μοιραίο. Τεταρτοκλασάτοι διαχειριστές ενός προτεκτοράτου. Όχι, δεν περιμένει κανείς από την Ελλάδα να υποστηρίξει την ρωσική ενέργεια στο Ντονμπάς. Ούτε και το θέλει κανείς, ούτε και θα έπρεπε να γίνει. Άλλο αυτό και άλλο να γίνεται οδηγός μας ο αντιρωσισμός και η Ελλάδα να μετατρέπεται σε ουρά των ΗΠΑ και της Τουρκίας.

Γνωρίζουν καλά, στο κατεστημένο πως η αποδυνάμωση της Ρωσίας σηματοδοτεί την επέκταση του τουρκικού αναθεωρητισμού και της παντουρανικής νεοοθωμανικής προσέγγισης στην Μαύρη Θάλασσα, στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία. Γνωρίζουν καλά ότι για τις ΗΠΑ, η δεδομένη Ελλάδα θα αποτελέσει το δόλωμα προς την Τουρκία. Ξέρουν ότι ενώ το εφοπλιστικό κεφάλαιο θα βγάλει πολλά λεφτά και από αυτήν την κρίση, ο λαός μας θα την πληρώσει πανάκριβα. Αλλά δεν τους νοιάζει. Άλλων την ευμένεια επιδιώκουν κι αλλού λογοδοτούν. Εξ ου και ο αντιρωσισμός προσφέρεται με τη σέσουλα στην ελληνική κοινή γνώμη.