Το ΑΚΕΛ “πυροβολεί” τον άλλοτε συνοδοιπόρο Αναστασιάδη

Δεν ενδιαφέρουν, ασφαλώς, την κ. Τζέιν Χολ Λουτ τα καβγαδάκια των μέχρι πρόσφατα συνοδοιπόρων στο Κυπριακό. Ούτε εάν το ΑΚΕΛ έχει αποσύρει από τη διαπραγματευτική της ομάδα τον εκπρόσωπο του κόμματος. Το θέμα απασχολεί περισσότερο όσων επιμένουν μαζοχιστικά να παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τις συμπεριφορές των πρωταγωνιστών του κυπριακού πολιτικού συστήματος.

Το ΑΚΕΛ επιμένει να υποδεικνύει στον Πρόεδρο ότι πρέπει να αξιοποιήσει την αποστολή Λουτ και να επιδιώξει την επανέναρξη των συνομιλιών. Δεν εξαρτάται βέβαια μόνο από τον κ. Αναστασιάδη η επανέναρξη της διαδικασίας, καθώς πρέπει να δεχθεί και ο… αγαπητός Τσαβούσογλου. Την ίδια, όμως, ώρα -μερικά 24ωρα πριν την άφιξη της κ. Λουτ- επέλεξε το ΑΚΕΛ να κάνει σκηνή στον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Αυτό δημιουργεί και εντυπώσεις και στέλνει μηνύματα.

Το ΑΚΕΛ κατηγορεί τον Πρόεδρο ότι συζητά συνομοσπονδία δύο κρατών. Τώρα το έμαθαν; Το γνώριζαν προ πολλού και μάλιστα είχαν επιλέξει να κάνουν και σχετικές διαρροές για να τις επικαλούνται στη συνέχεια. Η πραγματικότητα είναι πως όντως ο Πρόεδρος, πολύ πριν το Κραν Μοντανά, συζητούσε αυτό το μοντέλο. Το έλεγε, μάλιστα, σε πολλούς συνομιλητές τους, σε τόσους πολλούς που έπαψε από ένα σημείο και μετά να αποτελεί μυστικό, ήταν κοινό μυστικό.

Συνεπώς, δεν μπορεί να αιφνιδιάζεται κανείς. Μπορεί κανείς να πιστώσει στο ΑΚΕΛ το γεγονός ότι ήθελε να σιγουρέψει τα πιο πάνω πριν να τοποθετηθεί. Πέραν τούτων, τίθεται ένα ακόμη ζήτημα: Για πέντε χρόνια στήριζε τον κ. Αναστασιάδη και την πολιτική του στο Κυπριακό. Υπήρχε πλήρης ταύτιση, εξ ου και το ΔΗΣΑΚΕΛ. Αυτή η στάση κόστισε στο κόμμα.

Σημειώνεται συναφώς ότι για αυτή την ταύτιση είχε προειδοποιηθεί η ηγεσία του κόμματος από τον τέως γενικό γραμματέα (σε συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, λένε οι πληροφορίες). Δεν ακούστηκε, πάντως, οποιαδήποτε αυτοκριτική για την επιλογή ταύτισης για πέντε χρόνια με τον κ. Αναστασιάδη. Το εργαλείο της αυτοκριτικής χρησιμοποιείτο ενίοτε από προηγούμενες ηγεσίες.

Είναι προφανές πως ο κ. Αναστασιάδης, ο βασικότερος εκφραστής της λύσης Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, μέσα από την εμπειρία του στην πρώτη γραμμή της διαπραγμάτευσης, διαπίστωσε πως η ακολουθούμενη πολιτική είναι αδιέξοδη. Δεν μπορεί αυτή η πολιτική να σπάσει το αδιέξοδο και να οδηγήσει στην επίτευξη συμφωνίας. Ωστόσο, η διαπίστωση αυτή δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να συζητηθεί ένα άλλο μοντέλο πιο κοντά στις τουρκικές επιδιώξεις.

Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία έφθασε σε αυτό το στρεβλωτικό πλαίσιο, αντιδημοκρατικό και ρατσιστικό, επειδή διαχρονικά η τακτική που υιοθετείτο  για να ενθαρρυνθεί η Τουρκία, ήταν αυτή των συνεχών υποχωρήσεων, που βαθμηδόν προσέγγιζαν τις θέσεις της αμετακίνητης Άγκυρας. Συνεπώς ο κ. Αναστασιάδης, ενώ έχει οδηγηθεί σε μια σωστή διαπίστωση, αντιδρά λανθασμένα ως προς την εναλλακτική επιλογή.

Η συνομοσπονδία δύο κρατών δεν θα είναι το τέλος του Κυπριακού αλλά της Κύπρου. Θα καταστεί το νησί νόμιμα προτεκτοράτο της Τουρκίας. Οι εποχικές πολιτικές οδηγούν σε οδυνηρά αδιέξοδα, όπως και εκείνες που παραμένουν δογματικά κολλημένες σε μοντέλα που δεν θα λειτουργήσουν. Σε αυτό το σκηνικό της κόντρας Προεδρικού και ΑΚΕΛ, διαπιστώνεται αλαλία από πλευράς τμημάτων του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου. Αλαλία και σύγχυση. Γι’ αυτό και προτιμάται η επανάληψη τοποθετήσεων, που γίνονται «βρέξει, χιονίσει».