Χωρίς αξιόπιστη αποτροπή διολισθαίνουμε στην εθνική ευθανασία…

Οι νέες απειλές του Μεβλούτ Τσαβούσογλου για τουρκική εισβολή (!) στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ήρθαν να υπενθυμίσουν την ελληνοτουρκική διένεξη για το Αιγαίο, η οποία μετρά σχεδόν πέντε δεκαετίες, από το 1973-74. Καθώς οι Τούρκοι συνηθίζουν να προειδοποιούν για τις επεκτατικές κινήσεις τους, έχει συσσωρευτεί μία πείρα, από την οποία η Ελλάδα μπορεί να εξαγάγει τα απαραίτητα συμπεράσματα: Πως χωρίς αξιόπιστη αποτροπή διολισθαίνουμε στην εθνική ευθανασία…

Στο σημείο αυτό κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούμε σε δύο κορυφαίους Έλληνες πρωθυπουργούς, που αντιμετώπισαν παρόμοιες καταστάσεις με την Τουρκία και πως επέλεξαν να αντιδράσουν. Το 1987, δημιουργήθηκε η κρίση με το ερευνητικό πλοίο “Σισμίκ”, με το οποίο η Τουρκία απειλούσε να διεξαγάγει σεισμική έρευνα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Τότε ο Έλληνας πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, συγκάλεσε το ΚΥΣΕΑ, όπου ελήφθησαν αποφάσεις να μην επιτρέψουν στο “Σισμίκ” να διεξαγάγει έρευνες για κοιτάσματα υδρογονανθράκων στο Αιγαίο. Μάλιστα, είχε τότε αποφασιστεί να εμποδιστεί η έρευνα με κάθε τρόπο, ακόμη κάνοντας χρήση και της στρατιωτικής ισχύος, κινητοποιώντας τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.

Τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αποκαλύψει ότι αυτό που επιδιώκει η Τουρκία είναι η διχοτόμηση του Αιγαίου (25ο μεσημβρινό) και είχε τονίσει ότι έχουμε χρέος να προασπίσουμε τα σύνορα της χώρας μας και δεν θα τα απεμπολήσουμε. Η θέση του ήταν σαφής: «Πολιτικό διάλογο με την Τουρκία δεν κάνουμε, γιατί μόνο ένα θέμα υπάρχει με την Τουρκία και είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδος, η δε Τουρκία αρνείται να πάμε στην Χάγη για διευθέτηση του θέματος. Δεν πάμε σε διάλογο με την Τουρκία γιατί θα αφορούσε ποια κυριαρχικά δικαιώματα η Ελλάδα θα παραχωρήσει στην Τουρκία. Αυτό δεν λέγεται διάλογος. Αυτό είναι μήνυμα προς ηττημένους και δεν δεχόμαστε τέτοια μηνύματα. Ούτε είναι ηττημένη η Ελλάδα, ούτε πρόκειται να είναι ηττημένη».

Το αποτέλεσμα; Το μήνυμα της Αθήνας πέρασε απέναντι και το Σισμίκ, αφού έκανε μερικές βόλτες στα μικρασιατικά παράλια, δεν ξαναφάνηκε. Το δεύτερο περιστατικό έγινε το 1990, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος ήταν υπέρ του ελληνοτουρκικού διαλόγου. Έτσι, όταν συναντήθηκε με τον τότε Τούρκο πρόεδρο Τουργκούτ Οζάλ, ο τελευταίος του άπλωσε μερικούς χάρτες για διχοτόμηση του Αιγαίου και συνεκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων. Τότε ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε διαφωνήσει πλήρως, λέγοντας «αυτά δεν γίνονται» και είχε φύγει αμέσως. Αντίστοιχο “διάλογο” προσδοκά σήμερα ο Ερντογάν.

Αποτροπή η μόνη επιλογή

Όταν χάνεται, λοιπόν, η αποτροπή τότε μένει ως μόνη επιλογή, η σαφώς πλέον οδυνηρή και “δαπανηρή” λύση της άμυνας. Γι’ αυτό κρίνεται σκόπιμο να περάσουμε τα κατάλληλα μηνύματα προς τον επιθετικό γείτονα. Ο Μακιαβέλι στον “Ηγεμόνα” τονίζει ότι για να επιβιώσει ένα κράτος χρειάζονται δύο πράγματα: Ισχυρό στρατό και ισχυρές συμμαχίες. Η χώρα μας κινείται προς την σωστή κατεύθυνση με την κύρωση της Αμοιβαίας Αμυντικής Συμφωνίας με τις ΗΠΑ, την αμυντική συμφωνία με την Γαλλία και την στρατηγική σύμπλευση με χώρες, όπως την Αίγυπτο ή το Ισραήλ, η οποία παραμένει, παρά τις πρόσφατες απόπειρες Ερντογάν να τις προσεταιριστεί.

Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είναι γνωστό ότι αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας. Με την προμήθεια των Rafale, των φρεγατών Belh@rra η χώρα μας κινείται ορθώς στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του αμυντικού της οπλοστασίου. Η Τουρκία κινείται με γοργούς ρυθμούς, καθώς έχει ισχυρή εγχώρια εξοπλιστική βιομηχανία, αν και πρέπει να υπερβεί τους “σκοπέλους” που έχουν προκύψει με τις ΗΠΑ για τα F-16.

Πάντως, θα λέγαμε ότι υπάρχουν λύσεις έξυπνες και φθηνές. Τα drones, η πολεμική αποτελεσματικότητα των οποίων φαίνεται σε μία σειρά από μέτωπα, από την Ουκρανία, όπου έπληξαν στρατιωτικά αεροδρόμια στην ρωσική επικράτεια, μέχρι και το πλήγμα που είχαν προκαλέσει οι σιίτες αντάρτες Χούθι στην πανάκριβη αεράμυνα της Σαουδικής Αραβίας. Το διυλιστήριο της Aramco, είχε πληγεί από ένα σμήνος φθηνών drone, αξίας μερικών χιλιάδων δολαρίων.

Με έναν εχθρό που διακηρύσσει “τι θα μας κάνει” αν δεν συμμορφωθούμε, αν δεν του παραχωρήσουμε κυριαρχικά μας δικαιώματα, η Ελλάδα οφείλει να επενδύει στην αποτροπή. Παράλληλα, πρέπει να ενημερωθεί επισήμως από την κυβέρνηση ο ελληνικός λαός για την πραγματική και επικίνδυνη κατάσταση. Να αντιληφθεί ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν είναι τα τουρκικά σήριαλ και η προπαγάνδα, που μέσω του υβριδικού πολέμου που έχει εξαπολύσει, έχει δημιουργήσει, δυστυχώς, σε πολλούς Έλληνες ένα σύγχρονο “μιθριδατισμό”.

Πολιτικό σύστημα και λαός οφείλουν να δουν κατάματα την πραγματικότητα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αγνοώντας τις “συνταγές” κατευνασμού, που ακόμα και σήμερα διακινούνται στο εσωτερικό. Η ιστορία έχει δείξει ότι ο κατευνασμός οδηγεί τελεσίδικα σε παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, χωρίς πόλεμο ή ακόμη και με πόλεμο. «Οι Έλληνες, όπως αντιμετωπίζουμε σήμερα την άμυνα μας, βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας» όπως έλεγε και ο Παναγιώτης Κονδύλης…