Ο εκκεντρικός Μπόρις: Η διαδρομή από το Ίτον στην Ντάουνινγκ Στριτ

Τίτλοι τέλους για τον Μπόρις Τζόνσον. Μπορεί πριν ένα περίπου μήνα να επεβίωσε από πρόταση μομφής, την οποία είχαν υποβάλει βουλευτές του κόμματός του, αλλά εδώ και αρκετούς μήνες το κλίμα γινόταν ολοένα και πιο βαρύ για τον Βρετανό πρωθυπουργό, καθιστώντας την έξοδό του από τη Ντάουνινγκ Στριτ σχεδόν μονόδρομο. Μετά, λοιπόν, και τις μαζικές παραιτήσεις κυβερνητικών αξιωματούχων, η άρνησή του να παραιτηθεί ήταν μία απέλπιδα προσπάθεια να αγκιστρωθεί στην εξουσία. Κι αυτό φάνηκε σήμερα, οπότε και υποχρεώθηκε να υποβάλει την παραίτησή του.

Όπως είναι γνωστό, ο Μπόρις Τζόνσον αναρριχήθηκε στην εξουσία με όχημα τη σημαία του Brexit. Δεν είναι μόνο ότι πρωτοστάτησε στη σχετική εκστρατεία, αλλά και κεφαλαιοποίησε πολιτικά την νίκη του Brexit. Πριν τρία χρόνια είχε πρωτοστατήσει στην ανατροπή της Τερέζας Μέι, αλλά σήμερα έχει την τύχη της. Από τότε που ανέλαβε την ηγεσία των Συντηρητικών, πάντως, εξαιτίας της εκκεντρικής προσωπικότητάς του, τις κατά καιρούς δηλώσεις του και τη διαχείριση της πανδημίας, βρέθηκε στο κέντρο σκανδάλων.

Είχε κατηγορηθεί ότι δεν είχε πληρώσει για την ανακαίνιση της πρωθυπουργικής κατοικίας στην Ντάουνινγκ Στριτ 10. Ο επικεφαλής των Συντηρητικών της Σκωτίας Ντάγκλας Ρος, μάλιστα, είχε δηλώσει ότι ο Μπόρις Τζόνσον έπρεπε να παραιτηθεί αν η έρευνα για τη χρηματοδότηση της ανακαίνισης αποδείκνυε ότι είχε παραβιάσει τον κώδικα δεοντολογίας. Είχε κατηγορηθεί ότι είχε πάρει δάνειο, που δεν είχε δηλώσει, από έναν χορηγό του Συντηρητικού Κόμματος.

Ο Μπόρις Τζόνσον είχε αρνηθεί τις κατηγορίες υποστηρίζοντας ότι για την ανακαίνιση έχει πληρώσει από την τσέπη του. Η Sunday Times είχε αναφέρει ότι είχε ζητήσει από χορηγό του Συντηρητικού Κόμματος να πληρώσει για την νταντά του μικρότερου γιού του. Υπενθυμίζουμε ακόμα ότι όταν είχε ξεσπάσει η πανδημία στην Βρετανία δεν τη είχε διαχειριστεί αρχικά όπως έπρεπε, με αποτέλεσμα πολλές χιλιάδες κρούσματα και νεκρούς.

Τον είχαν επικρίνει για το γεγονός ότι αντιδρούσε στην επιβολή lockdown, λέγοντας «Όχι άλλα γ@μ@ lockdown. Ας στοιβαχτούν τα πτώματα κατά χιλιάδες!». Η αποκάλυψη αυτής της κουβέντας είχε προκαλέσει την αντίδραση συγγενών των θυμάτων και πολλοί είχαν αναρτήσει στα social media φωτογραφίες των αγαπημένων τους προσώπων, γράφοντας ότι «αυτό δεν είναι ένα πτώμα». Το γεγονός ότι στη συνέχεια το πρόγραμμα εμβολιασμού είχε περιορίσει την εξάπλωση του κορονοϊού, είχε μάλλον περάσει στα ψιλά.

Αργότερα νόσησε και ο ίδιος και μάλιστα βαριά, αλλά αυτό που τον τραυμάτισε βαριά στο πολιτικό επίπεδο είναι η αποκάλυψη των κορονοπάρτυ στην πρωθυπουργική κατοικία εν μέσω αυστηρών lockdown. Από τότε είχαν ακουστεί εσωκομματικές φωνές που ζητούσαν την παραίτησή του, αλλά είχε ακόμα πολιτικά καύσιμα στη “μηχανή” του. Στην πραγματικότητα, όμως, από τότε εισήλθε σε μία κρίση εμπιστοσύνης, από την οποία ποτέ δεν ανέκαμψε.

