Σοβιετικοί στο πλευρό του Χίτλερ – Η γερμανοντυμένη ταξιαρχία Καμίνσκι

Στις 6 Οκτωβρίου 1941 οι Γερμανοί εισβολείς κατέλαβαν το Μπριάνσκ στην ΕΣΣΔ. Λίγο αργότερα ένας τεχνικός σε τοπικό εργοστάσιο και ένας καθηγητής σε τοπικό τεχνικό σχολείο, ο Μπρόνισλαβ Καμίνσκι και ο Κονσταντίν Βοσκομπόινικ παρουσιάστηκαν στους Γερμανούς και τους προσέφεραν τις υπηρεσίες τους.

Οι Γερμανοί δέχτηκαν και σύντομα σχηματίστηκε μια δύναμη 200 που χρησιμοποιήθηκε για την “ειρήνευση” τον πολιτών και την καταδίωξη των παρτιζάνων. Μέχρι τις αρχές του 1942 η δύναμη του τμήματος είχε υπερδιπλασιαστεί και μετά τον θάνατο του Βοσκομπόινικ, τη διοίκηση ανέλαβε μόνο ο Καμίνσκι.

Μέχρι την άνοιξη του 1942 το τμήμα αριθμούσε 1.400 άνδρες και ο Καμίνσκι με τους άνδρες του τέθηκαν υπό τη διοίκηση της 2ης Στρατιάς Πάντσερ με αποστολή την προστασία των μετόπισθεν από τους παρτιζάνους. Ο δε Καμίνσκι ονομάστηκε ταγματάρχης. Τον Ιούνιο του 1942 ο Καμίνσκι και οι άνδρες του έλαβαν μέρος στην Επιχείρηση Vogelsang κατά των παρτιζάνων, μαζί με γερμανικές δυνάμεις του στρατού και ουγγρικές δυνάμεις.

Μετά από αυτό, το φθινόπωρο του 1942 ο “Ρωσικός  Απελευθερωτικός Στρατός” του Καμίνσκι άρχισε να στρατολογεί άνδρες, Σοβιετικούς υπηκόους και από τα στρατόπεδα αιχμαλώτων των Γερμανών. Στη μονάδα διατέθηκε ένα σοβιετικό πυροβόλο των 76 χλστ. και δύο ελαφρά άρματα ΒΤ-7. Η μονάδα έλαβε γερμανικές στολές και έφτασε να αριθμεί, τον Ιανουάριο του 1943 σχεδόν 12.000 άνδρες, 11 άρματα και τεθωρακισμένα και μια μοίρα αντιαεροπορικού πυροβολικού. Η μονάδα έλαβε μέρος σε αντιπαρτιζανικές επιχειρήσεις, χρησιμοποιώντας βάρβαρες μεθόδους.

Μετά τη γερμανική ήττα στο Κουρσκ όμως άρχισαν οι μαζικές λιποταξίες, ενώ έγιναν και απόπειρες κατά του Καμίνσκι. Λόγω της γερμανικής υποχώρησης ο Καμίνσκι, οι άνδρες του και οι οικογένειές τους απομακρύνθηκαν επίσης. Περίπου 30.000 άτομα εμπλεκόμενα με την μονάδα μεταφέρθηκαν στην περιοχή του Βίτεμπσκ στη Λεκορωσία.

Απεχθής ακόμα και για τα SS

Μέχρι τότε η μονάδα θεωρήθηκε υπεύθυνη για 10.000 θανάτους αμάχων στην περιοχή του Μπριάνσκ. Ωστόσο οι λιποταξίες συνεχιζόταν. Ο Καμίνσκι στραγγάλισε με τα ίδια του τα χέρια έναν αξιωματικό του που θέλησε να περάσει στην πλευρά των Σοβιετικών με τους άνδρες του. Μέχρι τον Οκτώβριο του 1943 η μονάδα είχε χάσει τα 2/3 της δύναμής της.

