Πολιτική στα κουτουρού και άγνοια κινδύνου

Όλα γίνονται στο περίπου και κατά τύχη. Μέχρι σήμερα, πρέπει να ομολογήσουμε, δεν πήγε και άσχημα ο σχεδιασμός! Η πολιτική του κουτουρού κυριαρχεί στη νήσο Κύπρο. Γίνεται πόλεμος στη γειτονιά μας, καταστροφές, νεκροί, αλλά η συγκυρία ευνοεί τη νήσο Κύπρο οικονομικά. Εταιρείες μεταφέρονται στην Κύπρο, ο εκεί πληθυσμός φέρνει τα πλούτη του εδώ.

Ο πόλεμος ήταν και είναι τόσο κοντά μας, αλλά είναι σαν να βρίσκεται πολύ μακριά.
Καταρρέει το σύμπαν, πέφτει ο λεγόμενος υπαρκτός σοσιαλισμός, κοσμογονία, αλλά η Κύπρος λειτουργεί ως η βάση για τη νέα αρχή κάποιων νεόπλουτων από τις χώρες αυτές. Χρήμα και επενδύσεις.

Πριν την εισβολή, στα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας, τα λάφυρα κατανέμονταν αναλόγως του αριθμού των φυλλαδίων που είχαν ριχθεί (όχι πού και πότε). Άλλωστε, εκείνοι που αγωνίστηκαν αποσύρθηκαν, αφήνοντας πεδίο λαμπρό στους –όπως αποδείχθηκε– αναντικατάστατους και τους παντός καιρού «σωτήρες». Η οικονομία άντεξε αν και είχε τον χαρακτήρα καζίνου (ενίοτε και καζαντί). Κατέρρευσε όταν η λεηλασία της είχε φθάσει στα όρια της πλήρους καταστροφής, το 2013.

Αλλά και η διαχείριση του Κυπριακού στο ίδιο μοτίβο κινείται. Πέρα από τα συνθήματα, τις ταμπέλες, οι εξελίξεις τυγχάνουν εκ των υστέρων διαχείρισης. Σε τέτοιο βαθμό που οι Τούρκοι άρχισαν να ανησυχούν μήπως και υπάρχει ένα συνωμοτικό σχέδιο, το οποίο θα ενεργοποιηθεί αιφνιδιάζοντάς τους! Δεν μπορούν να εξηγήσουν διαφορετικά την απάθεια και τον ερασιτεχνισμό των Ελληνοκυπρίων.

Ο χρόνος έχει επιβεβαιώσει την ολισθηρή πορεία. Η ήττα έγινε λάβαρο κι αυτό τα εξηγεί όλα τα υπόλοιπα. Ο παρορμητισμός, η επιδερμικότητα αποτελεί στο τέλος και πλεονέκτημα! Εκνευρίζονται από τη συμπεριφορά και τις απαιτήσεις των Τούρκων και αντί να αναζητήσουν τρόπους αντιμετώπισης, τα ξεσπάσματα είναι επί της ουσίας προσαρμογή στις αξιώσεις τους: «Φτάνει πια, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, να κάνουμε δύο κράτη». Κι αυτό δεν είναι απλά μια εξωτερίκευση θυμού, έπεα πτερόεντα. Καθώς όταν διατυπώνεται ενώπιον της άλλης πλευράς, δεν μπορεί μετά να μαζευτεί.

Ιδέες βροχή

Πέφτουν οι διάφορες «ιδέες» βροχή. Πρώτα αυτή της χαλαρής ομοσπονδίας. Ενημερώνεται το Συμβούλιο Αρχηγών, αλλά ως να μην ειπώθηκε ποτέ, αντικαταστάθηκε από την αποκεντρωμένη ομοσπονδία. Υπάρχει και αντίδραση για το ποιος μίλησε για χαλαρή ομοσπονδία. «Εμείς ποτέ δεν είπαμε κάτι τέτοιο…» Συγγνώμη, αλλά πού προέκυψε; Το είδαν ομαδικά στο όνειρό τους οι αρχηγοί των κομμάτων;

Για να ξεχαστούν όλα αυτά, επανέρχεται στο προσκήνιο ένα σενάριο για ΝΑΤΟ. Αφήνεται να αιωρείται στην ατμόσφαιρα παρόλο που γνώριζαν πως θα ενοχλούσαν τους μέχρι πρόσφατα συμμάχους και υποστηρικτές τους (ΑΚΕΛ), που, ειρήσθω εν παρόδω, δεν θα τους πείραζε να έμενε «ένας μικρός αριθμός» τουρκικού στρατού και μετά τη λύση. Τους ενοχλούν, όμως, οι νατοϊκές δυνάμεις.

Η πολιτική του κουτουρού δεν έλυσε το Κυπριακό. Έφερε, όμως, χρήμα μέχρι και στρατηγικά ανοίγματα (που δεν ξέρουν πώς να τα διαχειριστούν σε σχέση με το Κυπριακό). Εάν δεν υπάρχει ένα αόρατο χέρι να προστατεύει τη νήσο Κύπρο (που δεν υπάρχει), κάποια στιγμή, έστω και 44 χρόνια μετά, αυτές οι ευνοϊκές συγκυρίες θα τελειώσουν. Δεν μπορούν πάντα να μην μετρούν τα αυτογκόλ όσο κι εάν ο διαιτητής κάνει τα στραβά μάτια. Δεν μπορεί, πάντα, στο παρά πέντε να αποτρέπεται το μοιραίο.

Συνεχίζουν να επενδύουν στη μέχρι σήμερα πολιτική, την πολιτική στου κουτουρού, προφανώς γιατί πιστεύουν και τώρα πως θα τους σώσει το αόρατο χέρι, ή πως θα κάτσει στο τυχαίο η μπίλια της ρουλέτας στον τυχερό αριθμό. Η πατέντα του κουτουρού είναι πολιτική υψηλού ρίσκου, αλλά εδώ στη νήσο Κύπρο έχουν προφανώς άγνοια κινδύνου.