Ουκρανικό: Κέρδη για την Τουρκία, ζημιές για την Ελλάδα

Ο εφιαλτικός πόλεμος στην Ουκρανία έχει προκαλέσει εκατοντάδες νεκρούς αμάχους και τον ξεριζωμό εκατομμυρίων Ουκρανών από τις εστίες τους. Είναι μία τραγική κατάσταση που μας δημιουργεί θλίψη και επιπλέον μας θυμίζει καταστάσεις που γυρνούν την ανθρωπότητα πολλά χρόνια πίσω. Το Ουκρανικό δημιουργεί επιπλέον ανησυχίες για το μέλλον της, αν κάτι πάει στραβά. Το οικονομικό τίμημα του πολέμου θα το εισπράξει κατά κύριο λόγο ο λαός της Ευρώπης και ειδικότερα ο φτωχός νότος, λόγω της μεγάλης ενεργειακής εξάρτησής της από την Ρωσία.

Και δεν βλέπω, τουλάχιστον προς το παρόν, ουσιαστικά οικονομικά μέτρα της ΕΕ να στηρίξει αποτελεσματικά τις οικονομίες των χωρών της που απειλούνται από φτωχοποίηση, με την πατρίδα μας να κρατά τα πρωτεία σε συνάρτηση με το χρέος της. Η λύση του ευρωομόλογου θα ήταν η βέλτιστη, όμως φαίνεται ότι δεν βρίσκει καθολική ανταπόκριση. Οι δε Ηνωμένες Πολιτείες θα βγουν με τις ελάχιστες οικονομικές επιπτώσεις από την δίνη του πολέμου.

Ο πόλεμος αυτός θα έχει συνέχεια για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ακόμη και αν οι Ρώσοι καταλάβουν το Κίεβο και εξαναγκάσουν τον Ζελένσκι σε συνθηκολόγηση, ο ανταρτοπόλεμος των πατριωτικών ουκρανικών δυνάμεων θα έχει διάρκεια, αφού θα ενισχύονται διαρκώς με οπλικά συστήματα από την Δύση. Αυτό ήταν ενδεχομένως το αρχικό σχέδιο των ΗΠΑ, να αποδυναμώσουν σταδιακά την στρατιωτική ρωσική μηχανή και να γονατίσουν την οικονομία της. Ωστόσο, η Κίνα τρίβει τα χέρια της από ικανοποίηση, γιατί θα βγει οφελειμένη από την κρίση και η Ευρώπη θα τρέχει ασθμαίνουσα να προλάβει τις οικονομικές εξελίξεις.

Η ομιλία Σάντερς

Ο Μπέρνι Σάντερς στην ομιλία του στο κογκρέσο ανέλυσε την κατάσταση που προηγήθηκε του πολέμου, ρίχνοντας ευθύνες στην διαχρονική τακτική των ΗΠΑ. Μίλησε για την πολιτική των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, στη Σερβία, στη Συρία, στο Αφγανιστάν. Περιέγραψε με σαφήνεια τα εκατομμύρια νεκρών από αυτούς τους πολέμους, την οικονομική ζημιά που θα υποστούν οι χώρες της Ευρώπης, το πλήθος των νεκρών αμάχων και στρατιωτών, την βάρβαρη τακτική του Ρώσου προέδρου, την επικινδυνότητα της συνέχισης του πολέμου για ολόκληρο τον πλανήτη.

Ο Αμερικανός γερουσιαστής εξέφρασε την λογική ότι, ο πόλεμος αυτός πρέπει να σταματήσει το ταχύτερο, με μία ρεαλιστική διαπραγμάτευση με την Ρωσία. Καλό είναι να βάλουμε το μυαλό μας να σκεφτεί βαθύτερα, ποιες λογικές κρύβονται πίσω από αυτόν τον πόλεμο και αν η Ευρώπη θα ξυπνήσει από την διαχρονική νάρκη. Ωστόσο, τα ευρωπαϊκά και τα εδώ μέσα ενημέρωσης μας έχουν γεμίσει από κατευθυνόμενες ειδήσεις, καθώς δεν μαθαίνουμε τί λέει η αντίθετη πλευρά.

