Από το 1974 μας λένε οι Τούρκοι ότι θα “έρθουν νύχτα” στο Αιγαίο

Τον Αύγουστο του 1976, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Δημήτριος Μπίτσιος, υπερασπιζόμενος στον ΟΗΕ την προσφυγή της Ελλάδας κατά της Τουρκίας, με αντικείμενο τις πειρατικές ενέργειες του “Σισμίκ Ι” στην ελληνική υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, είχε παρουσιάσει στα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ έναν ογκώδη φάκελο με δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, που αμφισβητούσαν ευθέως την ελληνική κυριαρχία στα ελληνικά νησιά και μας απειλούσαν από τότε ότι θα “έρθουν νύχτα” στο Αιγαίο. Ενδεικτικά από τον φάκελο ανασύρονται οι δηλώσεις:

1. Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος: «Η διαφωνία για την υφαλοκρηπίδα εξεδηλώθη γιατί τα νησιά που βρίσκονται κοντά στην Τουρκία ανήκουν στην Ελλάδα και όχι στην Τουρκία. Τα νησιά αυτά αποτελούν τμήμα της Μικράς Ασίας και ανήκαν πάντοτε στο κράτος και σε εκείνον που κατείχε την Ανατολία».( 8-6-1974 εφημερίδα Μιλλιέτ και 5-7-1975 στο Paris Match).
2. Ιλχάμ Σανκάρ, υπουργός Άμυνας: «…τα βλέμματα και οι σκέψεις των Τούρκων που ήσαν παλαιοί κάτοικοι των νησιών αυτών παραμένουν πάντοτε προσηλωμένες στα νησιά αυτά, που απέχουν μόλις λίγα μίλα από τους τουρκικές ακτές, με την ελπίδα ότι θα εγκατασταθούν και πάλι εκεί». (20-1-1975)
3. Μελίχ Εζεμπέλ, υπουργός Εξωτερικών: «Η Τουρκία μεγαλώνει. Η Κύπρος είναι το πρώτο βήμα προς την περιοχή του Αιγαίου». (22-1-1975, ομιλία στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση).
4. Τεκίν Ερέρ, βουλευτής του Κόμματος Δικαιοσύνης: «Τα νησιά δόθηκαν αυθαίρετα στην Ελλάδα. Η παραχώρηση τους στην Τουρκία επιβάλλεται για λόγους εθνικής ασφαλείας και για την διαμόρφωση των φυσικών μας συνόρων». (20-3-1976).
5. Αρπασλάν Τουρκές, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης: «Τα νησιά, μικρά και μεγάλα, που κείνται σε απόσταση 50 χιλιομέτρων από τις τουρκικές ακτές, πρέπει να ανήκουν στην Τουρκία». (30-3-1976).
6. Μεχμέτ Μελέν, υπουργός Άμυνας: «Η απόκτηση νέων όπλων είναι απαραίτητη για να εξασφαλισθεί η τουρκική υπεροχή στο Αιγαίο». (24-6-1976).
7. Μπουλέντ Ετσεβίτ, ο πρωθυπουργός του Αττίλα: «…Όταν είμασταν στην εξουσία, κάναμε το βήμα που επεβάλλετο στην Κύπρο. Θα ενεργούσαμε ανάλογα στο Αιγαίο, αλλά δεν είχαμε τον καιρό». (2-8-1976).
8. Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ: «Δηλώνω κατηγορηματικά, ότι τα ελληνικά νησιά δεν μπορούν να παραμείνουν οχυρωμένα και δεν θα παραμείνουν». (17-8-1976).

Η εμμονή με τα νησιά

Η υπενθύμιση αυτών των δηλώσεων δεν γίνεται για να “ρίξει νερό” στον μύλο της αντιπαράθεσης στο εσωτερικό της Ελλάδας, με αφορμή τις νέες προκλητικές δηλώσεις της γείτονος, αλλά για να επιβεβαιωθεί, για μια ακόμη φορά, η συνέχεια και η συνέπεια που διακρίνει την τουρκική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως των προσώπων που ασκούν την εξουσία στην γείτονα.

Ο σημερινός Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, αφού επανέλαβε πως «μπορεί να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ», υποστήριξε ότι «τα νησιά που έχει εξοπλίσει η Ελλάδα της δόθηκαν με τη συνθήκη της Λωζάννης και των Παρισίων με έναν όρο: Η Ελλάδα δεν μπορεί να εξοπλίζει αυτά τα νησιά». Συνεχίζοντας στον ίδιο τόνο, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου κατηγόρησε την Ελλάδα ότι «αν η Ελλάδα δεν υποχωρήσει από αυτή την παραβίαση, θα πρέπει να συζητηθεί το θέμα της κυριαρχίας αυτών των νησιών»!

Φυσικά έχει προηγηθεί ο πολιτικός του προϊστάμενος, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, όπου σε πρόσφατη συνέντευξη του ανέφερε πως «νομίζω ότι ο Μητσοτάκης δεν γνωρίζει ότι η κυριαρχία αυτών των νησιών δόθηκε με τον όρο να παραμείνουν αποστρατιωτικοποιημένα. Νομίζω ότι θα το μάθει», ενώ παλαιότερα μας είχε προειδοποιήσει πως «ό,τι και αν έρθει, από όπου και αν έρθει να ξέρετε ότι η Τουρκία στέκεται όρθια στα πόδια της, βρίσκεται στη θέση της και ξέρει να πράττει τα δέοντα όταν πρέπει».

