Ο τρίτος παγκόσμιος “υβριδικός” πόλεμος είναι εδώ

«Μίλησα με τον Πούτιν. Η συζήτηση ήταν άμεση και ευθεία, χωρίς εντάσεις», σημείωσε στο Twitter ο Φινλανδός πρόεδρος, έπειτα από την ιστορική συνομιλία του με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, όπου του ξεκαθάρισε την πρόθεση της χώρας του να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, εγκαταλείποντας μία πολιτική ουδετερότητας δεκαετιών. Ο Ρώσος πρόεδρος περιορίστηκε να μιλήσει για “λάθος”, επισημαίνοντας πως η χώρα του δεν αποτελεί απειλή για την Φινλανδία. Ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν το ορόσημο για την ιστορική επιλογή του Ελνσίνκι.

Η συνομιλία των δύο ηγετών έγινε σε βαρύ κλίμα, καθώς είχε προηγηθεί η διακοπή των εξαγωγών ρεύματος στην Φινλανδία που προχώρησε η Μόσχα. Το Ελνσίνκι δήλωσε πως ήταν “προετοιμασμένο” για τα ρωσικά ενεργειακά αντίποινα. Ανακοίνωσε μάλιστα πως είναι διατεθειμένο να τερματίσει κάθε εισαγωγή ρωσικής ενέργειας σε διάστημα «εβδομάδων ή μηνών και όχι ετών», σε μία μάλλον έμμεση αιχμή προς τις ευρωπαϊκές χώρες που ζητούν η απεξάρτηση τους από το (φτηνό) ρωσικό αέριο να γίνει σταδιακά.

Σε αντίθεση με το 2008 που η “παλιά Ευρώπη” (η Γερμανία της Μέρκελ και η Γαλλία του Σαρκοζί) είχε αντιταχθεί στην είσοδο της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, τώρα είναι η Τουρκία που εμφανίζεται να έχει σοβαρές ενστάσεις στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στην Συμμαχία. Βέβαια, ο σύμβουλος του Ερντογάν Ιμπραχήμ Καλίν, ανέφερε πως η Τουρκία «δεν κλείνει εντελώς την πόρτα», στην ένταξη τους. Η Άγκυρα εμφανίζει ως κύρια αιτία για τις ενστάσεις της την «φιλοξενία τρομοκρατικών οργανώσεων» στις δύο χώρες, εννοώντας την παρουσία του PKK.

Πάντως, τον ρόλο του “κακού μπάτσου” παίζει ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, που στο γεύμα των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στην Φινλανδία και την Σουηδία, κατηγορώντας τες ότι στηρίζουν «τους τρομοκράτες του PKK». Δεν μοιάζει τυχαίο που ο Ερντογάν επανέλαβε την πάγια αντίδραση του στην αμερικανική ενίσχυση των Κούρδων του YPG στην Συρία. Αυτοί οι εκβιασμοί προφανώς και δεν γίνονται μόνο για να κλείσουν τα γραφεία του PKK στην Στοκχόλμη, αλλά και για να εξασφαλίσει περαιτέρω ανταλλάγματα από τους Αμερικανούς, όπως άλλωστε συνηθίζει.

Ορόσημο ο πόλεμος στην Ουκρανία

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αποτέλεσε σημείο καμπής στην διεθνή σκηνή, εφάμιλλο με αυτό των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου. Σουηδία και Φινλανδία είναι ένα βήμα πριν μπουν στο ΝΑΤΟ με διαδικασίες “fast track”, η Γερμανία ανακοίνωσε τον επανεξοπλισμό της και η Ιαπωνία διεκδικεί και πάλι τις Κουρίλες Νήσους από την Ρωσία!

Από τις χώρες της “παλαιάς Ευρώπης” σκληρή στάση έναντι της Μόσχας κρατά πλέον και η Γερμανία, που δηλώνει σε αυστηρούς τόνους πως δεν θα αποδεχτεί μία «υπαγορευμένη ειρήνη» στην Ουκρανία. Την ίδια στιγμή ο Γάλλος πρόεδρος, αν πιστέψουμε τον Ζελένσκι, κάλεσε τους Ουκρανούς σε επώδυνες εδαφικές παραχωρήσεις, προκειμένου να υπογραφεί ειρήνη με την Ρωσία. Με την Ρωσία να κατέχει το 25% του εδάφους της Ουκρανίας, μια τέτοια ειρήνη μοιάζει «χειρότερη από δηλητήριο» για τον Ζελένσκι, για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Αγιατολάχ Χομεϊνί από τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ.

Από την “παλαιά Ευρώπη” είναι η Αυστρία που εμμένει στην πολιτική ουδετερότητας της. Όχι μόνο δεν “κρούει την θύρα” του ΝΑΤΟ, αλλά αρνήθηκε ακόμα και να φιλοξενήσει ομιλία του Ζελένσκι στο αυστριακό κοινοβούλιο, επικαλούμενη ακριβώς την ουδετερότητα της. Αξίζει να σημειώσουμε και την απρόσμενη παρέμβαση του Ιταλού πρωθυπουργού, που ζήτησε να “πάρει ο Μπάιντεν τηλέφωνο τον Πούτιν” για να επιτευχθεί ειρήνη στην Ουκρανία. Της δήλωσης Ντράγκι ακολουθήσε η πρώτη επικοινωνία, από την έναρξης της εισβολής, του Ρώσου και του Αμερικανού υπουργού Άμυνας, χωρίς βέβαια κάποιο απτό αποτέλεσμα.

Ήδη προ λίγου ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών αναφέρθηκε σε «ολοκληρωτικό υβριδικό πόλεμο» που κήρυξε η Δύση κατά της Ρωσίας, έναν πόλεμο «άγνωστο για το πόσο θα διαρκέσει», όπως επεσήμανε. Αναμένεται η απάντηση της Μόσχας στις εξελίξεις, η οποία σε κάθε ευκαιρία υπενθυμίζει το πυρηνικό της οπλοστάσιο. Βέβαια μοιάζει δύσκολο να καταφύγει σε πολεμικά αντίποινα, καθώς οι Φινλανδοί δεν είναι εύκολος αντίπαλος.

Στην χώρα λένε «είναι τιμή για έναν Φινλανδό να κάνει την στρατιωτική του θητεία», με τον φινλανδικό στρατό να έχει την δυνατότητα να κινητοποιήσει μέχρι και 280.000 εφέδρους.  Υπάρχει εξάλλου και το ιστορικό παράδειγμα της εισβολής του Κόκκινου Στρατού στην Φινλανδία, ένας πόλεμος που μόνο ως “περίπατος” δεν μπορεί να χαρακτηριστεί για τον Στάλιν. Επιπλέον, ενδεχόμενα πολεμικά πλήγματα σε χώρες μέλη της ΕΕ, θα ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου.

Ίσως αξίζει να σταθούμε στην φράση “υβριδικός” που ανέφερε ο Λαβρόφ, ένα πεδίο πολέμου στο οποίο η Μόσχα επίσης ειδικεύεται. Επομένως η απάντηση της μπορεί να είναι μία “απόψυξη” των διάσπαρτων “παγωμένων συγκρούσεων” του μετακομμουνιστικού κόσμου, αξιοποιώντας την επιρροή της στους ρωσικούς πληθυσμούς, από την Υπερδνειστερία στην Μολβαδία, μέχρι την Νότια Οσετία στην Γεωργία, όπου οι αυτονομιστές ηγέτες της ζητούν δημοψήφισμα για ένωση με την “Μητέρα-Ρωσία”.