Μια χούφτα Πολωνοί τρέπουν σε φυγή Οθωμανούς και Τατάρους στην Μολδαβία

Στις αρχές του 1595 ο ηγεμόνας της Τρανσυλβανίας Σιγισμούνδος Μπατόρι προκάλεσε επανάσταση κατά του πρίγκιπα της Μολδαβίας Ααρών του Τυράννου. Ο Ααρών συνελήφθη από τους μισθοφόρους του και στάλθηκε “δώρο” στον Μπατόρι. Ο Ααρών όμως ήταν υποτελής και προστατευόμενος των Τούρκων, που φυσικά αντέδρασαν άμεσα. Όπως θα δούμε, μια χούφτα Πολωνοί θα τους χαλάσουν τα σχέδια.

Επιστρέφοντας στα σχέδια των Οθωμανών, ο σουλτάνος Μεχμέτ Γ’ αποφάσισε να θέσει τέλος στις συγκρούσεις των ηγεμόνων Μολδαβίας, Βλαχίας και Τρανσυλβανίας με τη δύναμη των όπλων. Σχέδιο του σουλτάνου ήταν να ενσωματώσει την Μολδαβία στο κράτος του και να εγκαταστήσει έναν δικό του άνθρωπο στον θρόνο της Βλαχίας.

Μια τέτοια εξέλιξη όμως δεν ήταν καθόλου ευχάριστη για την Πολωνία (Πολωνική-Λιθουανική κοινοπολιτεία) που δεν επιθυμούσε την ενδυνάμωση των Τούρκων στα νότια σύνορά της. Επίσης οι Πολωνοί ήθελαν να ανακτήσουν την χαμένη τους επιρροή στην περιοχή, επιρροή που είχαν χάσει περίπου 100 χρόνια νωρίτερα. Έτσι το καλοκαίρι του 1595 μια μικρή πολωνική δύναμη 5.000 ιππέων, 2.300 πεζών και λίγων ελαφρών πυροβόλων υπό τον στρατηγό Γιάν Ζαμόισκι, εισέβαλε στη Μολδαβία. Στις 27 Αυγούστου οι Πολωνοί κυρίευσαν το Χοτίν και στις 3 Σεπτεμβρίου την πρωτεύουσα Ιάσιο.

Κατόπιν ο Ζαμόισκι επέβαλε στον θρόνο τον Ιερεμία Μοβίλα, επιχειρώντας να δημιουργήσει ένα φιλικό κράτος ασπίδα έναντι των Τούρκων και των Τατάρων συμμάχων τους. Οι πολωνικές κινήσεις δεν θα μπορούσαν να μείνουν αναπάντητες από τους Τούρκους. Έτσι ο σουλτάνος Μεχμέτ ζήτησε από τον ηγεμόνα των Τατάρων Γαζί Γκιράι χαν να επιτεθεί στους Πολωνούς στη Μολδαβία. Τον ενίσχυσε μάλιστα και με τακτικά οθωμανικά στρατεύματα. Συνολικά η ισλαμική στρατιά αριθμούσε πάνω από 25.000 άνδρες, υπερτερώντας περισσότερο του 3:1 των Πολωνών.

Μάχη στο οχυρό-στρατόπεδο

Στο μεταξύ ο Ζαμόισκι μαθαίνοντας ότι πλησιάζει η μουσουλμανική στρατιά πέρασε τον ποταμό Προύθο με τον μικρό του στρατό και στρατοπέδευσε σε μια τοποθεσία όπου είχε καλυμμένα αμφότερα τα πλευρά του. Εκεί στις 6 Σεπτεμβρίου δημιούργησε οχυρωμένο στρατόπεδο και ανέμενε τους εχθρούς. Το πολωνικό στρατόπεδο ήταν άριστα οχυρωμένο. Διέθετε 13 προμαχώνες και τέσσερις πυλίδες για τη διενέργεια εξόδων.

Στις 18 Σεπτεμβρίου η μουσουλμανική στρατιά εμφανίστηκε ενώπιον του πολωνικού οχυρού στρατοπέδου και σύντομα ανταλλάχθηκαν τα πρώτα πυρά. Την επομένη ο Γαζί Γκιράι Χαν επιτέθηκε με το σύνολο των δυνάμεών του. Τα βέλη των Τατάρων σκέπασαν τον ουρανό, αλλά οι Πολωνοί τους αντιμετώπισαν με θάρρος και πυκνά πυρά…

Οι Τάταροι διέθεταν πολλούς ιππείς, αλλά λίγους πεζούς. Έτσι οι έφοδοί τους δεν ήταν επιτύχεις. Ακόμα όμως και όταν έριξαν στη μάχη αφιππεύμενους ιππείς, πάλι δεν κατάφεραν να εκπορθήσουν το πολωνικό στρατόπεδο-οχυρό. Αντίθετα οι Πολωνοί με μικρές, άκρως επιτυχείς εξόδους όμως τους παρενόχλησαν ιδιαίτερα και τους προκάλεσαν βαριές απώλειες.

Η μάχη συνεχίστηκε την επομένη με τον ίδιο τρόπο. Οι Τάταροι και οι Τούρκοι επέμεναν, οι Πολωνοί άντεχαν και οι νεκροί συσσωρεύονταν ενώπιον των προμαχώνων. Απογοητευμένος ο Γαζί Γκιράι Χαν διέταξε παύση των επιθέσεων και μάλιστα ζήτησε συνομιλίες με τον Ζαμόισκι. Ο Πολωνός στρατηγός δέχτηκε και την επομένη οι συνομιλίες κατέληξαν σε συμφωνία. Η συμφωνία ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκή για τους νικητές Πολωνούς. Ο ηττημένος Γαζί χαν αναγνώρισε τον Μοβίλα ως ηγεμόνα της Μολδαβίας και επίσης αναγνώρισε το δικαίωμα των Πολωνών να διατηρούν φρουρά στη Μολδαβία. Στις 23 Σεπτεμβρίου η ταπεινωμένη μουσουλμανική στρατιά αποχώρησε.