Τι συνέβη στην Μαριούπολη;

Και επί παραδείγματι, ας μας πει τελικά κάποιος υπεύθυνος του υπουργείου εξωτερικών ποιος εμπόδιζε τους αμάχους και τους Έλληνες της Μαριούπολης να φύγουν από την πόλη; Ήταν οι Ρώσοι κατακτητές ή κάποιες ντόπιες εθνικιστικές δυνάμεις που χρησιμοποιούν τους αμάχους ως ασπίδα; Ποια είναι η αλήθεια; Στον Έλληνα πρόξενο της Μαριούπολης Μανώλη Ανδρουλάκη αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για την γενναιότητά του και τη ψυχραιμία του!

Ο αρχικός στόχος των Ρώσων ήταν και είναι η κυριαρχία όλων των ακτών, (το έχω αναφέρει από την αρχή του πολέμου) έτσι ώστε να απομονώσουν την Ουκρανία στην ενδοχώρα. Και με αυτή τη λογική ο πόλεμος θα συνεχίζεται από πλευράς Ρωσίας, μέχρι την επίτευξη του τελικού στόχου. Οι καθυστερήσεις του ρωσικού στρατού στην κατάληψη των πόλεων οφείλονται στην τακτική της κατά το δυνατόν αποφυγής θυμάτων από τον άμαχο πληθυσμό, που όμως και αυτά υπάρχουν, ως παράπλευρες απώλειες.

Φανταστείτε τί θα γινόταν αν η ρωσική πολεμική αεροπορία με την έναρξη του πολέμου βομβάρδιζε τις πόλεις, πόσους νεκρούς αμάχους θα θρηνούσαμε και για πόσα επιπλέον εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας θα συνοδεύουν τον Πούτιν. Η δήλωση του Μπάιντεν που αποκαλεί τον Πούτιν “εγκληματία πολέμου”, δεν νομίζω ότι δημιουργεί τις προϋποθέσεις εκείνες, ώστε να εξομαλυνθούν οι σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και Ρωσίας, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ειρήνη στην Ευρώπη.

Η Τουρκία στο Ουκρανικό

Ο Ερντογάν με την στάση που κράτησε στο Ουκρανικό αναβάθμισε γεωστρατηγικά την Τουρκία. Μήπως η κυβέρνηση εξακολουθεί να πιστεύει το αντίθετο; Ο Ερντογάν επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, δέχθηκε διαδοχικές επισκέψεις από τον Ισραηλινό πρόεδρο, τον καγκελάριο της Γερμανίας, φιλοξένησε τους υπουργούς εξωτερικών της Ρωσίας και της Ουκρανίας στην Αττάλεια και τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ. Όλοι τους, μα όλοι τους, ευχαρίστησαν τον Ερντογάν για την στάση του.

Επίσης, βλέπουμε την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας σε Μόσχα και Κίεβο που σημαίνει ότι η Τουρκία συνεχίζει το διαπραγματευτικό χαρτί της ειρήνης και παράλληλα ενισχύει τις σχέσεις της με την Ρωσία. Μακάρι η προσπάθεια αυτή να έχει επιτυχία για να λήξει η αιματοχυσία του ουκρανικού λαού. Αν τελικά ο Ερντογάν πετύχει έστω καταρχήν ένα σχέδιο εκεχειρίας μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας θα τύχει πολλών ευσήμων από την ΕΕ, τις ΗΠΑ και την Ρωσία.

Μέσα σ’ αυτή την κινητικότητα είχαμε και την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κωνσταντινούπολη σε γεύμα, μετά από πρόσκληση του Ερντογάν. Για να μην γελιόμαστε, προφανώς αυτή η επίσκεψη δεν ήταν “ουρανοκατέβατη”. Κάποιο μεγάλο χέρι, ενδεχομένως του προέδρου Μπάιντεν, ήταν αυτό που ώθησε τον πρόεδρο της Τουρκίας και τον Έλληνα πρωθυπουργό να συναντηθούν. Μετά την συνάντηση και οι δύο πλευρές δήλωσαν ότι ήταν ευχαριστημένες και ότι ανοίγουν νέοι δρόμοι για τις δύο χώρες στο να επιλύσουν τα προβλήματά τους μέσω του διαλόγου, επικαλούμενοι ο κάθε ένας με την δική του λογική το διεθνές δίκαιο, που έχει ουσιαστικά καταντήσει κουρέλι.

