Το δίκαιο της Ουκρανίας είναι εθνικισμός για την Κύπρο!

Οι Πούτιν και Ερντογάν κοκορεύονταν ένας δίπλα στον άλλο με τον Τούρκο πρόεδρο να αναφέρει ότι η συνεργασία τους θα προκαλέσει αναστάτωση. Και γιατί να αναστατωθεί κανείς; Ο Πούτιν, που εισέβαλε στην Ουκρανία και κατέχει εδάφη της, θεωρείται αιμοσταγής δικτάτορας και κατακτητής ενώ ο ομόλογός του, που κατέχει έδαφος στην Κύπρο, έχει εισβάλει σε Συρία, Κουρδιστάν, έχει γεμάτες τις φυλακές της χώρας του, είναι “ειρηνοποιός”.

Οι δυτικοί σύμμαχοί μας, επειδή δεν πατάμε, όπως λέγεται, σε δυο βάρκες, δεν θέλουν να ενοχλούν τον Ερντογάν, που κάνει πλάτες στον Πούτιν. Δεν θέλουν να τσακωθούν με ένα φασίστα, γιατί τους είναι χρήσιμος και προφανώς δεν θέλουν να τον στείλουν στην αγκαλιά του Πούτιν. Ποια αγκαλιά όμως; Αυτοί μόνο που δεν είναι σιαμαίοι! Τα συμφέροντα μπορούν να αγιοποιήσουν και το διάβολο.

Κάθονται και οι δύο βυθισμένοι στις πολυθρόνες με φόντο τις σημαίες τους, να χαριεντίζονται, να βγάζουν τη γλώσσα στους υπόλοιπους, αλλά μόνο ο ένας είναι στο στόχαστρο. Μουρμουρούν για τον Ερντογάν, αλλά του ανοίγουν τα ευρωπαϊκά σαλόνια, στήνονται παιχνίδια στην Ουάσιγκτον για να πωλήσουν μαχητικά αεροσκάφη. Από την άλλη, πολιτικές ελίτ στη Λευκωσία, δεν διαφέρουν και πολύ με όσους τρίτους δεν θέλουν να ενοχλούν την κατοχική Τουρκία.

Η σχέση αγάπης μεταξύ μιας ομάδας Ελληνοκυπρίων με τον ηγέτη της κατοχικής Τουρκίας χρονολογείται παλαιόθεν. Είναι αυτοί που στριμώχνονταν για μια “οικογενειακή” φωτογραφία με τον ισλαμοφασίστα, εκείνοι που πανηγύριζαν για εκλογικές του νίκες. Τον χαρακτήριζαν «ηγέτη της λύσης»(!) και κατηγορούσαν τους συμπατριώτες τους γιατί… σκότωσαν την «ευκαιρία της λύσης», για παράδειγμα, το 2004.

Ποια ευκαιρία; Να γίνει η χώρα προτεκτοράτο της Άγκυρας; Να ικανοποιηθεί διά της συμφωνίας ο τουρκικός εθνικισμός; Υπάρχει σε αυτή τη λογική και το αφήγημα ότι «δεν άλλαξε ο Ερντογάν, τον άλλαξαν οι Ελληνοκύπριοι, που είναι μαξιμαλιστές». Οι Ελληνοκύπριοι που δεν ζητούν τίποτε λιγότερο από όσα οι Ουκρανοί και οι δυτικοί από τη Ρωσία. Να φύγουν τα κατοχικά στρατεύματα και να αποκατασταθεί η ενότητα της χώρας. Όπως ήταν πριν την εισβολή της Ρωσίας η Ουκρανία και η Κύπρος πριν την εισβολή της Τουρκίας.

Ο μαξιμαλισμός από την… ανάποδη

Οι Ουκρανοί δεν είναι μαξιμαλιστές, αλλά οι Ελληνοκύπριοι είναι. Δεν είναι εθνικιστές οι Ουκρανοί, οι Παλαιστίνιοι επειδή διεκδικούν την απελευθέρωση της χώρας τους, αλλά οι Ελληνοκύπριοι είναι και εθνικιστές και ακραίοι. Δεν έχει ζητήσει κανένας από τους Ουκρανούς να δεχθούν να εκχωρηθεί έδαφος στη Ρωσία για να αγοράσουν τον μπελά. Δεν έχουν ζητήσει να παραμείνουν ρωσικά στρατεύματα εσαεί στη χώρα τους ή με χρονοδιαγράμματα που δεν θα λήγουν ποτέ! Σε εμάς αυτά θεωρούνται δεδομένα.

Ο Ερντογάν είναι… χρήσιμος για όλους τελικά. Και για τον Πούτιν και για τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς. Και επειδή είναι χρήσιμος τον θέλουν να τον έχουν από κοντά, αν και είναι σαφές πως -τους δυτικούς- τους έχει προ πολλού ξεφύγει. Βλέπει το “μέλλον” του σε άλλες κατευθύνσεις, γιατί θεωρεί πως μόνο εκεί θα εκπληρώσει το όραμά του να καταστεί μεγάλη δύναμη. Οι ίδιοι παίκτες, ΗΠΑ και ΕΕ, προετοιμάζουν και το έδαφος και για τη διάδοχη κατάσταση στην περίπτωση που θα χάσει τις εκλογές ο Ερντογάν. Τους διαδόχους, θα τους “χρυσώσουν” για να παραμείνουν στο δυτικό μαντρί κι αυτοί δεν έχουν κανένα λόγο να μην εισπράξουν και να ζητήσουν κι άλλα δώρα.

Γνωρίζουν άλλωστε στην Άγκυρα πως τόσα χρόνια τα τσαλίμια της τα πλήρωναν οι σύμμαχοί της για να… καλμάρει. Αν και ήξεραν οι σύμμαχοι πως με αυτή την τακτική αποθρασύνεται. Δεν τους ενδιαφέρει, γιατί πρωτίστως η πολιτική τους είναι να ταΐζουν το θηρίο, που αποδεικνύεται αχόρταγο.

---

ΣΗΜ: Σαν σε… σουρεάλ τοπίο, ξεκίνησε η συζήτηση για την αποστολή οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία. Κυνηγώντας το Γκίνες, μια ημικατεχόμενη χώρα θα βοηθούσε μια άλλη, την οποία έχουν βαρυφορτώσει όπλα οι σύμμαχοί της. Μια συζήτηση που ξεκίνησε από το πουθενά, επειδή άκουσον-άκουσον, ένας Αμερικανός δημοσιογράφος δεν κατάλαβε τι του είπε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος της Κύπρου…