Η πρόκληση και η κωλοτούμπα του Ράμα

Την ώρα που ένα κίνημα για την ανατροπή της ομοσπονδιακής συστάσεως της Γερμανικής Δημοκρατίας απετράπη στο Βερολίνο, η ιταμή πρόκληση του Αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα ότι η Ελλάς εισήλθε στην ΕΕ διά της απάτης εκμαιεύθη στα Τίρανα, για να διαψευσθεί εν συνεχεία από τον ίδιο, καθότι ο ισχυρισμός του Ράμα είναι καθ’ ολοκληρίαν ψευδής.

Τόσον ο τότε Γάλλος πρόεδρος Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν όσο κι ο Γερμανός καγκελάριος Γκέχαρντ Σρέντερ απέρριψαν την αρνητική στάση της Κομισιόν το 1979 κι εδέχθησαν την ελληνική υποψηφιότητα για καθαρά πολιτικούς λόγους. Η σύμπτωση, πάντως, κινήματος και απαξίας στους κόλπους της ΕΕ αποκτά ενδιαφέρον δια τα καθ’ ημάς που ασχολούμεθα με την περί όνου σκιάς.

Προσπαθεί να συμπαρασύρει σ’ ένα νέο μέτωπο στην ελληνική κυβέρνηση, μετά το Κέντρο σκοπιανής γλώσσας, ώστε να ευρεθεί η Ελλάς εν μέσω δύο “πυρών”: Στο Αιγαίον από τους Τούρκους και στην Αδριατική με τους Αλβανούς προστατευομένους του Βερολίνου. Αλλά, δύο μέτωπα πιέσεως η Ελλάς δεν τα αντέχει, όπως κατά τον ιταλοελληνικό πόλεμο στη Βόρειο ΄Ηπειρο τo 1940 και στο Ρούπελ με την χιτλερική Βέρμαχτ το 1941.

Στη σημερινή αντιστοιχία, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να διαλέξει που θα δώσει την διπλωματική μάχη, στο Αιγαίο ή στην Αδριατική και προφανώς εκεί όπου έχει “συγκριτικό πλεονέκτημα”. Στο Αιγαίο, η Ελλάς υφίσταται τις παραβιάσεις και απειλές της νεοθωμανικής ηγεσίας Ερντογάν-Τσαβούσογλου, να παραδώσει τα ελληνικά νησιά στην τουρκική βουλιμία, καθώς αυτά απεδείχθησαν χρυσωρυχεία από τον προοδευτικό ελληνικό λαό και συντόμως θα αποβούν η ευρωπαϊκή ελπίδα παροχής ελευθέρων υδρογονανθράκων με την βοήθεια αμερικανικών (ExxonΜοbil και Chevron) και γαλλοϊταλικών εταιριών (Total-ENI).

Η επιλογή του πεδίου

Στην Αδριατική, η πηγάζουσα από το διεθνές δίκαιον της θαλάσσης (UNCLOS III) επήρεια του αρχιπελάγους των Διαποντίων, με 145 νησαία ελληνικά εδάφη, προεξaρχούσης της νήσου των Οθωνών και της Ερεικούσας, δύναται να καταλήξει σε ελληνοϊταλικό κλείσιμο της Αδριατικής, διά μόνης της ανακηρύξεως της ελληνικής ΑΟΖ που θα την καταστήσει πρώτη αμιγώς ευρωπαϊκή θάλασσα, στην οποία βεβαίως δεν έχει θέση η Τουρκία.

Με την προσοχή εστραμμένη στο Αιγαίον και την αδιατάρακτη προσπάθεια εξοπλισμών των νήσων από την Γαλλία και Αμερική, απερίσπαστη η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα επιτύχει “μ’ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια” που λέει κι ο ελληνικός λαός: Να κόψει τον βήχα της Τουρκίας που βρυχάται απειλητικώς και καθημερινώς και να συμμαζέψει τις προκλήσεις των δυτικών Βαλκανίων (Σκοπίων και Τιράνων) που αλληθωρίζουν πότε προς την Ρωσία και πότε προς την Τουρκία.

Η γερμανική δημοκρατία απ’ την άλλη μεριά παραμένει ισχυρά και παρά τα ολισθήματά της –κι απέναντι στον ελληνικό λαό– δεν φαίνεται ετοιμόρροπος να καταρρεύσει. Έχουν γνώσιν οι φύλακες από το 1933 δια το πώς ανήλθε ο Αδόλφος στην εξουσία (ο ρόλος του φον Πάπεν και η πυρκαγιά του Ράϊχσταγκ). Όσον αφορά τέλος τον Ράμα, υπάρχουν ράμματα για τη γούνα του. Θα έλθει η ώρα του, όταν θα ζητήσει την έγκριση της Ελλάδος για να εισέλθει εκεί που αυτή ευρίσκεται ήδη από 40ετίας, με τις μεγάλες θυσίες κι αντοχές του ελληνικού λαού. Και τότε τα ξαναλέμε. Προς το παρόν έκανε ήδη την πρώτη κωλοτούμπα.