Καλά τα Rafale αλλά χρειάζεται σύγχρονο εξοπλισμό και ο στρατιώτης

Τα δύο τελευταία χρόνια παρατηρείται μια προσπάθεια κάλυψης των εξοπλιστικών αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων μας που είχαν ουσιαστικά εγκαταλειφθεί επί μια δεκαπενταετία. Συχνές είναι οι αναφορές των μέσων ενημέρωσης, εξειδικευμένων και μη, στις εξοπλιστικές προσπάθειες και ατέρμονες οι δημόσιες συζητήσεις για τις καταλληλότητες των διαφόρων συστημάτων και τις προτεραιότητες απόκτησης τους.

Αναπόφευκτα στις συζητήσεις αυτές κυριαρχούν τα σύγχρονα αεροναυτικά μέσα, κυρίως σκάφη και αεροσκάφη, που δέον να θεωρούνται ως “πλατφόρμες” δεκάδων υποσυστημάτων υψηλής τεχνολογίας που πρέπει να συνεργαστούν μεταξύ τους με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο ώστε να επιφέρουν τα επιζητούμενα αποτελέσματα. Υπάρχει όμως και ο στρατιώτης και η συζήτηση για τον σύγχρονο εξοπλισμό του.

Σε αυτή την αγωνιώδη προσπάθεια των Επιτελείων να αποκτήσουν τα αποτελεσματικότερα μέσα, με τον οικονομικότερο τρόπο, συχνά τείνουμε να λησμονήσουμε τον απλό μαχητή, τον ήρωα των πεδίων των μαχών. Επιπλέον, τα αυτοματοποιημένα συστήματα, οι πολλαπλές εικόνες από τα διάφορα κέντρα επιχειρήσεων και τα υπερσύγχρονα αεροναυτικά μέσα έχουν δημιουργήσει τη ψευδαίσθηση επιχειρήσεων που διεξάγονται με περιορισμένη την εμπλοκή των απλών μαχητών του στρατού ξηράς. Ακόμη, η γοητεία των στρατηγικών σχεδίων και των επιχειρησιακών ελιγμών συχνά μας απομακρύνουν από τον πραγματικό πρωταγωνιστή των συγκρούσεων και την ανελέητη πραγματικότητα των αναγκών της διοικητικής μέριμνας (λογιστικής υποστήριξης).

Ευτυχώς -αδόκιμη έκφραση- ήρθε η πραγματικότητα των επιχειρήσεων στην Ουκρανία για να μας επαναφέρει στην “πεζή” πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα του πεζού στρατιώτη που σέρνεται επί μέρες στα πλημμυρισμένα ορύγματα, μη επαρκώς σιτιζόμενος και αντιμετωπίζοντας κωλύματα, νάρκες και πυρά ελαφρών όπλων και πυροβολικού -άρα και απώλειες- σε κάθε προσπάθεια του να προχωρήσει έστω και λίγα μέτρα.

Αυτός ο στρατιώτης έχει παγκοσμίως παραμεληθεί, σε επίπεδο εκπαίδευσης και εξοπλισμού, καθώς δημιουργήθηκε η εσφαλμένη εντύπωση της επικράτησης των συγκρούσεων χαμηλής έντασης, τουλάχιστον στα κλασσικά πεδία μαχών, ή των υψηλών απαιτήσεων ειδικών επιχειρήσεων. Δυστυχώς η χώρα μας δεν αποτέλεσε εξαίρεση και ο στρατιώτης του πεζικού, ο άλλοτε επικαλούμενος “βασιλιάς της μάχης” παρουσιάζει την εικόνα ενός παραμελημένου μαχητή περασμένων δεκαετιών.

Ο στρατιώτης και ο εξοπλισμός του

Ο κληρωτός ή το στέλεχος που θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα φονικά πυρά στην πρώτη γραμμή πρέπει να είναι επαρκώς εξοπλισμένος και σωστά ενδεδυμένος (στο θέμα της εκπαίδευσης θα αναφερθώ σε άλλη ανάλυση). Αποκρουστικές αλλά απολύτως αληθινές οι εικόνες σκυλεύσεων των αρβύλων και άλλων ειδών ιματισμού από νεκρούς στρατιώτες στην Ουκρανία, αμφοτέρων των πλευρών και καταδεικνύει αυτή την απαράδεκτη παραμέληση του απλού μαχητή.

