Η τουρκαλβανική πολιτική του Ράμα και οι εκπλήξεις του Κοτζιά

Μπορεί για τους αμύητους η συμπεριφορά του Αλβανού “σοσιαλιστή” πρωθυπουργού να αποτέλεσε δυσάρεστη έκπληξη, αλλά για όσους παρακολουθούν τις ελληνοαλβανικές σχέσεις ήταν αναμενόμενη. Αν και από καταγωγή ο Ράμα δεν έχει τουρκαλβανική παράδοση, ο καιροσκοπισμός του τον ώθησε από νωρίς να παίξει το τουρκικό χαρτί. Δεν είναι μόνο ότι θαυμάζει ειλικρινώς τον Ερντογάν και όπου μπορεί μιμείται τις αυταρχικές μεθόδους του. Θεωρεί ότι η γονατισμένη λόγω της κρίσης Ελλάδα όχι μόνο δεν μπορεί να του προσφέρει, όπως παλαιότερα, αλλά είναι και εύκολος στόχος.

Η πείρα έχει πείσει τον Ράμα ότι χωρίς κόστος μπορεί στο εσωτερικό της Αλβανίας να πουλάει ανθελληνισμό για να αντλεί εκλογικά οφέλη από το διάχυτο κλίμα εθνικισμού. Στο πλαίσιο αυτό καλλιεργεί μία μόνιμη ελεγχόμενη ένταση με την Αθήνα. Είναι ενδεικτικό ότι υπερηφανεύεται πως είναι ο μόνος Αλβανός πρωθυπουργός που σήκωσε κεφάλι στην Ελλάδα και έθεσε τις διμερείς σχέσεις σε βάση αμοιβαιότητας και ισοτιμίας.

Υπενθυμίζουμε ότι ήταν ο Ράμα, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που είχε προκαλέσει πολιτικό θόρυβο και είχε προσφύγει στο αλβανικό Συνταγματικό Δικαστήριο με σκοπό να ακυρωθεί η υπογεγραμμένη συμφωνία των κυβερνήσεων Καραμανλή και Μπερίσα για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών (2009). Έτσι και έγινε. Ο ίδιος ο Μπερίσα είχε εμμέσως πλην σαφώς πει στη Βουλή ότι ο τορπιλισμός εκείνης της συμφωνίας έγινε με παρέμβαση και για λογαριασμό της Άγκυρας.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η Αθήνα δεν είχε τότε προχωρήσει σε αντίμετρα. Όχι μόνο δεν είχε θέσει όρους, αλλά και είχε διευκολύνει την αναγόρευση της Αλβανίας σε υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ χώρα. Όπως, όμως, έχει αποδειχθεί από τα γεγονότα, τη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν και σέβονται τα Τίρανα είναι τη γλώσσα της ισχύος και του δούναι και λαβείν.

Το επαναλαμβανόμενο λάθος της Αθήνας

Όταν η Ελλάδα τους προσφέρει δωρεάν, όπως κατά κανόνα συμβαίνει από το 1990, εκλαμβάνουν τη στάση της σαν ένδειξη αδυναμίας. Γι’ αυτό και δεν διστάζουν να κλιμακώνουν τις προκλήσεις τους. Ας σημειωθεί ότι παρά την κρίση η Ελλάδα παραμένει –σύμφωνα με την κεντρική τράπεζα της Αλβανίας– η χώρα που με τα εμβάσματα των Αλβανών μεταναστών συμβάλει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην αλβανική οικονομία.

Η ελληνική διπλωματία έχει την τάση να διαβάζει την αλβανική πολιτική με ευρωπαϊκούς όρους, γεγονός που την οδηγεί σε λάθος κινήσεις. Με κλασική ανατολίτικη νοοτροπία, στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις, οι Αλβανοί αξιωματούχοι “γλείφουν” τους Έλληνες συνομιλητές τους, δημιουργώντας τους τη λάθος εντύπωση ότι είναι μετριοπαθείς και διατεθειμένοι να λύσουν προβλήματα. Στην παγίδα έχουν πέσει όλοι σχεδόν οι Έλληνες υπουργοί Εξωτερικών, με κορυφαίο παράδειγμα τον Κοτζιά.

Ο Κοτζιάς έθεσε από νωρίς ως στόχο του να κλείσει το ελληνοαλβανικό μέτωπο. Ως στόχος είναι σωστός, αλλά για να επιτευχθεί πρέπει να ξέρεις ποιον έχεις απέναντί σου. Και βεβαίως δεν πρέπει να γίνουν εθνικές εκπτώσεις. Ξεκίνησε, λοιπόν, με τον Αλβανό ομόλογό του και συμφώνησαν να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός με σκοπό μία συνολική διευθέτηση των διμερών προβλημάτων. Τη διαδικασία αυτή ήθελε και η Κομισιόν για να προωθηθεί η αλβανική ενταξιακή διαδικασία.

