Προεδρικές εκλογές στην Κύπρο – Οι τρεις επιλογές του ΑΚΕΛ και ο μόνιμος εφιάλτης

Η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ για υποστήριξη του διαπραγματευτή για το Κυπριακό, πρέσβη Ανδρέα Μαυρογιάννη, για τις προεδρικές εκλογές, είναι αποτέλεσμα μιας διαδρομής, διεργασιών και συζητήσεων, οι οποίες στρατηγικά δεν φαίνεται να είχαν έναν μπούσουλα. Χωρίς ρεαλιστική ανάγνωση του σκηνικού, που διαμορφώθηκε και των δεδομένων, που αφορούν τις κοινωνικές ανάγκες.

Διαπιστώνεται μία απόσταση της κομματικής ηγεσίας από την κοινωνία. Στον κατάλογο αυτών, που τέθηκαν όλη αυτή την περίοδο ήταν, μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Παμπορίδης, ο Μάρκος Κυπριανού, η Χριστιάνα Ερωτοκρίτου, ο Τάσος Χριστοφίδης (πρύτανης Πανεπιστημίου Κύπρου), ο Στέλιος Πλατής και κατέληξαν στον κ. Μαυρογιάννη. Ο τελευταίος, ο οποίος μέχρι την 15^η Μαΐου είναι διαπραγματευτής για το Κυπριακό, δεν έχει εξαγγείλει υποψηφιότητα, αλλά εκδήλωση ενδιαφέροντος. Θα είναι υποψήφιος, είχε πει, εάν τον υποστηρίξουν πολιτικές δυνάμεις.

Πριν αυτός ανακοινώσει και παρουσιάσει τις θέσεις του, υποστηρίζεται ως υποψήφιος, αν και ο κ. Στεφάνου είπε πως συζήτησε μαζί του (συνέντευξη την ονόμασαν!). Όπως συζήτησε και με τον Αχιλλέα Δημητριάδη, που έχει εξαγγείλει ανεξάρτητη υποψηφιότητα εδώ και πολλούς μήνες και εργάζεται για ενίσχυσή της. Το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης είχε ενώπιον του τρεις βασικές επιλογές, τις οποίες, ωστόσο, δεν εξέτασε μετά τη δεύτερη διαδοχική εκλογική ήττα σε προεδρικές εκλογές, αλλά τους τελευταίους μήνες.

Πρώτο, να συνεργασθεί με το ΔΗΚΟ, αυξάνοντας σημαντικά τις προοπτικές να κερδίσει. Ειπώθηκε πως οι ψηφοφόροι του κόμματος δεν ήταν έτοιμοι να ψηφίσουν τον Νικόλα Παπαδόπουλο. Για να είναι έτοιμοι να ψηφίσουν τον Νικόλα, θα έπρεπε από το 2018 να ξεκινούσε η προετοιμασία του εδάφους. Δεν έγινε γιατί προφανώς κάποιοι δεν το ήθελαν.

Δεύτερο, να κατέλθουν με δικό τους υποψήφιο, κομματικό ή του χώρου. Αυτό το ενδεχόμενο, αν και υπήρξε πρόταση, αντιμετωπίσθηκε ως εφιαλτικό σενάριο για την ηγεσία. Και γιατί θα φαινόταν ότι δεν έχουν πολιτικό-ιδεολογικό αφήγημα να στηρίξουν αυτή την επιλογή, ενώ θα φάνταζε εξαρχής ως επιλογή ήττας. Στο ΑΚΕΛ δεν παράγουν πλέον προσωπικότητες, που θα μπορούν να αναμετρηθούν σε προεδρικές εκλογές, κι αυτό είναι μια πραγματικότητα, που βρίσκουν μπροστά τους.

Τρίτο, να επιλέξουν ένα πρόσωπο της ευρύτερης δεξιάς και να το στηρίξουν προσδοκώντας ότι θα λειτουργήσει πολυσυλλεκτικά. Η επάνοδος του ΑΚΕΛ για στήριξη δεξιών, κεντροδεξιών υποψήφιων δεν έγινε όπως το παρελθόν, ως αποτέλεσμα, δηλαδή, συνεργασιών.

Μάχη για τον δεύτερο γύρο

Επέλεξαν την τρίτη επιλογή. Το αποτέλεσμα στο Πολιτικό Γραφείο, στην Κεντρική Επιτροπή, δείχνει πως θα χρειαστεί πρώτα προσπάθεια για συσπείρωση του κόμματος αλλά πρωτίστως της εκλογικής βάσης. Όπως είναι σήμερα τα ποσοστά του ΑΚΕΛ η μάχη είναι να περάσει ο υποψήφιος στον δεύτερο γύρο. Δεν είναι δεδομένο τούτο, όπως στο παρελθόν. Και αυτό δεν έχει να κάνει με την ικανότητα του Ανδρέα Μαυρογιάννη και την προσωπικότητά του αλλά με τα ποσοστά του κόμματος, που είναι στη γραμμή του «περνά δεν περνά».

Περαιτέρω, είναι προφανές πως θα υπάρχει ένα πρόβλημα αναφορικά με το γεγονός ότι ο υποψήφιος ήταν συνεργάτης του προέδρου Αναστασιάδη, κι αυτό καταγράφεται ήδη σε αντιδράσεις. Είναι λένε από το κόμμα —και έτσι είναι— διπλωμάτης καριέρας και υπηρέτησε επί Χριστόφια με επιτυχία υφυπουργός για τα Ευρωπαϊκά στην εκ περιτροπής Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ.(με εκπρόσωπο Τύπου τον Νίκο Χριστοδουλίδη). Την ίδια ώρα, στο Κυπριακό προφανώς και θα υπάρχει μία δυσκολία καθώς ο κ. Μαυρογιάννης, τουλάχιστον για το Κραν Μοντανά, δεν έχει διαφορετικές απόψεις από αυτές του προέδρου. Διαχειρίστηκε το Κυπριακό με βάση τη γραμμή Αναστασιάδη.

Μπορεί να λεχθεί πως ο Ανδρέας Μαυρογιάννης έχει όλο το πακέτο ενός καλού υποψήφιου, αλλά θα είναι δύσκολη η προσπάθεια εάν δεν έχει στήριξη και από άλλα κόμματα. Εάν είναι, δηλαδή, υποψήφιος υποστηριζόμενος βασικά από το ΑΚΕΛ. Η εκλογική αναμέτρηση του 2023, θα είναι πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες. Οι κομματικές διαδικασίες δεν είναι “ανοικτές λεωφόροι”, που οδηγούν με άνεση στο εκλογικό σώμα. Οι πολίτες δεν περιμένουν τα κόμματα να αποφασίσουν για να επιλέξουν. Αυτό φαίνεται να μην το αφουγκράζονται οι κομματικές ηγεσίες, τις οποίες προσπέρασε η κοινωνία.

Η αντιπολίτευση, μετά από εννέα χρόνια διακυβέρνησης Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ, θα έπρεπε να είχε τον πρώτο λόγο για να κερδίσει τις εκλογές. Κι όμως με τη διαχείριση, που κάνουν τα κόμματα, είναι ως να βάζουν τρικλοποδιές στα πόδια τους!