1953: Οι Σοβιετικοί δοκιμάζουν την πρώτη βόμβα υδρογόνου

Η επιτυχής δοκιμή της πρώτης σοβιετικής ατομικής βόμβας RDS-1 τον Αύγουστο του 1949 ενέπνευσε την ηγεσία της χώρας να προχωρήσει και στην απόκτηση θερμοπυρηνικού όπλου, γνωστότερου ως βόμβα υδρογόνου. Οι Σοβιετικοί είχαν πρόσβαση στα αμερικανικά σχέδια χάρη στον Γερμανό επιστήμονα Κλάους Φουχς. Το σχέδιο ανάπτυξης του σοβιετικού θερμοπυρηνικού όπλου ανατέθηκε στον γνωστό πυρηνικό φυσικό και μετέπειτα αντικαθεστωτικό Αντρέι Ζαχάροφ.

Οι Αμερικανοί πραγματοποίησαν τη δοκιμή της πρώτης του βόμβας υδρογόνου την 1η Νοεμβρίου 1952. Οι Σοβιετικοί απάντησαν στις 8 Αυγούστου 1953 με την βόμβα RDS-6s. Την ημέρα αυτή ο Σοβιετικός επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου (αντίστοιχο του πρωθυπουργού), Γκεόργκι Μαλένκοφ, ανακοίνωσε σε όλο τον κόσμο ότι οι ΗΠΑ δεν κατείχαν πλέον το μονοπώλιο των θερμοπυρηνικών όπλων.

Η δοκιμή που οι Αμερικανοί ονόμασαν Joe-4 καθώς ήταν η τέταρτη σοβιετική πυρηνική δοκιμή, πραγματοποιήθηκε στο πεδίο δοκιμών Σεμιπαλατίνσκ και αφορούσε όπλο ισχύος, κατ’ αντιστοιχία, 400 κιλοτόνων. Η βόμβα είχε τοποθετεί σε έναν ατσάλινο πύργο, ο οποίος εξαερώθηκε από την έκρηξη, ενώ στο σημείο δημιουργήθηκε ένας τεράστιος κρατήρας. Γύρω από τον κρατήρα δημιουργήθηκε ένα κίτρινο υαλώδες στρώμα.

Οι Αμερικανοί πάντως, βάσει μελετών, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν επρόκειτο για πραγματική βόμβα υδρογόνου, καθώς η έκρηξή της ήταν μικρότερης ισχύος σε σχέση με την αντίστοιχη αμερικανική, αναλογικά. Πάντως οι Σοβιετικοί, στις 22 Νοεμβρίου 1955, δοκίμασαν την πρώτη τους βόμβα υδρογόνου ισχύος 1,6 μεγατόνων. Οι Σοβιετικοί συνέχισαν να αναπτύσσουν τα πυρηνικά τους όπλα με επιταχυμένο ρυθμό κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, δημιουργώντας ολοένα και ισχυρότερα όπλα. Το 1961 μάλιστα δοκίμασαν την “Βόμβα του Τσάρου”, ισχύος 50 μεγατόνων.