Ο δε Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί μας είπε στις αρχές Νοεμβρίου πως «τα νησιά με μη στρατιωτικό καθεστώς δεν μπορούν να οπλιστούν σύμφωνα με τα άρθρα 12 και 14 της Συνθήκης της Λωζάνης και των Παρισίων. Αυτό είναι πολύ σαφές και ακριβές. Αλλά η Ελλάδα εξοπλίζει αυτά τα νησιά», αν και αυτός μας κάλεσε «να κάτσουμε να μιλήσουμε»! Θα ήταν μείζον λάθος να εκληφθούν οι δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων ως εκδήλωση παραλογισμού, όπως φαίνεται να είναι η κυρίαρχη άποψη στην ελληνική δημόσια σφαίρα.

Διάλογος για το Αιγαίο;

Η καραμέλα της “αποστρατικοποίησης” που μονότονα σχεδόν μισό αιώνα τώρα πιπιλίζουν οι Τούρκοι αξιωματούχοι, δεν είναι παρά ο Δούρειος Ίππος τους για την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και στο σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων. Δεν είναι από προσωπική ιδιορρυθμία που οι Τούρκοι αρνούνται στους Έλληνες πολιτειακούς και πολιτικούς παράγοντες το αυτονόητο δικαίωμα τους να επισκέπτονται κάθε γωνιά της Ελλάδας. Στο πρόσωπο τους και στη θεσμική υπόστασή τους αποτυπώνεται και εκφράζεται η κυριαρχία που ασκεί το ελληνικό κράτος στο σύνολο της Επικράτειας του.

Το ακροατήριο των Τούρκων δεν περιορίζεται στο εσωτερικό της χώρας, αλλά έχει αποδέκτες στο εξωτερικό και πρωτίστως μεταξύ εκείνων των κύκλων και δημόσιων παραγόντων, που κάνουν πως δεν βλέπουν την πραγματική φύση της επιθετικής-αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας και συμβουλεύουν την Ελλάδα να κάνει “διάλογο για τα διμερή προβλήματα”.

Η Τουρκία γνωρίζει καλά ότι δεν μπορεί να επιβάλλει την άποψη της περί αποστρατικοποίησης των νησιών. Η συνεχιζόμενη κατοχή στην Κύπρο, το casus belli, οι διαρκείς απειλές και αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας έχουν μεταβάλει θεμελιωδώς το περιβάλλον ειρήνης, εντός του οποίου μπορεί να λειτουργήσει-και υπό σοβαρές διεθνείς εγγυήσεις-το καθεστώς της αποστρατικοποίησης. Γνωρίζει επίσης, ότι δεν θα βρεθεί ελληνική κυβέρνηση η οποία θα παραιτηθεί αυτοβούλως από τον αναγκαστικό κανόνα δικαίου, περί «ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας», που καθιέρωσε ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ από το 1945.

Αλλά, η Τουρκία έχει αποδείξει δεκαετίες τώρα, ότι δεν ενδιαφέρεται για το Διεθνές Δίκαιο και τις νομικές ερμηνείες. Αυτό που επιδιώκει με δηλώσεις τύπου Τσαβούσογλου είναι τα ελληνικά νησιά, από έδαφος άσκησης ελληνικής κρατικής κυριαρχίας, να μετατραπούν σε “χώρο”, όπου το ελληνικό κράτος δεν θα έχει κυριαρχία και αυτή η αντίληψη των πραγμάτων να εγγραφεί, ως εντύπωση, διεθνώς.

Έξι αιώνες πίσω οι Τούρκοι

Τηρουμένων των αναλογιών, οι Τούρκοι αξιωματούχοι γυρίζουν το ρολόι της Ιστορίας σχεδόν έξι αιώνες πίσω, στην παπική Βούλα, με την οποίαν ο Πάπας Αλέξανδρος Στ’ εισήγαγε την έννοια των res nullius, μοιράζοντας στους πιστούς του της Ιβηρικής τα “αδέσποτα εδάφη” των Δυτικών Ινδιών. Η τουρκική στάση συγκρούεται βάναυσα και μ’ αυτές τις ιδέες του Ούγκο Γκρότιους, που ανέδειξε την “κυριαρχία” ως βασικό στοιχείο της συγκρότησης των Κρατών από την Συνθήκη της Βεστφαλίας, στα μέσα του 17ου αιώνα και μετά.

Εάν για τους Έλληνες η τουρκική πολιτική και η συμπεριφορά των Τούρκων αξιωματούχων δεν συνιστά ένα νέο στοιχείο, αυτό που εκπλήσσει είναι η στάση Ευρωπαίων αξιωματούχων και ηγετών που θυμίζουν τον Γουλιέλμο της Οράγγης, όταν εκλιπαρούσε την επικουρία του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Αυτός είχε αποδεχθεί τον πακτωλό των αργυρών νομισμάτων, που σε σχήμα ημισελήνου είχε κόψει ο “Μεγάλος Τούρκος”, με χαραγμένη την φράση, “Liever Turks dan Paaps”, δηλαδή, “Καλύτερα Τούρκος παρά Παπικός”. Στο όνομα των οικονομικών συμφερόντων τους επιλέγουν να κλείνουν τα μάτια σε ό,τι υπονομεύει την ειρήνη στην αυλή της Ευρώπης, στέλνοντας όλα τα λάθος μηνύματα στον νταή-ταραξία της περιοχής.

---

Υ.Γ. Διάφοροι ημεδαποί καθηγητές και δημοσιολόγοι έχουν επικαλεστεί μια δήλωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ότι “με τους Τούρκους πρέπει να συζητούμε”. Αποσιωπούν όμως, την σταθερή άρνηση του να αποδεχθεί την ατζέντα που επιδίωκε να επιβάλει η Άγκυρα, επιμένοντας ότι το μόνο προς συζήτηση ζήτημα ήταν η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας, υιοθετώντας πλήρως τις εισηγήσεις του Έλληνα πρέσβη στην Τουρκία, Δημήτρη Κοσμαδόπουλου.