Στις αρχές Ιανουαρίου όμως ο Χίμλερ παρασημοφόρησε τον Καμίνσκι και του ανέθεσε να ανασχηματίσει την μονάδα του. Η αναδιοργάνωση έλαβε χώρα στη Λευκορωσία και στη μονάδα εντάχθηκαν παρόμοιοι σχηματισμοί Σοβιετικών που είχαν ταχθεί κατά της ΕΣΣΔ. Με την ονομασία “Λαϊκή Ταξιαρχία Καμίνσκι”, η μονάδα εντάχθηκε στην “Δύναμη Γκότμπεργκ”, υπό τον ομώνυμο στρατηγό των SS μαζί με την ταξιαρχία Ντιρλεβάνγκερ. Ήταν η πρώτη φορά που ο Καμίνσκι τέθηκε υπό τα SS και στις επιχειρήσεις που ακολούθησαν σκοτώθηκαν πάνω από 20.000 πολίτες.

Κατόπιν των “επιτυχιών” αυτών η μονάδα εντάχθηκε επισήμως στα Waffen SS ως Ταξιαρχία Εφόδου του “Ρωσικού Απελευθερωτικού Στρατού” (RONA) με τον Καμίνσκι να προάγεται σε ταξίαρχο των SS. Στο μεταξύ η μονάδα μετονομάστηκε σε 1η Ρωσική Μεραρχία των Waffen SS και στάλθηκε στη Βαρσοβία για να καταπνίξει την εξέγερση των Πολωνών.

Εκεί η μονάδα “έδρασε” με τέτοιο τρόπο που κέρδισε την απέχθεια ακόμα και των SS. Σε μια περίπτωση αντί οι άνδρες αντί να επιτεθούν κατά των Πολωνών βρέθηκαν να λεηλατούν εγκαταλειμμένα σπίτια. Όταν τελικά η επίθεση εκτελέστηκε αποκρούστηκε εύκολα από τους Πολωνούς. Αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν κατά των ενόπλων Πολωνών οι άνδρες της μονάδας το έπραξαν κατά αμάχων, σφάζοντας, καίγοντας, βιάζοντας, δολοφονώντας χιλιάδες.

Το τέλος του Καμίνσκι

Ακόμα και οι Γερμανοί κατάλαβαν ότι οι άνδρες του Καμίνσκι ήταν κοινά καθάρματα χωρίς σκοπό και ιδεολογία άλλη από την κλοπή και τη διάσωση του σαρκίου τους. Σε μια περίπτωση ένα τάγμα και μια πυροβολαρχία του Καμίνσκι δέχτηκαν νυκτερινή επίθεση από ένα τμήμα 80 Πολωνών ανταρτών. Οι περισσότεροι άνδρες του Καμίνσκι ήταν μεθυσμένοι και πέθαναν εύκολα… Όσοι επέζησαν τότε το έβαλαν στα πόδια εγκαταλείποντας τα όπλα τους.  Εκείνο το διάστημα σκοτώθηκε και ο Καμίνσκι.

Οι συνθήκες του θανάτου του Καμίνσκι παραμένουν μυστηριώδεις. Επισήμως οι Γερμανοί ανακοίνωσαν πως σκοτώθηκε σε πολωνική ενέδρα. Φημολογείται όμως ότι τον σκότωσαν οι ίδιοι, καθώς δεν ήταν πλέον χρήσιμος. Η μονάδα συνέχισε να υπάρχει και μετά τον θάνατο του επικεφαλής της εντασσόμενη αργότερα στις δυνάμεις του προδότη Σοβιετικού στρατηγού Βλασόφ, ακολουθώντας την τύχη τους.

Μετά το πέρας του πολέμου άνδρες της μονάδας που αιχμαλωτίσθηκαν από τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς παραδόθηκαν στους Σοβιετικούς και εκτελέστηκαν. Άλλοι προσπάθησαν να κρυφτούν, αλλά πολλοί ανακαλύφθηκαν στην ΕΣΣΔ μέχρι και τη δεκαετία του 1960 και επίσης εκτελέστηκαν. Το 1978 ανακαλύφθηκε μια γυναίκα μέλος της μονάδας, η Αντονίνα Μακάροβα, που εκτελέστηκε θεωρούμενη υπεύθυνη για πάνω από 1.000 φόνους.