Φυγόκεντρες τάσεις στην ευρωενωσιακή σοβιετία

Εάν την προσεχή Τρίτη, η Βρετανίδα πρωθυπουργός ανατραπεί στη Βουλή των Κοινοτήτων, κατόπιν προτάσεως μομφής βουλευτών του Συντηρητικού Kόμματος, ο Ευρωπαίος διαπραγματευτής του Brexit μεσιέ Μπαρνιέ ας μέμφεται εαυτόν. Ήσαν τόσον σκληροί οι όροι της «ηπίας εξόδου της Βρετανίας από την ΕE και δόλιες οι προθέσεις του γαλλογερμανικού άξονος –ακόμη και να διασπάσουν το Ηνωμένο Βασίλειο σε Αγγλία και Βόρειο Ιρλανδία και ίσως ανεξάρτητη την Σκωτία– ώστε τα εθνικιστικά αντανακλαστικά μιας ντουζίνας Βρετανών υπουργών υπερέβησαν τον πατριωτισμό και παρητήθησαν.

Οι εν λόγω υπουργοί μάλιστα παραιτήθησαν κωφεύσαντες στις ρητορείες του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν και στις παραινέσεις της Γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελας Μέρκελ που θέλουν να υποτάξουν τη Μεγάλη Βρετανία, νικήτρια παγκοσμίων πολέμων των 19ου και 20ου αιώνος για να πάρουν τη ρεβάνς. Ο μεν από το Βατερλώ του Βοναπάρτη, η δε από τις δύο ήττες των Ούννων, ως αποκαλούσε ο Γουΐστον Τσώρτσιλ τις στρατιές του Γκουντέριαν.

Θα είναι, όμως, η τετάρτη φορά που η ολιγαρχική Ευρωπαϊκή «Ένωση» των γερμανικών καρτέλ και των γαλλικών «φαϊνών ιδεών» (όρα το σαθρόν σχέδιον του ευρώ, έργον του Γάλλου προέδρου Μιτεράν και της Εθνικής Σχολής Διοικήσεως που ίδρυσε ο Ναπολέων) που ένας Ευρωπαίος πρωθυπουργός ανατρέπεται από την υπονόμευση. Επί δύο χρόνια η Κομισιόν εξάσκησε πίεση εις βάρος της κυρίας Μέι για να αποτραπεί η αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ, αποχώρηση την οποία ψήφισε ο λαός της.

Οι τρεις προηγούμενοι ήσαν η Μάργκαρετ Θάτσερ, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι (υπενομεύθη από συνδυασμένη επίθεση των διεθνών κερδοσκοπικών κεφαλαίων, υπό την «μπαγκέτα» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης, η οποία ανέβασε τα ιταλικά σπρέντς στα ύψη, καθιστώντας το ιταλικό χρέος αδιατήρητο) και τρίτος ο ημέτερος Γιώργος Παπανδρέου. Αυτός αντέστη στις δελεαστικές προτάσεις της Goldman Sachs, να διασώσει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως έβαλε τον Σημίτη στην Ευρωζώνη, με πλαστά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου χρέους. Τώρα, το ίδιο παιχνίδι παίζεται με την στερλίνα που έχει πάρει την κατηφόρα.

Αλλά η Ευρωπαϊκή «Ένωση» δεν έχει καταστατική εξουσιοδότηση να ανατρέπει εκείνες τις κυβερνήσεις πού δεν αρέσουν στο ιερατείο των Βρυξελλών και στους Γερμανογάλλους προϊσταμένους. Κάτι τέτοιο επιχειρείται τώρα με θύμα την λαοπρόβλητη ιταλική κυβέρνηση που αντιστέκεται στους ευρω-μπακάλικους λογαριασμούς του δημοσίου ελλείμματος, με διαφορές της τάξεως του 0,6% στο ΑΕΠ της Ιταλίας – όσο θα προκαλούσε άλλη μια φουρνιά λαθρομεταναστών από την Λιβύη.

Οι ευρωπαϊκοί λαοί σιγά-σιγά αφυπνίζονται από τον σαγηνευτικό ύμνο των ευρωπαϊκών σειρήνων και άρχισαν να διακρίνουν τις κακοφωνίες της ορχήστρας. Πρώτοι οι Βρετανοί απεφάσισαν να ανακτήσουν την εθνική των ανεξαρτησία, έπονται οι Καταλανοί, Βάσκοι και Πολωνοί, που αισθάνονται την αφόρητη καταπίεση της «ενωμένης» Ευρώπης και ετοιμάζονται να αποσκιρτήσουν από τη νέα Σοβιετία.

Αλλά όπως είπε και ο Φρειδερίκος Μερτς, οι Γερμανοί είναι εκείνοι που επωφελήθησαν από την “Ευρωλάνδη” και θα χάσουν, αν συνεχίσουν την μέχρι τούδε πολιτική των. Όπως στις προσωπικές υποθέσεις έτσι και στις σχέσεις μεταξύ κρατών, ισχύει όπου «του κουτού, κοντό δεν φτάνει, διπλό φθάνει και περισσεύει», ως λέγει ο σοφός ελληνικός λαός.