Πόσοι ωφελούνται πραγματικά από τη στέγαση νέων

Οι τιμές στην ελληνική κτηματαγορά, ειδικά στην Αττική, είναι τέτοιες, ώστε με το ποσό των 150.000 ευρώ που εξήγγειλε η κυβέρνηση για την στέγαση, οι νέοι ή τα ζευγάρια μπορούν να βρουν μόνο πολύ παλιά διαμερίσματα, ηλικίας άνω των 60 ετών ως επί το πλείστον. Ουσιαστικά -αν και νέοι- δεν θα αγοράσουν τουτέστιν διαμέρισμα με πολύ μέλλον μπροστά του. Παράλληλα είναι βέβαιο ότι με το που θα ισχύσει το πρόγραμμα το 2023, η αγορά θα ανεβάσει τις τιμές. Τρίτο πρόβλημα είναι η συμμετοχή με ίδια κεφάλαια, τη στιγμή που ελάχιστοι νέοι διαθέτουν 15.000 ευρώ στη μπάντα.

Η τιμή παράλληλα δεν είναι διόλου ρεαλιστική για μεγάλα διαμερίσματα και το όριο που βάζει το κυβερνητικό πλάνο για διαμέρισμα έως 120 τετραγωνικά είναι φαντασιακό. Μέχρι 150.000 ευρώ βρίσκονται διαμερίσματα το πολύ 70-80 τετραγωνικών. Τα δε ηλικιακά και περιουσιακά στοιχεία είναι επίσης προβληματικά, καθώς αδικείται ο σημερινός 39χρονος, που το 2023 θα βγει εκτός προγράμματος ως σαραντάρης. Τα εισοδηματικά κριτήρια που ορίστηκαν (715€/μήνα άγαμος, 1.724€/μήνα ζευγάρι, 1.928€/μήνα με ένα παιδί), είναι επίσης πολύ περιοριστικά.

Ένα ζευγάρι που βγάζει 1.8000 ευρώ το μήνα αποκλείεται από το πρόγραμμα, παρότι με τις σημερινές συνθήκες της αγοράς και με όλα τα αγαθά ή τα εμπορεύματα να έχουν σχεδόν διπλασιάσει τις τιμές τους μέσα σε ένα εξάμηνο, ήδη “τη βγάζει” οριακά και ας θεωρείται “πλούσιο”. Δηλαδή η διάκριση μεταξύ “ευάλωτων πολιτών” και “πλουσίων” είναι απίστευτα απλουστευτική, καθώς υπάρχει μεταξύ εκείνων που κυριολεκτικά φυτοζωούν και των πλουσίων, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων. Η πρώην μεσαία τάξη, ναι μεν δεν λαμβάνει επιδόματα και δεν θεωρείται φτωχή, αλλά δυσκολεύεται πάρα πολύ να τα βγάλει πέρα.

“Πληγή” οι βραχυχρόνιες μισθώσεις

Παράλληλα, δεν δίνονται επαρκή κίνητρα στους ιδιοκτήτες για να νοικιάσουν τα δεκάδες χιλιάδες κλειστά διαμερίσματά τους και δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις που αποτελούν και τη μεγάλη πληγή, ως βασική αιτία του παραλογισμού στις τιμές ενοικίασης ακινήτων. Πολλοί άνθρωποι βεβαίως έχουν ένα διαμέρισμα που νοικιάζουν σε βραχυχρόνια μίσθωση ως βασικό τους εισόδημα, καθώς είναι κι αυτοί μικρομεσαίοι που τα φέρνουν βόλτα δύσκολα. Όμως υπάρχουν και “φάμπρικές”, γερμανικές και κινεζικές που κάνουν την ίδια δουλειά, όπως και ένας αριθμός Ελλήνων που αγόρασαν κοψοχρονιά πέντε-έξι διαμερίσματα ο καθένας προς 15.000 και 20.000 ευρώ το 2013-2015 και τώρα ουσιαστικά είναι τρόπον τινά ξενοδόχοι.

Υπάρχει δηλαδή μια τάξη ιδιοκτητών που κερδοσκοπούν και μια μεγάλη μερίδα ιδιοκτητών Airbnb που από το ακίνητό τους κυριολεκτικά απλώς επιβιώνουν. Θα μπορούσε εύκολα να ληφθεί πρόνοια ώστε οι τελευταίοι να μη θιγούν από τα μέτρα που κάποια στιγμή πρέπει να ληφθούν για τον περιορισμό στις βραχυχρόνιες μισθώσεις.

Παράλληλα η αύξηση του επιδόματος για φοιτητική στέγη, δεν θα ρίξει τις τιμές, αλλά θα τις ανεβάσει. Λείπουν δηλαδή φορολογικά κίνητρα προς τους ιδιοκτήτες ώστε να διαθέσουν σε λογική τιμή το ακίνητό τους. Αυτή τη στιγμή στην χώρα μας είναι κλειστά 750.000 διαμερίσματα ή μονοκατοικίες σύμφωνα με την κυβέρνηση. Κάποιοι δεν τα νοικιάζουν επειδή τα σπίτια τους χρειάζονται ανακαίνιση, αλλά οι περισσότεροι τα κρατούν κλειστά επειδή ουσιαστικά δεν έχουν υπολογίσιμο κέρδος από την μακροχρόνια ενοικίαση.