Στα χνάρια του Γιωργάκη ο Τσίπρας

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση ενεργεί εναντίον των συμφερόντων των πολιτών και διολισθαίνει σε αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης, για να μην πούμε ότι μιμείται πρακτικές αντιδημοκρατικών καθεστώτων. Το ίδιο με την κυβέρνηση Τσίπρα (πλέον χωρίς Καμμένο) έπαθε η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία τσάκισε με τα δακρυγόνα τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων για να περάσει τα μνημόνια καθώς και η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, η οποία απαγόρευσε για πρώτη φορά τις συναθροίσεις πολιτών.

Η κυβέρνηση Τσίπρα τα κάνει όλα αυτά μαζί και προχθές προχώρησε στην προληπτική σύλληψη και προσαγωγή περίπου 20 πολιτών, από τις καρέκλες του Βενέτη, στο πεζοδρόμιο απέναντι από το Μέγαρο Μουσικής. Αιτία, η υποψία και μόνον ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν διαφορετική άποψη για τη Συμφωνία των Πρεσπών και μπορεί να θέλουν να την εκφράσουν ελεύθερα σε μια εκδήλωση, υποτίθεται ελεύθερη για το κοινό, ή μπορεί να ήθελαν να υψώσουν πανό (στο απέναντι πεζοδρόμιο), με αίτημα το δημοψήφισμα. Μέσα στο Μέγαρο θα μιλούσαν υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών ο πρωθυπουργός, ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Νίκος Μπίστης, ο Δημήτρης Λιάκος, ο Νίκος Μαραντζίδης και μια ντουζίνα εθνομηδενιστές.

Μεταξύ των προσαχθέντων ήταν και πρώην αγωνιστές του ΠΑΚ (Ιταλίας και Γερμανίας) ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ (όπως ο Γιώργος Παπαγιαννόπουλος και ο Δαμιανός Βασιλειάδης), δηλαδή του κατεξοχήν πολιτικού χώρου που εξέφραζε τον δημοκρατικό πατριωτισμό μετά τη μεταπολίτευση. Κοντολογίς, ο πολιτικός χώρος που η συγκεκριμένη εκδήλωση ήθελε να προσελκύσει στον ΣΥΡΙΖΑ.

Προφανώς, δεν είναι ικανοί εκπρόσωποι του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ η Ξενογιαννακοπούλου, ο Σπίρτζης, ο Κουρουμπλής, και ο Μπόλαρης (η αλήθεια είναι ότι δεν είχαν ποτέ καμία σχέση). Για τον λόγο αυτό, θέλουν να τους ενισχύσουν με οπαδούς του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ της εποχής του Σημίτη, επιδεικνύοντας πλήρη άγνοια της ανθρωπογεωγραφίας του χώρου. Εναλλακτικά, τους ενισχύουν με ανθρώπους της παιδικής χαράς του Γιώργου Παπανδρέου που κατάφερε να μην εκλεγεί ούτε βουλευτής, όταν τόλμησε να σταθεί μόνος του απέναντι στον ελληνικό λαό.

Αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης

Η διολίσθηση σε αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης δεν είναι πρωτοφανής, όταν μια κυβέρνηση θέλει να περάσει νομοθεσία αντίθετη με τα συμφέροντα των πολιτών που αντιδρούν και εκφράζουν τη διαφωνία τους νόμιμα, κόσμια και ευγενικά, δείχνοντας πολιτικό πολιτισμό. Το έπαθε, πριν από την κυβέρνηση Τσίπρα, και η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου που τσάκισε με τα δακρυγόνα και με τα γκλόμπς τη συγκέντρωση των αγανακτισμένων. Επίσης, συνέβη το ίδιο και με την κυβέρνηση Σαμαρά–Βενιζέλου, η οποία πρώτη επανέφερε την απαγόρευση των συναθροίσεων (άνω των 2 ατόμων) με την ευκαιρία της επίσκεψης Μέρκελ στην Αθήνα.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση Τσίπρα επιμένει να κυρώσει στη Βουλή τη Συμφωνία των Πρεσπών με την οποία συνομολογεί ότι στο μέλλον οι Μακεδόνες δεν θα θεωρούνται Έλληνες και αναγνωρίζει την ψευτο-Μακεδονία ως Βόρεια Μακεδονία -παρά την αντίθετη γνώμη του 80% του ελληνικού λαού- είναι η ουσία της πολιτικής διαφθοράς και της δημοκρατικής απονομιμοποίησης.

Διεφθαρμένος δεν είναι μόνον ο πολιτικός που συλλαμβάνεται στα πράσα να χρηματίζεται, πράγμα το οποίο πρέπει να αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας ενώπιον δικαστηρίου, σύμφωνα με τους κανόνες της ποινικής δικονομίας. Διεφθαρμένος είναι αυτός που, αντί να είναι εντολοδόχος του ελληνικού λαού, δέχεται ως εντολέα του τους ξένους προστάτες ή αποικιοκράτες.

Προσφυγή σε δημοψήφισμα

Η δημοκρατική νομιμοποίηση μιας κυβέρνησης δεν προκύπτει από την ψήφο 50 βουλευτών που παίρνει μπόνους το πρώτο κόμμα, αλλά από το αν η συμπολίτευση εκφράζει το 50% του ελληνικού λαού τουλάχιστον. Αν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό, προσφεύγει σε δημοψήφισμα. Ήδη, ζητούν δημοψήφισμα τα δύο μεγαλύτερα συλλαλητήρια που έγιναν στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Ακόμα, 27 Μητροπολίτες απευθύνονται στην Ιερά Σύνοδο με αίτημα τη διοργάνωση διαδήλωσης της εκκλησίας. Επιπλέον, επιθυμούν δημοψήφισμα οι 12 πανεπιστημιακοί που ανέλυσαν επιστημονικά τη Συμφωνία των Πρεσπών και τη θεωρούν ασύμφορη και λαθεμένη για τα ελληνικά συμφέροντα.

Οι 18 πρώην πρεσβευτές θεωρούν βλαπτική τη συμφωνία για τα εθνικά συμφέροντα. Από τον απλό λαό, ως την πνευματική ηγεσία του τόπου, όλοι απαιτούν τήρηση των δημοκρατικών κανόνων, με προσφυγή για επικύρωση ή απόρριψη της Συμφωνίας σε δημοψήφισμα. Και δυστυχώς, έχουμε παραβίαση των δημοκρατικών κανόνων.

Η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από μια Βουλή η οποία δεν εκφράζει πλέον τον ελληνικό λαό, δεν νομιμοποιεί κανέναν. Σας υπενθυμίζω ότι η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου ζήτησε και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και την επόμενη μέρα παραιτήθηκε. Είχε απολυθεί ο πρωθυπουργός της Ελλάδας από τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί στις Κάννες. Το ίδιο γίνεται και τώρα. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ακολουθεί τα βήματα του Γιώργου Παπανδρέου. Ζητά και θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, από μια Βουλή η οποία έχει φάει τα ψωμιά της, μόνον και μόνον για να ψηφίσει τη ΝΑΤΟϊκή Συμφωνία των Πρεσπών και μόνον για να εξυπηρετήσει ξένα συμφέροντα θυσιάζοντας τα ελληνικά.