Ο εκπεσών Γρηγόρης, οι τρεις καμπαλέρος-διπλωμάτες και ο ιπτάμενος υφυπουργός…

Το πρόσωπο των ημερών αναδεικνύεται δίχως άλλο ο πάλαι ποτέ δεύτερος, μετά τον πρωθυπουργό, κραταιός –παρότι εξωκοινοβουλευτικός– άνδρας του Μαξίμου. Από τα ρεπορτάζ και φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης για τον Γρηγόρη Δημητριάδη, προκύπτει ότι όσα έκανε και έλεγε ο ανιψιός ξεπερνούσαν κάθε φαντασία. Ο εκπεσών χαρακτηρίζεται «διαβολικά ευφυής», «με δύσκολη και εκρηκτική προσωπικότητα», «με εμμονές», «με απίθανες ιστορίες που έφτιαχνε και τις διηγούνταν όπου κι αν στεκόταν», με «τσαρική» και «χειριστική» συμπεριφορά. Άνθρωποι του περιβάλλοντος κάνουν λόγο για έναν που «είχε δει πολλές ταινίες και ήταν σαν να ήθελε να τις ζήσει».

Έτερος συντάκτης φιλοκυβερνητικού μέχρι πρότινος ομίλου συστήνει στον πρωθυπουργό να “μαζέψει” τον ανιψιό του, καθώς ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται ότι οφείλει να αποσυρθεί από την πιάτσα. Κυκλοφορεί στα καφέ της πλατείας Κολωνακίου «σε εμφανώς όχι και τόσο νηφάλια κατάσταση, λέγοντας ό,τι του κατέβει στο κεφάλι». Τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης στις περισσότερες περιπτώσεις ρίχνουν όλο το φταίξιμο στον Δημητριάδη, καλύπτοντας πλήρως τον πρωθυπουργό, ο οποίος «δεν γνώριζε για διάφορες δραστηριότητες και ανακριβείς πληροφορίες» του ανιψιού, και «εξεπλάγη» με τα όσα έμαθε εκ των υστέρων.

Ακόμη και αν κάποιος καλοπροαίρετος δεχτεί αυτό το σενάριο, η περίπτωση του Γρηγόρη Δημητριάδη δεν ήταν μοναδική στο στενό περιβάλλον του πρωθυπουργού. Είναι εύλογο άνθρωποι πέριξ του Συντάγματος και του Μαξίμου να διαπιστώνουν ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στις προσωπικές επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη. Προσωπικές επιλογές του πρωθυπουργού από την πρώτη ημέρα διακυβέρνησης ήταν η διπλωματική του σύμβουλος Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, κουμπάρος της οποίας είναι ο πρώην γενικός γραμματέας στο υπουργείο Εξωτερικών και νυν διοικητής της ΕΥΠ Θεμιστοκλής Δεμίρης. Κολλητή της Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου μου λένε ότι είναι και η μετέπειτα διπλωματική σύμβουλος του πρωθυπουργού και τώρα πλέον πρέσβειρα στη Ρώμη Ελένη Σουρανή.

Ο εκπεσών και άλλες επιλογές

Θα μου πείτε ο κάθε πρωθυπουργός έχει το δικαίωμα να επιλέγει τα πρόσωπα με τα οποία συνεργάζεται και δεν μπορεί κανείς να έχει αντίρρηση. Τώρα ότι έχουν ακουστεί πολλές γκρίνιες και στο Μαξίμου, αλλά κυρίως στο υπουργείο Εξωτερικών, αυτό είναι γεγονός, αλλά θα μου πείτε ότι αυτό συμβαίνει σχεδόν με κάθε τέτοια επιλογή. Η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, κολλητή της Ντόρας Μπακογιάννη, μετά από σχετικά λίγο καιρό στο Μαξίμου εστάλη στο πολυπόθητο πόστο, πρέσβης στην Ουάσιγκτον. Η δε Ελένη Σουρανή, όπως προαναφέραμε, πήρε κι αυτή την άγουσα για τη Ρώμη, επίσης πολυπόθητο πόστο για τους διπλωμάτες. Πάντως, και η μία κυρία και η άλλη είχαν τις κόντρες τους με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια.

Όσο για τα επίχειρα της “ιδιωτικής διπλωματίας” του πρωθυπουργού με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι γνωστά και μη αμφισβητήσιμα. Οι κακές γλώσσες λένε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης την έκανε κατόπιν υποδείξεων της Ελένης Σουρανή, αλλά νομίζω ότι αποφασιστικό ρόλο έπαιξε η δική του σχετική τάση, αφού νομίζει ότι κρύβει μέσα του έναν Ταλεϊράνδο! Όσο για τον Θεμιστοκλή Δεμίρη, αυτόν είναι μάλλον να τον συμπονάς με την ΕΥΠ που τον έστειλαν τέτοιον καιρό.

Και μας και είμαστε στο υπουργείο Εξωτερικών, ας μην ξεχάσουμε και το παρακλάδι του που ασχολείται με τη Δημόσια Διπλωματία και τον Απόδημο Ελληνισμό. Εκεί βασιλεύουν ο υφυπουργός Ανδρέας Καστανιώτης και ο γενικός γραμματέας Γιάννης Χρυσουλάκης. Για να σας πω την αλήθεια ακούω πολλές γκρίνιες για τα τεκταινόμενα εκεί και μεταξύ μας δεν φαίνεται να γίνεται σπουδαία δουλειά, παρά κάποιους επαίνους ότι ο υφυπουργός έχει καταστρώσει πλήρες και λεπτομερές μοντέλο δημόσιας διπλωματίας που θα αξιοποιεί τους Έλληνες της Διασποράς.

Εκείνο που δεν λέει κανείς είναι γιατί ενώ ο υφυπουργός συμπληρώνει δύο χρόνια στο πόστο του και ο γενικός γραμματέας τρία, αξιοπρόσεκτα δείγματα ελληνικής δημόσιας διπλωματίας από τις πρεσβείες στο εξωτερικό δεν βλέπουμε, παρά το γεγονός ότι το δίδυμο των επικεφαλής έχουν γίνει ιπτάμενοι, από πτήση σε πτήση. Όχι ότι μπορούν να συγκριθούν με τον προκάτοχο μοναδικό και αλησμόνητο Τέρενς Κουίκ, αλλά κάνουν κι αυτοί ό,τι μπορούν…