Το υψηλός κόστος των συγχρόνων αρμάτων μάχης οδήγησε στην παραμέληση του “πεζικάριου” με αποτέλεσμα ο τελευταίος να διστάζει τις κρίσιμες στιγμές να ριχθεί στο “καμίνι” της σύγκρουσης και να παράσχει την τόσο κρίσιμη και απαραίτητη κάλυψη των πανάκριβων συστημάτων με τραγικά αποτελέσματα και για τους δύο!

Απαραίτητος λοιπόν ο ορθός ιματισμός που θα προστατεύει τον μαχητή από τις καιρικές συνθήκες αλλά και τις φθορές και κακουχίες της συμπλοκής. Είναι αποδεδειγμένο ότι η προστατευτική θωράκιση και το κράνος αποδεδειγμένα περιορίζουν τις απώλειες από βολές ελαφρών όπλων και θραύσματα πυροβολικού. Επιπλέον, η εργονομική εξάρτηση θα προσδώσει μεγαλύτερη ισχύ πυρός αλλά και ευελιξία στον μαχητή.

Ζωτικής σημασίας και οι ατομικές συλλογές πρώτων βοηθειών που η ορθή και άμεση εφαρμογή τους αυξάνουν τις πιθανότητες επιβίωσης. Φυσικά η ισχύς πυρός θα βασιστεί στο τυφέκιο εφόδου και την ποικιλία πυρομαχικών που θα μπορεί να εκτοξεύσει βασιζόμενος σε αξιόπιστα συστήματα επικοινωνιών.

Αυτά ακριβώς τα μέσα ατομικής προστασίας, ενεργητικής και παθητικής, σε συνδυασμό με ένα αποτελεσματικό σύστημα διακομιδών θα καταστήσουν τον μαχητή πιο πρόθυμο να αναλάβει τα ρίσκα της «πρωτόγονης και ανελέητης εκ του συστάδην μάχης» θεωρώντας ότι οι πιθανότητες επιβίωσης του είναι αυξημένες. Επιπρόσθετα, θα αντιληφθεί τον εαυτό του ως ένα πολύτιμο “τμήμα” μιας πολεμικής μηχανής και συστήματος που ουσιαστικά -και έναντι σημαντικού κόστους- ενδιαφέρεται για την προσωπική του επιβίωση.

Η ηθική υποχρέωση

Καθημερινά η τεχνολογία προμηθεύει στους απλούς μαχητές διάφορα συστήματα που αποσκοπούν όχι μόνο στην εκπλήρωση της αποστολής τους αλλά και στην αύξηση της επιβιωσιμότητα στους. Είναι σημαντικό να επενδύσουμε σε όλα αυτά τα μέσα ατομικής προστασίας. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι καίτοι το κόστος όλων αυτών των μέσων είναι υποπολλαπλάσιο της προμήθειας των συγχρόνων οπλικών συστημάτων εντούτοις, λόγω του σημαντικού αριθμού των μαχητών, οι δαπάνες προμήθειας εκτοξεύονται.

Αποτελεί όμως ηθική υποχρέωση προς τα στρατευμένα παιδιά μας και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων να λάβουμε όλα τα δυνατά μέτρα για τη διαφύλαξη της ζωής τους. Διαχρονικά έχει αποδειχθεί ότι αυτή ακριβώς η αντίληψη των παρεχόμενων μέσων ατομικής προστασίας και της γενικότερης μέριμνας, αυξάνει την μαχητική ικανότητα των ανδρών και γυναικών και τη διάθεση ριψοκινδύνευσης τους, άρα και την αποτελεσματικότητα τους επί του πεδίου των συγκρούσεων.

Η αναφορά στη σημασία και αξία του ανθρωπίνου δυναμικού μας δεν πρέπει να περιορίζεται σε λόγια και σε μια χαμηλής έντασης και περιορισμένων απαιτήσεων τετριμμένων εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων αλλά να εστιάζεται σε σκληρή και ρεαλιστική εκπαίδευση και στην παροχή του κατάλληλου ατομικού (τουλάχιστον) εξοπλισμού.