Από σύμβουλος διοίκησης δημοσιογράφος

Η προσωπικότητα του Τζόνσον μπορεί να γίνει κατανοητή μέσα από τη διαδρομή της ζωής του. Με την ολοκλήρωση των σπουδών του πατέρα του στο πανεπιστήμιο Κολούμπια η οικογένεια επέστρεψε στη Βρετανία. Ήταν η περίοδος που ο μικρός και άτακτος –κατά γενική ομολογία– Μπόρις μυείται στην πολιτική. Ο πατέρας του Στάνλεϊ εκλέχθηκε ευρωβουλευτής των Συντηρητικών και στη συνέχεια ορίστηκε υψηλόβαθμο στέλεχος της Κομισιόν και της Παγκόσμιας Τράπεζας. «Κάθε βράδυ περίμενα με ανυπομονησία να γυρίσει από τη δουλειά για να μου διηγηθεί τί είχε συμβεί εκείνη την ημέρα», έχει εξομολογηθεί ο παραιτηθείς πρωθυπουργός.

Ο Μπόρις ήταν άριστος μαθητής με ιδιαίτερη έφεση στη λογοτεχνία. Κέρδισει τη βασιλική υποτροφία, η οποία του άνοιξε την πόρτα του φημισμένου κολεγίου Ίτον. «Μακάρι να υπήρχαν άλλα εκατό σχολεία όπως το Ίτον», έχει δηλώσει, ενθυμούμενος ότι εκεί ανακάλυψε το πάθος του για τη δημοσιογραφία, διευθύνοντας τη σχολική εφημερίδα. Αν και ως πρωθυπουργός υπερασπίστηκε την παραμονή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στο Βρετανικό Μουσείο, τότε είχε καλέσει εκ μέρους του πανεπιστημίου τη Μελίνα Μερκούρη να μιλήσει για το ζήτημα. «Μίλησε για τα Ελγίνεια Μάρμαρα. Ήταν θαυμάσια ομιλία και νομίζω ότι όλοι συμφώνησαν μαζί της» είχε πει. Συνέχισε τις κλασικές σπουδές του στην Οξφόρδη και όπως έχει δηλώσει εκείνη την εποχή γνώρισε και ερωτεύτηκε την Ελλάδα.

Αν και ξεκίνησε την επαγγελματική σταδιοδρομία του ως σύμβουλος διοίκησης πέρασε γρήγορα στη δημοσιογραφία «γιατί πάντα με ενθουσίαζε η εμπλοκή μου με την πολιτική». Για μία περίοδο εργάστηκε ως ειδικευόμενος στους Times του Λονδίνου και λίγο αργότερα ανέλαβε τη θέση του ανταποκριτή της Daily Telegraph στις Βρυξέλλες, στην έδρα της ΕΕ. Έγινε γνωστός για τον χειμαρρώδη γραπτό και προφορικό λόγο του που τον είχε φέρει συχνά σε δύσκολη θέση, όπως όταν είχε χαρακτηρίσει τους κατοίκους του Λίβερπουλ «μίζερους κλαψιάρηδες». Άλλαξε διάφορα πόστα και εφημερίδες και μόλις στα 35 του χρόνια ανέλαβε διευθυντής του γνωστού περιοδικού Spectator.

Προσωπικά σκάνδαλα

Η επαγγελματική επιτυχία του συνέπεσε με το πρώτο σκάνδαλο της προσωπικής ζωής του. Αν και ήδη έξι χρόνια παντρεμένος με τη συμφοιτήτριά του και γόνο αριστοκρατικής οικογένειας, την Αλέγκρα Μόστιν Όουεν, αποκαλύφθηκε ότι διατηρούσε δεσμό με την παιδική του φίλη και επιτυχημένη δικηγόρο Μαρίνα Γουίλερ. Όταν εκείνη έμεινε έγκυος, ο γάμος του διαλύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες και το νέο ζευγάρι παντρεύτηκε λίγο πριν έρθει στον κόσμο το πρώτο από τα έξι παιδιά τους.

Ήταν η εποχή που η δημοσιογραφία είχε χάσει για τον Μπόρις τη γοητεία της, με αποτέλεσμα αυτός να στραφεί με αποφασιστικότητα στον πολιτικό στίβο. Το 1997 προσπάθησε ανεπιτυχώς να εκλεγεί βουλευτής. Χρειάστηκε να περιμένει άλλα τέσσερα ολόκληρα χρόνια για να τα καταφέρει και να οριστεί σκιώδης υπουργός επί των Τεχνών και της Ανώτατης Εκπαίδευσης, όταν το Συντηρητικό Κόμμα ήταν αξιωματική αντιπολίτευση.

