“Πάγια πρακτική” το ψιλό γαζί και τα ψιλά γράμματα…

Ζούμε τελικά σε μια χώρα που κάθε φουκαράς καλείται να έχει παραμάσχαλα τον αστικό κώδικα και τον ποινικό, ή να πληρώνει κάθε μήνα λογιστή και δικηγόρο, χώρια που πρέπει να έχει λεφτά και για έναν ιδιώτη γιατρό, καθώς η πολιτεία άμεσα ή έμμεσα, σε κάθε απορία, παραπέμπει “στο λογιστή σας“, στον “γιατρό σας” και “στον δικηγόρο σας”. Έχει ο μέσος Έλληνας τον “δικό του” επαγγελματία για να μπορεί να παρακολουθεί όλες τις αλλαγές σε εμβόλια, σε συνταξιοδοτικό ή στις καταιγιστικές αλλαγές στη νομοθεσία και στη φορολογία; Οι περισσότεροι αγγαρεύουν συγγενείς με τις απορίες τους ή χάνουν προθεσμίες ή μένουν μετέωροι. Ακόμα και η πιο απλή ενέργεια πλέον, προϋποθέτει κάποιον να μισθώνεις για να την διεκπεραιώνεις με σχετική ασφάλεια. Τα ψιλά γράμματα είναι “πάγια πρακτική”, όπως και το “ψιλό γαζί”

Δηλαδή, ενώ έχεις π.χ. μια σύνταξη με την οποία με το ζόρι πληρώνεις την ΔΕΗ, πρέπει παράλληλα να δίνεις κι ένα 80άρι σε λογιστή κι άλλα τόσα προφανώς σε δικαστικά έξοδα και άλλα τόσα σε γιατρούς. Επίσης να τρέχεις κάθε τόσο ή σε κόμματα ή σε σωματεία για να είσαι μέσα στα πράγματα και να μη χάσεις προθεσμίες. Οι δε αποφάσεις που συμφέρουν τον πολίτη, περνάνε στα ψιλά γράμματα σαν να είναι ύποπτες συμβάσεις. Και ο καθένας λέει το κοντό του και το μακρύ του.

Όταν οι πολιτικοί έλεγαν από κανάλια και στη Βουλή “μην κάνετε προσφυγές, θα βγει πιλοτική απόφαση για όλους” για τα αναδρομικά των συνταξιούχων, πολλοί το πίστεψαν. Και να που ήρθε τώρα η ολομέλεια του ΣτΕ και είπε έμμεσα ότι κακώς το χάψαμε όσοι το χάψαμε, καθώς 1.300.000 συνταξιούχοι τώρα μένουν έξω από το δικαστικό αγώνα, επειδή δεν έκαναν προσφυγή μέχρι τον Ιούλιο του 2020.

Και στο θέμα της ΔΕΗ ή των παρόχων προβλέπεται παρόμοιος αγώνας για όλους, συνταξιούχους και μη, καθώς η ρήτρα ενσωματώνεται στο τιμολόγιο από τον Αύγουστο και θα πρέπει κάθε καταναλωτής κάθε τριάντα μέρες να ψάχνει να βρίσκει ποια εταιρεία θα του δίνει χαμηλότερο τιμολόγιο ανά κιλοβατώρα για τον επόμενο μήνα –διότι αυτό προβλέπει η τροπολογία για τη ρήτρα αναπροσαρμογής. Η ρήτρα δηλαδή εξαφανίζεται, αλλά οι πάροχοι θα ενσωματώσουν τις αυξήσεις στην τιμή της κιλοβατώρας και θα υποχρεούνται να ανακοινώνουν τις τιμές που θα έχουν ένα μήνα πριν τις επιβάλουν.

Ψιλό γαζί

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι όντως βρίσκει κάποιος το Σεπτέμβρη ότι τον συμφέρει άλλος πάροχος ενέργειας για τον Οκτώβριο, και ένα μήνα μετά, δηλαδή τον Οκτώβρη, βρίσκει καλύτερη τιμή σε τρίτη εταιρεία για το Νοέμβρη. Τι κάνει; Αλλάζει πάροχο κάθε μήνα; Αυτό λέγεται ψιλό γαζί. Καμία “μετακόμιση” δεν θα είναι ανέξοδη ή εύκολη και τα νοικοκυριά δεν μπορούν να γίνουν νομάδες να ψάχνουν από εταιρεία σε εταιρία κάθε μήνα.

Και να θυμίσουμε κάτι που προϊδεάζει για το τι θα γίνει και με το ηλεκτρικό. Στην κινητή τηλεφωνία, όπου υποτίθεται ότι ο ανταγωνισμός θα μείωνε τις τιμές κατά την κυβέρνηση, όσες έρευνες αγοράς κι αν έκανες, το καρτοκινητό πήγε από τα 5 ευρώ στα 10 και αμέσως στα 12 σε όλες τις εταιρείες σχεδόν αυτομάτως (με διαφορά ενός μήνα, ώστε να μην κατηγορηθούν για τραστ). Οπότε δεν είχε λόγο ο πελάτης να αλλάξει πάροχο στην πράξη. Βέβαια θεωρητικά μπορούσε και μπορεί.

Όταν σχεδόν όλοι οι πάροχοι προσέφεραν το ίδιο τιμολόγιο στα καρτοκινητά, απλά ο πελάτης έμενε εκεί που ήταν και το έπαιρνε απόφαση ότι τόσο πάει πλέον το πάγιο στο τηλέφωνο, όπως θα πάει και το “πάγιο” στο ρεύμα. Τώρα πια ξέρει ότι είναι πάγιο και το κυβερνητικό δούλεμα, είτε σου λέει «δεν χρειάζεται να κάνεις προσφυγή», είτε σου λέει «ανοίγω πλατφόρμα για εμβόλιο, αλλά δεν χρειάζεται να το κάνεις». Εκλογές έρχονται….