Οι δυσάρεστες εκπλήξεις

Τον Σεπτέμβριο του 2016, ο Κοτζιάς βίωσε μία δυσάρεστη έκπληξη. Είχε κυκλοφορήσει non paper, με το οποίο υποτίθεται ότι ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών αποδεχόταν να εγγραφεί στην ατζέντα των συνομιλιών το Αλβανοτσάμικο. Υπενθυμίζουμε πως τα Τίρανα είχαν εκμεταλλευθεί την ευκαιρία για να προσπαθήσουν να εντάξουν το Αλβανοτσάμικο στη διμερή ατζέντα. Ο Κοτζιάς είχε τότε ξεκαθαρίσει ότι η θέση της Αθήνας ήταν και παραμένει πως δεν υφίσταται τέτοιο θέμα. Όποιος θεωρεί ότι έχει αδικηθεί από την ελληνική Πολιτεία μπορεί να καταφύγει στα ελληνικά και στη συνέχεια στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.

Κατά τη διάρκεια παλαιότερης επίσκεψής του στα Τίρανα ο Κοτζιάς είχε βιώσει και μία άλλη δυσάρεστη έκπληξη. Έξω από τον χώρο των συνομιλιών είχαν συγκεντρωθεί 200-300 Αλβανοτσάμηδες και τον είχαν αποδοκιμάσει και αποκλείσει. Είχε τότε θεατρικά παρέμβει ο Αλβανός ομόλογός του Μπουσάτι (έχει περάσει και από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας)για να απελευθερωθεί η είσοδος!

Ο Μπουσάτι, όπως όλοι οι υπουργοί, είναι ημιμαθή εκτελεστικά όργανα του Ράμα, χωρίς δικό τους πολιτικό εκτόπισμα. Ο πρώην υπουργός στην κυβέρνηση Νάνο, πρώην πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Σοσιαλιστικού Κόμματος και γνωστός συγγραφέας Μπλούσι έχει πει δημοσίως γι’ αυτούς ότι δεν κάνουν όχι για υπουργοί, αλλά ούτε για γραμματείς!

Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών είχε εξαρχής αυταπάτες για τη δυνατότητά του να οικοδομήσει μία παραγωγική γειτονική σχέση με την Αλβανία. Ούτε η υπόθεση με το non paper, ούτε η δυσάρεστη επίσκεψή του στα Τίρανα στάθηκαν ικανές να τις διαλύσουν. Παρά τις κραυγαλέες ενδείξεις, λοιπόν, ο Κοτζιάς επέμεινε. Ο Αλβανός ομόλογός του Μπουσάτι εμφανιζόταν μετριοπαθής, αλλά τη γραμμή την αποφάσιζε ο Ράμα.

Αποκαλυπτικές ομολογίες

Στο πλαίσιο της πολιτικής του για πυροδότηση ακραίου εθνικισμού, ο Ράμα έχει κλιμακώσει την προσπάθεια αφελληνισμού της Χιμάρας. Καμπή σ’ αυτή την προσπάθεια ήταν η νέα διοικητική διαίρεση της Αλβανίας, μέσω της οποίας η Χιμάρα και άλλες μειονοτικές περιοχές τεμαχίστηκαν και προσκολλήθηκαν σε περιοχές με αλβανικό πληθυσμό, ώστε να υπονομευθεί η δυνατότητα της μειονότητας να εκπροσωπείται στο αλβανικό Κοινοβούλιο, αλλά ακόμα και στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Δεν περιορίσθηκε, όμως, σ’ αυτή την κίνηση. Όπως είναι γνωστό, με πρόσχημα την ανάπλαση της παραθαλάσσιας αυτής περιοχής έχει αρπάξει ελληνικές περιουσίες. Με συνοπτικές διαδικασίες κατεδάφισε σπίτια και καταστήματα Ελλήνων μειονοτικών. Είχε προηγηθεί κατεδάφιση ακόμα και ναού στις Δρυμάδες. Όργανο της ανθελληνικής αυτής επιχείρησης είναι ο κατά το ήμισυ ελληνικής καταγωγής δήμαρχος της περιοχής Γκόρος, πρώην στρατιωτικός επί καθεστώτος Χότζα, συνδεδεμένος με τις αλβανικές μυστικές υπηρεσίες και κάτοχος ελληνικού διαβατηρίου!

Αναφορικά με την επιχείρηση αφελληνισμού της Χιμάρας, είναι αξιοσημείωτο ότι οι πολιτικοί αντίπαλοι Ράμα και Μπερίσα είχαν ανταλλάξει το 2016 δημόσιες αλληλοκατηγορίες, οι οποίες αποδεικνύουν τις μεθοδεύσεις του αλβανικού κράτους σε βάρος της ελληνικής μειονότητας. Έχει σημασία είναι ότι επιβεβαιώθηκε στο ανώτατο επίπεδο και επισήμως η επιχείρηση αλλοίωσης του πληθυσμού της Χιμάρας.

Η επιχείρηση στηρίζεται στην αρπαγή των περιουσιών που υποχρεώνει τους Έλληνες μειονοτικούς να αποκόπτονται από τις πατρογονικές εστίες τους. Για να μπορεί αυτό να συμβεί το αλβανικό κράτος δεν δίνει τίτλους ιδιοκτησίας στους Έλληνες, αλλά διευκολύνει την πώληση των ελληνικών περιουσιών σε Αλβανούς.