Στα… μανταλάκια η Εύα, αλλά και η ΕΕ…

Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος. Στην Ε.Ε. δεν φτάνουν οι χλιδάτες ανέσεις στις οποίες λειτουργούν τα θεσμικά όργανα, αλλά αφήνονται χαραμάδες μέχρι και ανοικτά παράθυρα, για υπόγειες διαδρομές του χρήματος. Το Κατάρ-γκέιτ έχει φέρει στην επιφάνεια, πέραν από ένα μεγάλο σκάνδαλο (μέχρι αποδείξεως), αλλά και πρακτικές που υιοθετούνται στην Ένωση.

Με αφορμή την υπόθεση με την Ευρωβουλευτής, Εύα Καϊλή, πολλά αναμένεται να βγουν στην επιφάνεια, τα οποία ενώ ήταν ορατά, τα έσπρωχναν κάτω από το χαλί. Την ίδια ώρα, μέσα από την υπόθεση αυτή αναδεικνύονται πολιτικά φαινόμενα, που συνδέονται με τον μύθο «ό,τι λάμπει είναι χρυσός».

Η άνοδος της Εύας Καϊλή ήταν απότομη και με τον ίδιο τρόπο ήλθε και η πτώση. Η πορεία, η ανέλιξη και το τέλος μιας διαδρομής για την Ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Εύας Καϊλή, είναι απόρροια ενός συστήματος, που παράγει “αστέρια“ χωρίς πολιτικά κριτήρια. Αυτή η “παραγωγή” δεν θα σταματήσει ποτέ, καθώς εξυπηρετούν το σύστημα. Η συγκεκριμένη ήταν μια νέα… πολιτικός, που δεν απέφυγε την πεπατημένη.

Λειτούργησε στη λογική όσων είδαν την πολιτική να συνδέεται με το χρήμα, αντιστρέφοντας τη γνωστή ρήση: Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς. Ο συνδυασμός και των δύο είναι… θανατηφόρος για το πολιτικό σύστημα, που χρησιμοποιεί την εξουσία για τον πλουτισμό. Έτσι παρακολουθήσαμε μια κατ΄ όνομα Σοσιαλδημοκράτισσα, Ευρωβουλευτή, αντιπρόεδρο του κορυφαίου θεσμού της Ε.Ε. να εκθειάζει εργασιακά κάτεργα και να διαφημίζει καθεστώτα. Και δεν εκθείασε μόνο το εμιράτο, αλλά και προώθησε και σχετικές τροπολογίες, υποστηρικτικές προς αυτό. Στην ομιλία της, στις 21 Νοεμβρίου, χαρακτήρισε το Κατάρ, «φάρο των δικαιωμάτων των εργαζομένων». Τα υπόλοιπα ακολούθησαν.

Στα μανταλάκια

Η υπόθεση αυτή επιβεβαιώνει το προφανές. Ότι, δηλαδή, τα πάντα -δυστυχώς- αγοράζονται. Και παγκόσμιες διοργανώσεις, όπως το Μουντιάλ, όπως και η διεθνής εικόνα ενός κράτους. Όταν το χρήμα ρέει, τα πάντα -για κάποιους- μπορούν να γίνουν. Τα μαυροσάκουλα με το χρήμα και η ελληνοϊταλική “κοινοπραξία” είναι αυτό που καθορίζει το τοπίο σήμερα, ανοίγοντας για καλά τον ασκό του Αιόλου. Και δεν θα αφορά μόνο το Κατάρ, αλλά -όπως μεταδίδεται- ενδεχομένως την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν. Και αυτό δεν θα εκπλήξει κανένα.

Στην Ε.Ε. θεσμοθετημένα λειτουργούν λόμπι συμφερόντων. Υπάρχουν κανάλια επικοινωνίας και εξωγενείς παράγοντες, όπως τα λόμπι, που επηρεάζουν την ψήφο των Ευρωβουλευτών, τις αποφάσεις εν γένει. Όπως συναφώς αναφέρεται στο υπό τον τίτλο ομάδες εκπροσώπησης συμφερόντων και διαφάνεια, «τα θεσμικά όργανα της ΕΕ βρίσκονται σε αλληλεπίδραση με ευρύ φάσμα ομάδων και οργανώσεων που εκπροσωπούν συγκεκριμένα συμφέροντα και επιδίδονται σε δραστηριότητες εκπροσώπησης συμφερόντων. Τούτο είναι ένα απολύτως θεμιτό και αναγκαίο κομμάτι της διαδικασίας λήψης αποφάσεων, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι πολιτικές της ΕΕ αντικατοπτρίζουν τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων….». Υπάρχει δε “μητρώο Διαφάνειας”, που είναι μια διαδικτυακή βάση δεδομένων όπου «παρατίθενται οι ομάδες και οι οργανισμοί που προσπαθούν να επηρεάσουν τη διαμόρφωση ή την εφαρμογή της πολιτικής και της νομοθεσίας της ΕΕ. Έχει σχεδιαστεί για να καταδεικνύει ποια συμφέροντα εκπροσωπούνται στο επίπεδο της ΕΕ και για λογαριασμό ποιων, καθώς και τους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους που διατίθενται αποκλειστικά για τις εν λόγω δραστηριότητες».

Με βάση τα στοιχεία, υπολογίζεται πως σήμερα, λειτουργούν πέραν των 13.000 λόμπι περιλαμβανομένων και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Όπως αυτή που πιάστηκε στα πράσα από τις βελγικές Αρχές. Πριν μερικά χρόνια, το 2015, η Διεθνής Διαφάνεια έκανε έκκληση για αυστηρότερη νομοθεσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναφορικά με τη δράση των επιχειρηματικών λόμπι. Όπως σημειωνόταν, η έλλειψη ελέγχου των λόμπι απειλεί να υπονομεύσει τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες και αναφερόταν στα κράτη-μέλη.

Η λειτουργία των λόμπι δεν σημαίνει και διαφθορά. Δημιουργεί, όμως, προϋποθέσεις για όσους είναι επιρρεπείς. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις να είναι η Ε.Ε. από “Ευρώπη των λαών”, σε “Ευρώπη των συμφερόντων”.

Και κάτι που αφορά και την Ελλάδα και την Κύπρο: Τα διάφορα πέιπερς αναπαύονται στους φορολογικούς κι άλλους… παραδείσους. Τα αντανακλαστικά στα κράτη αυτά δεν κινούνται όπως στο Βέλγιο, γι’ αυτό και η διαφθορά παραμένει ανίκητη.