Ποιο ήταν το θρυλικό “Σύνταγμα του Κεραυνού και της Αστραπής”

Το 13ο Σύνταγμα Μουσκετοφόρων ήταν ένα από τα καλύτερα του πρωσικού στρατού και της Ευρώπης, στην εποχή του. Οι άνδρες του πολέμησαν εξαιρετικά σε κάθε σύγκρουση που κλήθηκαν να μετάσχουν, γράφοντας μια ανεξίτηλη σελίδα δόξας και κερδίζοντας για το σύνταγμά τους το προσωνύμιο: “Σύνταγμα του Κεραυνού και της Αστραπής”.

Το Σύνταγμα Μουσκετοφόρων συγκροτήθηκε το 1685 επανδρωμένο από Γάλλους προτεστάντες (Ουγενότους) που εκδιώχθηκαν από την πατρίδα τους και μετοίκησαν στην Πρωσία. Το 1687 ενσωματώθηκε στο 15ο Σύνταγμα. Το 1702 επανιδρύθηκε και πολέμησε στον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής (1700-15).

Το Σύνταγμα Μουσκετοφόρων πολέμησε και  σε όλες τις κατοπινές πολεμικές συγκρούσεις στις οποίες συμμετείχε ο πρωσικός στρατός, μέχρι την καταστροφή του 1806. Ονομάστηκε δε “Σύνταγμα του Κεραυνού και της Αστραπής”, διότι οι άνδρες του ήταν τόσο καλά εκπαιδευμένοι που μπορούσαν να βάλλουν συνεχείς, ομοβροντίες.

Κατά τους Σιλεσιακούς Πολέμους έλαβε μέρος στις τρεις από τις τέσσερις μεγάλες μάχες με τους Αυστριακούς και διακρίθηκε σε όλες. Με την έναρξη του Επταετούς Πολέμου το 13ο συμμετείχε στην πρωσική εισβολή στην Σαξωνία και έλαβε μέρος στην πρώτη μεγάλη μάχη του πολέμου στο Λόμποζιτς (1756), ενταγμένο στην ταξιαρχία του επίτιμου διοικητή του, υποστρατήγου φον Ιτσενπλίτς.

Η πολεμική δράση

Το 13ο Σύνταγμα Μουσκετοφόρων πολέμησε εξαιρετικά εγκαταλείποντας τον γραμμικό του σχηματισμό και μαχόμενο σε διάταξη ακροβολισμού, λόγω του εδάφους και της παρουσίας πολυάριθμων αυστριακών ελαφρών στρατευμάτων. Μετά την κατάληψη του λόφου Λόμπος από τους Πρώσους οι Αυστριακοί υποχώρησαν παραδεχόμενοι την ήττα τους.

Το 13ο συμμετείχε και στην ιδιαίτερα αιματηρή μάχη της Πράγας (6 Μαΐου 1757). Υπό την άμεση διοίκηση του αδερφού του βασιλιά Φρειδερίκου, του πρίγκιπα Ερρίκου της Πρωσίας, το σύνταγμα διασχίζοντας δύσβατο έδαφος και έναν μικρό ποταμό με απότομες όχθες, βρέθηκε στο πλευρό των Αυστριακών προκαλώντας σύγχυση. Κατόπιν, με την ενίσχυση ταγμάτων γρεναδιέρων, διέσπασε την αυστριακή γραμμή υποχρεώνοντας τον αντίπαλο να υποχωρήσει.

Έλαβε μέρος, πάλι διακρινόμενο, στις περίφημες νίκες του Φρειδερίκου στο Ρόσμπαχ (5 Νοεμβρίου 1757) και το Λιούτεν (5 Δεκεμβρίου 1757). Στη δεύτερη περίπτωση αποτέλεσε την αιχμή της επίθεσης του πρωσικού στρατού στο αντίπαλο αριστερό πλευρό. Αφού έτρεψε σε φυγή τα ελαφρά αυστριακά τμήματα, διέλυσε ένα σύνταγμα Βυρτεμβέργιων (σύμμαχοι των Αυστριακών). Κατόπιν προέλασε σε βάθος, κυρίευσε 14 αυστριακά πυροβόλα και αποδιοργάνωσε ένα ολόκληρο αυστριακό σώμα.

Το 1758 συμμετείχε στην ατυχή πολιορκία του Σβάιντνιτς και στην εισβολή στη Μοραβία. Στις 14 Οκτωβρίου έλαβε μέρος στην ατυχή για τα πρωσικά όπλα μάχη του Χοχκίρχ. Πολέμησε και εκεί ηρωικά υφιστάμενο απώλειες της τάξης του 75% χωρίς να διασπαστεί. Αναδιοργανώθηκε και το 1759 έλαβε μέρος στις συγκρούσεις στο Πρετς και στη Χογιερσβέρντα. Το επόμενο έτος έλαβε μέρος στις μάχες του Λίεγκνιτς, του Χοκγκίερσντορφ και την φονική μάχη του Τόργκαου. Το 1762 έλαβε μέρος στη μάχη του Μπούργκερζντορφ.

Η μακάβρια φήμη…

Το 13ο Σύνταγμα Μουσκετοφόρων είχε πάντως τη φήμη ότι “τρώει” τους επίτιμους διοικητές του και πράγματι πολλοί από αυτούς σκοτώθηκαν. Από αυτούς ο φον Βάλντμπουργκ σκοτώθηκε το 1745 στο Χόχενφριεντμπεργκ, ο φον Πόλεντς τραυματίστηκε θανάσιμα στο Κέσελντορφ το 1745, ο φον Ιτσενπλίτς σκοτώθηκε στο Κούνερζντορφ, to 1759, Ο Ρώσος τσάρος Πέτρος Γ’, ο οποίος δολοφονήθηκε.

Το σύνταγμα ήταν οργανωμένο σε δύο μάχιμα τάγματα έκαστο με τέσσερις λόχους μουσκετοφόρων (πεζικού γραμμής) και ενός λόχου γρεναδιέρων. Οι λόχοι μουσκετοφόρων είχαν δύναμη 150 ανδρών. Αυτοί των γρεναδιέρων είχαν δύναμη 120 περίπου ανδρών. Οι λόχοι γρεναδιέρων των συνταγμάτων σχημάτιζαν, ανά τέσσερις ανεξάρτητα τάγματα επίλεκτων ανδρών που χρησιμοποιούνταν ως μονάδες κρούσης.

Επίσης υπήρχε ένα έμπεδο τάγμα για την τροφοδοσία των μάχιμων με αντικαταστάτες. Η συνολική δύναμη του συντάγματος έφτανε τους 1.800 άνδρες μαζί με το επιτελείο του και τους τεχνίτες (ξυλουργούς, οπλοποιούς, ιπποκόμους, άνδρες των μεταγωγικών). Το σύνταγμα είχε δικό του ιερέα, αρχίατρο, αξιωματικό στρατονομίας, αξιωματικό στρατοπεδίας.

Διοικείτο από συνταγματάρχη ή αντισυνταγματάρχη. Κάθε τάγμα διοικείτο από ταγματάρχη. Έκαστος λόχος διοικείτο από λοχαγό. Διέθετε ακόμα έναν υπολοχαγό, δύο ανθυπολοχαγούς, ένα ή δύο δόκιμους αξιωματικούς και 16 υπαξιωματικούς. Το σύνταγμα είχε, τέλος, 38 τυμπανιστές και 12 ακόμα μουσικούς.