Ωστόσο, την επόμενη ακριβώς ημέρα είδαμε τα τουρκικά αεροσκάφη και τα drones να παραβιάζουν τον εθνικό εναέριο χώρο, ταυτόχρονα με μία εμπλοκή. Σε περίπτωση διαπραγμάτευσης με την Τουρκία, ενισχυμένος είναι ο Ερντογάν και επιπλέον η χώρα του έχει κρίσιμη και καθοριστική γεωπολιτική θέση, αφού θα είναι ακριβώς απέναντι από την κακή Ρωσία του Πούτιν.

Προσέξτε, τώρα έχουμε δύο παίκτες: Ο ένας είναι ενισχυμένος που είναι ο κ. Ερντογάν και ο άλλος, δηλαδή ο κ. Μητσοτάκης, που ανήκει ψυχή τε και σώματι στη Δύση, δηλαδή με λίγα λόγια, οι δυτικοί τον έχουν ενδεχομένως στο τσεπάκι τους, αφού είναι καλό παιδί που υπακούει στις εντολές τους. Και είναι λογικό από μία άποψη, όταν είσαι οικονομικά ασθενής και επιπλέον εξαρτώμενος από την Δύση τόσο στον οικονομικό, όσο και στον αμυντικό τομέα.

Παιχνίδια του Ερντογάν 

Είχαμε και τη συνάντηση μεταξύ των υπουργών Άμυνας της Ελλάδας και της Τουρκίας. Πολλά ελέχθησαν από πλευράς του κ. Ακάρ περί συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, τα οποία διέψευσε στη συνέχεια ο κ. Παναγιωτόπουλος. Ωστόσο, όλα αυτά μου φαίνονται περίεργα και με βάζουν σε σκέψεις, σε συνδυασμό με την συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον πρόεδρο Ερντογάν και την άμεση αλλαγή συμπεριφοράς της τουρκικής ηγεσίας.

Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι σε περίπτωση διαπραγμάτευσης με την Τουρκία, θα αρχίσουν τα χτυπήματα των δυτικών στη πλάτη του Έλληνα πρωθυπουργού (δεδομένου ότι η τουρκική ατζέντα διεκδικήσεων είναι πολύ μεγάλη), να δείξει κάποια κατανόηση σε ορισμένα σημεία που συνδέονται με τα εθνικά μας συμφέροντα. Ωστόσο αν το αρνηθεί στους δυτικούς, ενδεχομένως να προκύψει κάποιο έμμεσο “μπούλινγκ” οικονομικό ή ακόμη και αμυντικό.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί μόνο τυχαίες δεν είναι όλες αυτές οι φιλοφρονήσεις και οι γλύκες που προέκυψαν αιφνιδιαστικά, αλλάζοντας την συνολική ρητορική της Τουρκίας απέναντι στη χώρα μας, ενώ εξακολουθούν να συνεχίζονται οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου. Το μαύρο ξαφνικά δεν έγινε άσπρο στα καλά καθούμενα. Να πιστέψω ότι ο πρόεδρος Ερντογάν έχει ξεχάσει το δόγμα της “Γαλάζιας Πατρίδας”;

Μην είμαστε αφελής. Απλά κατά την δική μου λογική άλλαξε στρατηγική και θα χρησιμοποιήσει άλλους πονηρούς δρόμους για να πετύχει το σκοπό του. Ποιοι είναι αυτοί οι δρόμοι; Θα τους δούμε στην πορεία, από την όλη γενική συμπεριφορά της Δύσης στην πατρίδα μας. Συνεπώς, ας έχουν γνώση οι φύλακες, γιατί αυτά τα παιχνίδια συνήθως κρύβουν “ζαβολιές” και είναι πολύ πιο επικίνδυνα για τα εθνικά μας συμφέροντα.