Οι γκαμήλες του κομματάρχη και η γκαστρωμένη συμπεθέρα

Ψάχνοντας ανάμεσα στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, στην αναζήτηση για καθημερινές ανθρώπινες ιστορίες, “αλίευσα” κάποια χαρακτηριστικά έγγραφα αλλά και αναφορές, που έχουν να κάνουν με τον ρόλο του κομματάρχη, με οικογενειακές τραγωδίες αλλά και με παρεκτροπές.

Κάποιος άνθρωπος του υπουργού Εσωτερικών Παπαφλέσσα, κομματάρχη ή, ακριβέστερα τσιράκι θα τον λέγαμε σήμερα, είχε στην κατοχή του γκαμήλες και για να τις ταΐζει, όπου του έκανε κέφι, το υπουργείο εξέδωσε σχετικό έγγραφο, στις 13 Μαρτίου 1825, προς τις πολιτικές και στρατιωτικές αρχές, όπου δηλοποιούσε ότι: «Αυτός που φέρει το παρόν, καμηλιέρης το επάγγελμα, είναι άνθρωπος του υπουργού Εσωτερικών και έχει δύο γκαμήλες. Ενημερώνονται, λοιπόν, άπαντες οι πολιτικοί και οι στρατιωτικοί να αφήσουν τον παραπάνω ανενόχλητο, να βόσκει τις γκαμήλες του όπου θελήσει, χωρίς να τον ενοχλούν στο παραμικρό και χωρίς κανείς να μπορεί να πειράξει τις γκαμήλες του».

Ο ρόλος του κομματάρχη

Το έγγραφο απέφυγε ευσχήμως να το υπογράψει ο Παπαφλέσσας αλλά, το υπέγραφε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Γ. Γλαράκης. Η εντολή, όμως, προφανώς δεν ελήφθη υπ’ όψη, έτσι εκδόθηκε παρόμοια στις 6 Απριλίου 1825. Δεν μάθαμε αν, τελικά, οι εντεταλμένοι συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις….

Η γκαστρωμένη… συμπεθέρα

Ο κουνιάδος του αδελφού του καταγγέλλοντος Σταμάτη Παναγιώτου, κατηγορείται με αναφορά προς την Γενική Αστυνομία, στις 20 Νοεμβρίου 1825, ότι άφησε έγκυο την αδερφή του γαμπρού του: «Ο κουνιάδος του αδελφού μου Αθανάσιος Γεωργάκης, έφθειρε και γκάστρωσε την αδερφή μου Αικατερίνη, που αφού γκαστρώθηκε τεκνοποίησε. Μέχρι τώρα η πράξη αυτή της αιμομιξίας (!) δεν είχε βεβαιωθεί, τώρα όμως την ομολογεί ο ίδιος. Εναπόκειται, λοιπόν, στην πανευγενέστατη Γενική Αστυνομία να πράξει τα δέοντα κατά το νόμο γι’ αυτή την πράξη, κατά τα χριστιανικά έθιμα και τα λοιπά (σ.σ.: προφανώς να υποχρεώσει τον καταγγελλόμενο να την παντρευτεί)».

Ο Ιμπραήμ ρήμαζε κι αυτοί γλεντούσαν!

Μεσούντος του 1825, που ο Ιμπραήμ πασάς έσπερνε την καταστροφή και τον όλεθρο στον Μοριά, υπήρχαν και κάποιοι που ζούσαν στο δικό τους κόσμο, γλεντοκοπώντας προκλητικά! Στην περίπτωσή τους θα λέγαμε, πως η παροιμία «Των οικιών υμών εμπιπραμένων υμείς άδετε» (όταν τα σπίτια σας καίγονται εσείς τραγουδάτε), ταιριάζει “κουτί” στην ακόλουθη αναφορά του Εκτελεστικού Σώματος, που απευθύνεται προς το υπουργείο της Αστυνομίας, στις 18 Μαΐου 1825:

«Επειδή ο Χατζημιχαήλ Αργυροκαστρίτης, χθες το βράδυ, είχε στο σπίτι του λαϊκά όργανα και γλεντούσε, την ώρα που η πατρίδα υποφέρει στην προσπάθεια να αποκρούσει τον εχθρό και παρ’ όλο που διατάχθηκε από την Γενική Αστυνομία να σταματήσει, όχι μόνο δεν υπάκουσε αλλά παρεκτράπηκε σε χλευασμούς, διατάσσεται το υπουργείο να φροντίσει να τιμωρηθούν και ο Χατζημιχαήλ και οι οργανοπαίκτες, ανάλογα με το έγκλημά τους».