Η άτακτη φύση του έθεσε επανειλημμένως σε κίνδυνο τις πολιτικές φιλοδοξίες του. Όταν αποκαλύφθηκε ότι διατηρεί εξωσυζυγική σχέση με τη δημοσιογράφο Πετρονέλα Γουάιτ ξέσπασε νέο σκάνδαλο. Ο ντόρος είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή αποπομπή του από το κόμμα των Συντηρητικών. Αλλά και η σύζυγός του τον ανάγκασε να εγκαταλείψει το σπίτι τους, στο οποίο επέστρεψε τελικά μετανοιωμένος.

Τα μαλλιά του Μπόρις

Η εκκεντρική φύση του εκδηλώθηκε αχαλίνωτη όταν εκλέχθηκε δήμαρχος Λονδίνου. Τότε προκαλούσε με τις δηλώσεις του, απάγγελε ποιήματα μπροστά στις κάμερες, είχε διασχίσει ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα του Λονδίνου κρεμασμένος σε σκοινί και τσακωνόταν με ταξιτζήδες, διαολοστέλνοντάς τους. Οι τηλεοπτικές εμφανίσεις του, ίσως και εξαιτίας όλων αυτών, σημείωναν εντυπωσιακά νούμερα και ως δήμαρχος ο Μπόρις δέχθηκε τα περισσότερα αιτήματα για συνέντευξη από οποιονδήποτε άλλον σ’ όλον τον κόσμο. «Έχει έως και δύο χρόνια αναμονής για μία συνέντευξή του», είχε δηλώσει η γραμματέας του.

Παράλληλα με τα καθήκοντά του στο Δήμο, δημοσίευσε μυθιστορήματα, μάλωνε δημοσίως με τα αδέλφια του που ήταν υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ, γυρνούσε με ποδήλατο το Λονδίνο, φορώντας πάντα κράνος και βέβαια περνούσε ελεύθερο χρόνο του στην βρετανική ύπαιθρο με τα παιδιά του. Εκεί έπαιζε τένις, μπριτζ και επιδιδόταν στο αγαπημένο χόμπι του, στο κυνήγι.

Το μεγαλύτερο “μυστήριο” γύρω από τον εκκεντρικό Μπόρις ήταν η κόμμωσή του. Πολλοί αναρωτιούνταν αν είναι αληθινά τα μαλλιά του. Αν και ο ίδιος απέφευγε να σχολιάσει το θέμα, κομμωτές ισχυρίζονταν δημόσια ότι τα μαλλιά του πρώην και τώρα απερχόμενου πρωθυπουργού δεν είναι φυσικά. Η σχετική φημολογία είχε υποχρεώσει τον ηλικιωμένο πατέρα Στάνλεϊ Τζόνσον να δηλώσει ότι η απόχρωση των μαλλιών του γιου του είναι φυσική.

Ο Μπόρις δεν είχε ποτέ οικονομικό πρόβλημα για να τον εκτρέπει από τα “θέλω” του. Η προσωπική περιουσία του υπολογίζεται σε πολλά εκατομμύρια λίρες. Έτσι, αφοσιώθηκε στην πολιτική και κατάφερε να εκλεγεί αρχηγός των Συντηρητικών και πρωθυπουργός. Αν και η πολιτική σταδιοδρομία του σφραγίστηκε από το Brexit, ως πρωθυπουργός –κατά τα άλλα– κινήθηκε μάλλον στην πεπατημένη.

Το εάν σήμερα υποχρεώθηκε να παραιτηθεί οφείλεται στο γεγονός ότι έχει χάσει την εμπιστοσύνη της ελίτ των Συντηρητικών. Στην πραγματικότητα, τα κορονοπάρτυ και το σκάνδαλο Πίντσερ είναι οι αφορμές. Το υπόβαθρο είναι η ενεργειακή-οικονομική κρίση, στην οποία διολισθαίνει σταθερά η Βρετανία, όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη. Είναι αυτή η κρίση που προκαλεί κοινωνική αναταραχή, η οποία όλα δείχνουν πως από το φθινόπωρο θα οξυνθεί. Σ’ αυτό το κοινωνικό τοπίο, το Συντηρητικό Κόμμα νοιώθει πως εάν έχει μία ελπίδα να διασωθεί είναι να αλλάξει καπετάνιο…